Wenn wi abends in us Bett leegen un lustern deen, at de Wind um de Huusecken hulde, wat harr de Wind sik vundaagen doch woller in de Futten, mit de grooten starken Bööm. De Wind schüttel de Tacken bit dar keen eenzig Blatt mehr upseht. De Blöder seilden över de Straat un dat Land. Blots de Eckern de bleeven leegen wo se henfullen.

Up disse Joahrestiet freiden wi Kinner us duchtig. Furrns nah School gung't los, Eckern söken, soveel at wi man finnen kunnen. Mit ne Drahtkiep un een olen Kartüffelsack trucken wi denn los. Veele vun de Eckern weern jo all twei föhrt wurrn, vun all de Ackerwoagens, aver dar leegen ja so veel Eckern rum, dat wi Kinner all us Deel affkreegen. Wenn de Kartüffelsack over to swoor wurd un wi Kinner denn Sack vull nich dreegen kunnen, denn kunn dat uk an goahn dat he twei reet, at wi em nah Huus hen sloren deen. Soon Mallör geev dat towielen, denn rullden all de Eckern woller up de Straat, wat weern wi denn verdrooten. Een vun us moss denn bi denn Hopen Eckern Wache stoahn un de anner gau nah Huus hen flitzen, um nah to kieken of dar woll noch een heelen Kartüffelsack rumleeg, de to gebrucken weer.

To Huus wurrn de Eckern denn up'n Böhn utkippt, so dat se dröögen kunnen un nich anfungen to verschimmeln. All poar Daag wurrn se denn mit 'n Bessen affegt un rumdreit, so dat se uk moi sauber weern.

Darnah wurrn se denn an de Buurn verköfft, wiel Eckern goot weern at Swienfodder. De Swien, de Buur un wi Kinner, wi freiden us all. De Swien freiden sik wiel de Eckern goot smecken deen, de Buur freide sik, wiel de Swienen gau fett wurn un wi Kinner freiden us, wiel wi dar een beten Geld for kreegen.

Veel kunnen wi to de Tiet nich mit dat Geld köpen, over for een Tüt full mit Bointjen, weert all Tiet genoog.

Mit de Böökeckern weer dat wat besunners. Dar geevt man blots een eenzigen grooten Boom in us ganze Navershup. Wenn de Oornt mal dögen de, un dar genog Böökeckern unnerleegen, denn kreepen wi Kinner dar for Stunnen up'n Rasen rum, um de lüttjen Böökeckern dar rut to puulen. Veele eten wi sülben, glieks dar in Navers Goorn. Jeded Joahr mossen wi wollerlernen dat toveel vun de Böökeckern us Buukkellt geven dot, wiel de swoor to verdraagen sund, Over us Mudder de kunn de Böökeckern woll bruken. "Wenn ji se mi utschellt un se nich all eers sülbens eten dot," seggt se denn , "denn will'k jo dar woll een feinen Koken fun backen."

De moie Koken dat weer us Belohnung. Darnah kunn de Wind woller blosen, so veel he wull; wi harrn use Oornt jo unner Dack un Fack.

Trüch nah: Miene to Huus Siet - Homepage