Τελικά, ναι, αυτό που έκανα μαζί σας ήταν το ομορφότερο ταξίδι που έχω κάνει ως σήμερα...να σας έχει όλους καλά η παντοδύναμη θεότητα του διαστήματος...για κάθε έναν σας θα υπάρχει δίπλα του ένας φύλακας άγγελος που θα τον προσέχει διακριτικά σε κάθε του βήμα...είναι προνόμιο των αληθινών ταξιδευτών αυτό...
κι όπως λέει ένα από τα ωραιότερα δώρα που μου αφήσατε:
"...Είμαστε λίγοι αλλά είμαστε δύναμη..."
"...Βίασα τη μαλακή σάρκα του ώριμου φρούτου και εισχώρησα στην ύπαρξή του κι αμέσως έγινα γη κι ουρανός.
Ένιωσα το βάθος του υδροφόρου ορίζοντα στα σκοτεινά βάθη της γης, μύρισα το χώμα που έκρυψε χρόνο και ζωή περασμένη, εκείνο το ίδιο χώμα που φανέρωσε τη βάση ενός αγάλματος, δυο πόδια με ελαφρά προτεταμένο το αριστερό σαν σε ξεκίνημα, εκεί κάτω από τη θέση που ονειρεύομαι την ιτιά.
Ένιωσα τις χιλιάδες τα συρσίματα των εντόμων στο υγρό χώμα, άκουσα τον ιδρώτα της νύχτας να σταλάζει λίγος λίγος στο πηγάδι που οδηγεί μέρα μεσημέρι στο σκοτάδι που κρύβει όλες τις γεννήτριες δυνάμεις, άκουσα τον παλμό των χυμών που ρέουν στις ρίζες, είδα χιλιάδες τροχιές αστεριών και του ήλιου το άρμα, άκουσα τον άνεμο να περνά μέσα από τα φύλλα, άκουσα αρχαίες δυνάμεις να υπακούουν στην ανάγκη να υπάρξουν και μετά, ένιωσα το θάνατο να υποτάσσεται στην εναλλαγή.
Ο κόσμος, ο μερικός δικός μας, των αισθήσεων και της εμπειρίας μα κι αυτός που μας διαφεύγει, του υπεραισθητού,
είναι όλος ένα μικρό αχλάδι..."
Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης
ΣΤΡΙΦΤΑ ΜΥΤΕΡΑ ΚΕΡΑΤΑ Η ΕΥΝΟΙΑ ΕΧΕΙ
ΦΟΒΟΥ ΛΑΧΝΟΥΣ ΚΙ ΕΧΕ ΝΟΥ ΜΟΝΟΝ ΓΙ' ΑΓΑΠΗ
"...Περίσσευμα είχε η τύχη ως φαίνεται
και με χέρι μακρύτατο μεσοχείμωνα φτάνει ο Αύγουστος να μας αγγίξει.
Αλλ' εμείς αλλού αποβλέπουμε.
Κάνει πλώρη κι ας δαρτεί στην τρικυμία η πρώτη ζωή
σ' ένα μεγάλης διάρκειας εναντίον έζησα μες στην ευμάρεια
Κυκλάδων χρυσοκύανων και πνοών Αιολίδας.
Λείχοντας λέξεις κι άλλες των κλώνων συλλαβές διέφυγα
κι από την Εσθονία ως το Ιράκ επήγα
κι από το Ισραήλ έως την Κολομβία.
Μόνος.
Κι ως προς τα της χρειάς ανένδυτος
βρήκα βροχές κρυφές και νύχτες από γιούσουρι.
Και νήμα δωρεάν το εάν και του όχι.
Που λοιπόν σε ποιου μαντείου τα μείον δωροδοκείται ακόμη τ' άγνωστο.
Ποιας τροχιάς άλμα ελευθερώνει κι ασημένιο ρίχνει
μες στη νύχτα ιχθύν να σαλέψουν της θαλάσσης τα θήλεα.
Καιρός να εικονιστούν τα είδωλα και στον ύπνο και πάνω μας.
Είναι τ' αποτυπώματά μας που θα υπάρξουν του έαρος οι επίγονοι.
Κανείς άλλος δεν εξέρχεται σώος από τέτοιων αιώνων το άθροισμα..."
"...Η ζωηρή απλοποίηση της εικόνας, η κίνηση στου ρεύματος την ανταύγεια, όταν η βάρκα είν' ελαφριά σαν παρομοίωση δεν οδηγεί στην πηγή των πραγμάτων περισσότερο ελκυστικά απ' ότι η σοφία της ακίνητης όχθης: όμως η ζωή προτιμάει την πρώτη. Είναι λογικό να διαβάζει η θέληση το χρόνο στη ροή του. Και το γαλάζιο ακόμη με τα βότσαλα στα ρηχά βρίσκει τη μέτρηση ενδιαφέρουσα, τ' ομολογούν οι διαβαθμίσεις των αποχρώσεων. Απεναντίας, η διάρκεια, απ' τη μεριά της, επιθυμεί την παύση κάθε αμφιταλάντευσης του κύματος, το σβήσιμο όποιας ερώτησης δεν κυλάει πιο αργά από τη βάρκα στην άηχη πλεύση της. Ό,τι θήλασε το νερό είναι διπλό νανούρισμα. Η μια όψη δείχνει τη γρήγορη ομορφιά της εμφάνισης κάθε πράγματος κι η άλλη, μάτια που ερωτεύονται την ακινησία στην έκρηξη του παρόντος. Τι να επιλέξουμε; Από μόνο του το δίλημμα μας αρκεί για να ταξιδεύουμε. Να πως σκέφτομαι:
Αφού τα πράγματα σου φαίνονται φυσικά, εγώ σ' αυτής της ευυπόληπτης φυσικότητας το βάθος, πολύ αργά κωπηλατώντας (στο νερό δεν διακρίνω ούτε μια αμυχή!) ώστε η γη να μας μεταφέρει γύρω από τον άξονά της δίχως τραντάγματα. Καθώς γλιστράει το είδωλο της βάρκας ανάμεσα στο δίλημμα και στα κουπιά (έτσι μιλούσα στο παιδί μου ενώ διασχίζαμε την επιφάνεια στις 4 το πρωί), οι συνθήκες του ταξιδιού μας θα περιορίσουν την περιττή επαγρύπνηση, συνεπώς και το ενδιαφέρον της για τις τρέχουσες μηδαμινότητες, ούτως ώστε το ζύγισμα της ζωής μας να γείρει προς τα χαράματα, στην εκπνοή των πραγμάτων μέσα σε μία, ως τώρα απρόσιτη, ιδεώδη ταυτότητα. Λοιπόν ας γείρει σαν ανέφελο ξύπνημα. Γιατί βαρύτερο δεν είναι το δευτερόλεπτο από το πούπουλο του κύκνου,
ούτε κανένα εκκρεμές πιο φυσικό απ' το φεγγάρι.
Εν ολίγοις, ν' ακούς το χρόνο που εξευγενίζεται..."
