Vanuit een betonnen bestaan inzoomend
op lichaamskunst : de lat ligt op zekere
hoogte en op de hoogte is de springer.
Toeschouwers die aan hem willen tillen.
Aan de rand van een speelveld, dor en doorkruist,
als de bleker van beelden, maakt hij zijn opwachting.
Niet meer afgeleid wil hij het even hoog
krijgen in zijn hoofd, waar al zekerheid heerst
omtrent de aanloop en het afstootpunt blind
benaderd hard wordt. Dit is nooit uitstellen -
tot aan een robuuste horde op de horizon, tot
aan een grens waarachter de verschuiving stuikt.
Prikkeldraad uitgerold - eens scheurt die buik.
Hij springt naar wat de val breken zal, bekomt
rond de lat van alle ruimte het alleengebruik.
Copyright Richard Steegmans 2003
Get your own Free Home Page