Αλλά και ονειρόκοσμος ταυτόχρονα...
Να κάνετε προσεκτικά βήματα πάνω στο έδαφος γιατί κρύβονται παγίδες...ένα είδος χρυσοφόρου κινούμενης άμμου...εδώ πάνω βρίσκονται όλες οι γλυκόπικρες αντιθέσεις του στερεώματος...αλήθεια και όνειρο, εικόνες και είδωλα, λέξεις και σιωπές, φαντασία και πραγματικότητα, ομορφιά και ασχήμια, μυαλό και καρδιά...περάστε κύριοι...η παράσταση αρχίζει...μη σας τρομάζει η έρημος, όπου νά 'ναι θα μας υποδεχθεί ένα αλαλάζον πλήθος Ψευδαισθησιανών...θα δείτε και θ' ακούσετε πολλά...οδηγίες τώρα δεν υπάρχουν...στό χέρι σας είναι όλα...τους πιστεύετε και περνάτε όμορφα όσο θα παραμείνουμε εδώ πάνω ή τρομάζετε και αποφασίζετε να φυλαχτείτε χάνοντας την ευκαιρία γι' άλλη μια τρικυμία, για ένα ακόμα μικρό πανικό...
Έμειναν εκεί κοιτάζοντας μαζί το φεγγάρι που έβγαινε.
-Πολλά από τα πράγματα που μου είπες
έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους, είπε εκείνος.
Εκείνη σηκώθηκε.
-Αντίο, είπε. Εσύ ήξερες ότι οι καμπάνες στο βυθό της θάλασσας δεν ήταν μύθος. Αλλά κατάφερες να τις ακούσεις μόνο όταν κατάλαβες πως ο άνεμος, οι γλάροι, το θρόισμα των φοινίκων, αποτελούσαν μέρος της αντήχησης των καμπανών. Κατά τον ίδιο τρόπο, ο πολεμιστής του φωτός γνωρίζει πως όλα όσα τον περιβάλλουν-οι νίκες του, οι ήττες του, ο ενθουσιασμός και η αποθάρρυνσή του-αποτελούν μέρος του Καλού Αγώνα. Και θα μπορεί να υιοθετήσει τη σωστή στρατηγική τη στιγμή που θα τη χρειαστεί.
Ένας πολεμιστής δεν προσπαθεί να είναι συνεπής.
Μαθαίνει, κυρίως, να ζει με τις αντιθέσεις του.
-Ποια είσαι; ρώτησε εκείνος.
Η γυναίκα όμως απομακρυνόταν. Περπατούσε πάνω στα κύματα
της θάλασσας, κατευθείαν προς το φεγγάρι που ανέτελλε..."
PAULO COELHO - ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ
και δεχόταν χάδια μόνο από τον άνθρωπο που
καθόταν στο μπαλκόνι της με τη γραφομηχανή του.
Ήταν ένας άνθρωπος παράξενος, που καμιά φορά γελούσε μ' αυτά που μόλις είχε γράψει κι άλλες φορές τσαλάκωνε, χωρίς να τα διαβάσει, τα χαρτιά που έβγαζε από τη γραφομηχανή. Απ' το μπαλκόνι του πάντα έβγαινε μια μουσική απαλή και μελαγχολική που νανούριζε τη Μπουμπουλίνα και προκαλούσε βαθιούς αναστεναγμούς
στους γάτους που περνούσαν από 'κει.
-Τον άνθρωπο της Μπουμπουλίνας;!, νιαούρισε ο Κολονέλο, γιατί αυτόν;
-Δεν ξέρω, νιαούρισε ο Ζορμπάς, αυτός ο άνθρωπος μου εμπνέει εμπιστοσύνη. Τον έχω ακούσει να διαβάζει αυτά που γράφει.
Είναι ωραία λόγια, που άλλοτε προξενούν χαρά κι άλλοτε θλίψη,
αλλά είναι πάντα ευχάριστα στ' αυτί κι όλο θέλεις ν' ακούσεις κι άλλα.
-Ένας ποιητής!, νιαούρισε ο Ξερόλας.
-Και πως σου μπήκε η ιδέα πως αυτός ο άνθρωπος ξέρει να πετάει;, νιαούρισε ο Γραμματικός.
-Μπορεί να μην ξέρει να πετάει με φτερά, νιαούρισε ο Ζορμπάς,
αλλά όταν τον ακούω, σκέφτομαι πως πετάει με τα λόγια του..."
LUIS SEPULVEDA
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΓΑΤΟΥ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕ Σ' ΕΝΑ ΓΛΑΡΟ ΝΑ ΠΕΤΑΕΙ
Γιατί, όπως η αγάπη σε στεφανώνει, έτσι και θα σε σταυρώσει. Κι όπως είναι για το μεγάλωμά σου, είναι και για το κλάδεμά σου. Κι όπως αναβαίνει ως την κορφή σου και χαϊδεύει τα πιο τρυφερά κλαδιά σου που τρεμοσαλεύουν στον ήλιο, έτσι κατεβαίνει κι ως τις ρίζες σου και ταράζει
την προσκόλλησή τους στο χώμα.
Σα δέματα σταριού σε μαζεύει κοντά της. Σε αλωνίζει για να σε ξεσταχιάσει.
Σε κοσκινίζει για να σε λευτερώσει από τα φλούδια σου.
Σε αλέθει για να σε λευκάνει. Σε ζυμώνει ώσπου να γίνεις απαλός.
Και μετά σε παραδίνει στην ιερή φωτιά της
για να γίνεις ιερό ψωμί για του θεού το άγιο δείπνο.
Όλα αυτά θα σου κάνει η αγάπη για να μπορέσεις να γνωρίσεις τα μυστικά της καρδιάς σου και με τη γνώση αυτή να γίνεις κομμάτι της καρδιάς της ζωής.
Αλλά αν από το φόβο σου γυρέψεις μόνο την ησυχία της αγάπης και την ευχαρίστηση της αγάπης, τότε, θα ήταν καλύτερα για σένα να σκεπάσεις τη γύμνια σου και να βγεις έξω από το αλώνι της αγάπης.
Και να σταθείς στον χωρίς εποχές κόσμο, όπου θα γελάς, αλλά όχι με ολάκερο το γέλιο σου και θα κλαις, αλλά όχι με όλα τα δάκρυά σου.
Η αγάπη δεν δίνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της και δεν παίρνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της. Η αγάπη δεν κατέχει κι ούτε μπορεί να κατέχεται. Γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη.
Όταν αγαπάς, δεν θα 'πρεπε να λες: "Ο θεός είναι στην καρδιά μου", αλλά μάλλον: "Εγώ βρίσκομαι μέσα στην καρδιά του θεού". Και μη πιστέψεις ότι μπορείς να κατευθύνεις την πορεία της αγάπης, γιατί η αγάπη,
αν σε βρει άξιο, θα κατευθύνει εκείνη τη δική σου πορεία.
Η αγάπη δεν έχει καμιά άλλη επιθυμία εκτός από την εκπλήρωσή της. Αλλά αν αγαπάς κι είναι ανάγκη να έχεις επιθυμίες, ας είναι αυτές οι επιθυμίες σου:
Να λιώσεις και να γίνεις σαν το τρεχούμενο ρυάκι που λέει το τραγούδι του στη νύχτα. Να γνωρίσεις τον πόνο της πολύ μεγάλης τρυφερότητας.
Να πληγωθείς από την ίδια τη γνώση σου της αγάπης.
Και να ματώσεις πρόθυμα και χαρούμενα.
Να ξυπνάς την αυγή με καρδιά έτοιμη να πετάξει και να προσφέρεις ευχαριστίες για μια ακόμα μέρα αγάπης. Να αναπαύεσαι το μεσημέρι
και να στοχάζεσαι την έκσταση της αγάπης.
Να γυρίζεις σπίτι το σούρουπο μ' ευγνωμοσύνη στην καρδιά.
Και ύστερα να κοιμάσαι με μια προσευχή για την αγάπη που έχεις στην καρδιά σου και μ' έναν ύμνο δοξαστικό στα χείλη σου..."
ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ - Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ
Το βραδινό φαγητό όπου να 'ναι θα σερβιριζόταν.
Είχαμε ήδη μπει στην περίοδο των νηστειών.
Σε λίγο δεν θα 'χει μείνει τίποτα ακάλυπτο από τη λεπτή τύρφη της νύχτας.
Μόνο μια βαθιά χρυσοκόκκινη ανταύγεια, μακριά, πολύ μακριά.
Μέσα στο σπίτι οι ήχοι όλο και λιγόστευαν.
Για μια στιγμή νόμισα πως η φωνή σου ακούστηκε μακριά,
αλλά δεν ήμουν σίγουρος. Μπορεί και να μην ήταν.
Οι ώρες άρχιζαν να νυστάζουν, η προετοιμασία είχε τελειώσει,
βαθιά, η χρυσοκόκκινη ανταύγεια μόλις που διακρινόταν πια.
Θα 'ναι πυκνό το σκοτάδι απόψε σκέφτηκα,
γιατί η αυριανή μέρα προμηνύεται λαμπρή..."
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΥΡΙΑΝΟΣ - ΑΝΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ
Για να μπορεί ν' αγαπάει η καρδιά. Και να πιστεύει..."
ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΚΑΡΑΣΟΥΛΟΣ - ΜΙΚΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ
ΟΛΙΒΕΡ ΣΑΚΣ
ΤΕΝΕΣΣΗ ΟΥΪΛΛΙΑΜΣ - Ο ΓΥΑΛΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
