Καμιά μέρα δεν μοιάζει με την προηγούμενη, καμιά λάμψη δεν διαρκεί πέρα από τη στιγμή της...είμαστε ήδη στο δρόμο της επιστροφής κι εγώ δυσκολεύομαι να βρω τα λόγια να σας αποχαιρετίσω...κάθε λεπτό που περνάει μας φέρνει και πιο κοντά στον πλανήτη σας, στις συνήθειές σας, στους δικούς σας ανθρώπους...είδαμε πολλά μαζί τόσο καιρό εδώ πάνω...έφτασε η ώρα ν' αποχωριστούμε...μόνο που, να, σκέφτομαι πόσο ανακόλουθος στάθηκα σε πολλά από εκείνα που σας υποσχέθηκα στην αρχή του ταξιδιού...σας είπα πως, αυτό το ταξίδι δεν τελειώνει ποτέ...κι όμως, φτάνουμε στο τέλος του...σας είπα ακόμα πως θα είχαμε ποικιλία θεμάτων, μεταξύ των οποίων και ευχάριστες στιγμές ξεγνοιασιάς, εμπλουτισμένες με αστεία και όμορφες εικόνες...αλλά, φευ...το ταξίδι με μάγεψε, ίσως περισσότερο από εσάς...κι ας το έχω επαναλάβει άπειρες φορές...η μόνη μου δικαιολογία είναι πως δεν εφαρμόσαμε κανόνες...κάναμε ό,τι θέλαμε και ό,τι μας ευχαριστούσε και δεν δίναμε σημασία στο δια ταύτα...έτσι ήταν φυσικό να μην τηρηθούν και τα όποια προγράμματα είχαμε χαράξει εξ αρχής...άλλωστε ξέραμε πως δεν θα ακολουθούσαμε συγκεκριμένο σχέδιο πτήσης...η απόλαυση βρισκόταν στη διαδρομή γι' αυτό και είχαμε παραμερίσει τους χάρτες...όπου ήθελε ο καιρός μπορούσε να μας ταξιδέψει...Ήθελα να πω δυο λόγια και για σας...ταξιδέψαμε μαζί και νομίζω πως γνωριστήκαμε αρκετά καλά μεταξύ μας...είστε όλοι γεννημένοι ταξιδευτές...μερικοί ίσως λίγο πιο έμπειροι από κάποιους άλλους...και το σπουδαιότερο; εγώ που θα σας ξεναγούσα στις διαδρομές του διαστήματαος και θα σας δίδασκα τα μυστικά του, είμαι εκείνος που τελικά διδάχτηκα τόσα πολλά από εσάς...Σας ευχαριστώ...θα σας είμαι ευγνώμων...Τα ταξίδια θα συνεχιστούν αλλά δε νομίζω πως θα έχει κανείς σας την επιθυμία να ξαναπεράσει μια τέτοια δοκιμασία...περιμένουν τη σειρά τους νέοι ταξιδευτές...θα μας ήταν πολύτιμη η εμπειρία σας εσάς των παλαιότερων αλλά δυστυχώς τα μεγάλα ταξίδια γίνονται μόνο μια φορά στη ζωή μας...Ποιος ξέρει όμως, μπορεί να σας συναντήσω ξανά στον πλανήτη σας, όταν θα επιστρέφω με την καινούρια φουρνιά και τότε ίσως τα ξαναπούμε...μέχρι τότε να περνάτε καλά όπου κι αν βρίσκεστε...

ΜΑΤΙΑ ΑΠΟ ΑΝΟΙΞΗ
Στίχοι: Blue Dream

Όσοι μπορούν να βλέπουνε εικόνες
έχουνε μάτια από άνοιξη θαρρώ
εκεί που άλλοι ντύνονται χειμώνες
αυτοί πηγαίνουν κόντρα στον καιρό.

Δεν λογαριάζουν της ζωής κανένα μύθο
και δεν φοβούνται Κρόνο ούτε Ουρανό
Αποσπερίτης φέγγει τον πανάρχαιο λίθο
κι εκείνοι ψάχνουν τον χαμένο θησαυρό.

Τώρα ψηλά τις νύχτες αν καλά κοιτάξεις
ίσως τους δεις να κυνηγάνε ξαστεριές
λίγα λουλούδια κι ένα όνειρο αν τους τάξεις
μπορεί στο δρόμο σου ν' ανάψουνε φωτιές.

ΦΩΣ-ΑΝΑΚΩΧΗ
Στίχοι: Blue Dream

Άνεμος και γη
κάποια προσευχή
μια νυχτιά ψιθύρισαν
κι ως τη χαραυγή
φως-ανακωχή
ήρθε και γαλήνεψαν.

Κι έφυγε η στιγμή
σώθηκε η κραυγή
που στο λόγο γύρεψαν
πάνω στην πληγή
πασχαλιάς οσμή
μπήκε και ταξίδεψαν.

ΤΡΟΜΑΖΩ
Στίχοι: Blue Dream

Ζωή ταξίδια μη μου τάζεις
δεν είναι δρόμος η καρδιά
όσο στο κύμα μ' ανεβάζεις
τόσο μου γνέφουν τα πουλιά.

Αυτού του φάρου που φωτίζει
το πέρασμα στην Αμοργό
η σκάλα του στριφογυρίζει
και στο ανέβασμα αργώ.

Βήμα το βήμα πλησιάζω,
κοιτάζομαι, φοβάμαι, αλλάζω.
τρέμω το ύψος, ουρλιάζω,
πόσο αλλόκοτος μου μοιάζω.

Ζωή φεγγάρια μη μου δείχνεις
δεν έχουν φλέβες τα φιλιά
κι αν στον κρατήρα τους με ρίχνεις
ξανακατέβηκα σκαλιά.

Έχω κοπεί κι έχω αγιάσει
σε θρύψαλα από γυαλιά
σε γαλαξίες έχω χάσει
την τελευταία μου σκουριά.

Βλέπω να έρχεται, τρομάζω,
γλιστράω, μέσα μου κοιτάζω,
ανασκουμπώνομαι, φωνάζω,
τίποτα πια δεν λογαριάζω.