Να ταϊζεις την Άνοιξη με απόσταγμα κυτίσου και βαθύ μπλε Βερονέζε.

Αν είσαι γεννημένος για τα τέτοια,φύλαχ'τα. Δεν ήρθε η ώρα ακόμη. Κάτι σαν βρυχηθμών βροχή διατρέχει το διάστημα τελευτώντος του εικοστού αιώνος.

Και διαμάντι στα δύο φτάνει να κόψει ένα μαχαίρι, αρκεί να είναι από συμφέρον.

Για τα κακά σημάδια υπάρχουν τα καλά λημέρια. Να πιάνεις κάθε ορτύκι από τη σκιά του ή στην ανάγκη να ζουπάς τα σκάγια στην παλάμη σου όπως κουκούτσια. Σ' ένα τέτοιο κυνήγι ο σκύλος σου να'ναι από ευγενές μέταλλο.

Πήρε τα φύλλα κίτρινα ο αέρας βροχερές κιθάρες.

Μάργαρον ύδωρ.

*

Αν ο ύπνος σου είναι κατά το ένα τέταρτο Βερμέερ μη σε νοιάζει. Μετά μία ή δύο χιλιετίες θα σου φανερωθεί ολόκληρος.

Της ευτυχίας ισχύουν όλα τα κρατούμενα μείον.

που είναι αδύνατον να τα προσθαφαιρέσεις.

Και η τελειότητα ένας είναι παράδεισος που δεν εγνωρίσαμε ποτέ. Μόνο που την ιχνηλατούμε. Με κάτι αγριμόνια μικροσκοπικά ή χαδάκια γάτας κι άλλα πολλά ωραιούλια επιστρέφουμε και την ακινητούμε.

Κρίνα, γιούλια και μαγνόλιες σωρεύει ο θερίζων

Και ποτέ προσκομίζων πλούτη Κύριος.

*

Στα καταστήματα των νεοτερισμών τα έτοιμα ποιήματα στοιχίζουν τρεις ή δέκα λέξεις φθηνότερα, όσες ακριβώς θα χρειαζόντουσαν για να γίνει το ναι ίσως και το ίσως πάντα. Χώρια εάν είσαι αγοραστής Μαίου σ' εκείνες τις κατά την περίσταση ομοβροντίες πάνω σε τάπητα χλόης, όπως φρέσκες παπαρούνες.

Κι ένα άστρο που σου κρύβεται, μην τύχει κι είσαι ο ιδιοκτήτης του.

Σύκα της ωρίμανσης στον βυθό του Αυγούστου και πουλιά μη μου άπτου, σταλτά χωρίς καμίαν διεύθυνση.

Αν θες να ωτακουσθείς του ίδιου σου του εαυτού, φρόντσε να έχεις περάσει μια πλήρη ζωή μικρού Βοτανικού Κήπου.

Για κάτι πιθανόν καλύτερο, που εάν δεν έσωσε να βγει πάλι ο κόπος μαρτυριέται

οποσακισούν.

*

ΒΑΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΚΙ ΑΓΝΩΣΤΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΜΕΤΑΤΟΠΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΚΩΔΩΝΟΣΤΑΣΙΟ

Χέρι και πέτρα τόσο πλάι παραπλανούν τον θάνατο.

Οι μπεγκόνιες του Αγίου Μαρτίνου των αγρών στενάζουν

Λίγο ακόμα και θα παίξουμε Παρασκευή για όργανο

Πλησίον μια μικρή βροχή μ' όλους των άκοπων ακόμη οπωροφόρων.

Τους στενούς συγγενείς και τα παιδιά μαζί

μωβ ανθύλλια όλα στραμμένα

Δυτικά της Λύπης

ντάνγκ ίσως και να σημαίνει εγώ ίσως εσύ. Στο ένα πόδι

ξεκινήσαμε όλοι μας αλλά για δύο περπατηξιές. Μια του απάτητου όρθρου

και μια του δίχως τέλος δειλινού της Οίας. Οπού σημαίνει

μέσα μας συμπυκνωμένα ημερονύχτια δρουν τα πιο πολλά εν αγνοία μας

Και τι πράο το χόρτο τι τραχιά η σπασμένη άδικα πέτρα

Έτσι ο κόσμος ο Ελευθέριος ο Μαρτής ο Ιωσήφ η Άρτεμις ο Κήρυκος

Η Μελισσινή και τ' άγουρο εγγόνι της Βατάνας

Η ακή του χρόνου φάνει έως τον Ήφαιστο.

*

Στο αγώνισμα των πέντε δυσκολιών έχασες τη μία για πάντα.

Σαν την απωλεσμένη καθ' οδόν μέλισσα που θυσιάζεται. Πλησιάζει ο χρόνος και την τρώει με βουλιμία.

Το κατά λάθος λάθος μπορεί να σε οδηγήσει και σε άλλα επόμενα, δεν σε επαναφέρει όμως στο σωστό ποτέ.

Η τρέχουσα ευφυϊα είναι μια ισορροπία ανάμεσα στο χείριστο και στο βέλτιστο.

Η καταιγίδα που κατά καιρούς ξεσπά μ' αστραπόβροντο και μουγκρητά προς στιγμήν σε απόσταση από τη Βρετανία είναι η φύσις που για λογαριασμό της ανθρωπότητας επίμονα ζητά να της επιστραφεί το κεφάλι της Μαρίς Στιούαρτ.

*

Κοίτα να κόβεις κάθε τόσο τα νύχια της ιστορίας, επειδή έτσι και μεγαλώσουν θα πνίξουν κι εσένα και την αλήθεια.

Κάπου θα συνεχίζεται το είδωλο που έβλεπε στις διόπτρες του ο Ναύαρχος Νέλσων. Μένει ωστόσο ακόμη απ' έξω μια κραυγή που ξέφυγε απ' την ακατέργαστη ανθρωπότητα.

Κανείς δεν μπορεί να φαντασθεί τι άσμα περιέχει ο θόρυβος προτού μεταφραστεί σε κατάλευκο ατίθασο άτι.

Οι δυνάμεις που απαιτούνται για να ολοκληρωθεί ένα καρπούζι τον Αύγουστο είναι κατά πολύ ανώτερες απ' τις άλλες που συντρέχουν για να συντελεσθεί ένα κακούργημα σε οποιαδήποτε στιγμή του χρόνου.

*

Κουράγιο χρειάζεται. Ανάμεσα στον δείκτη του χεριού σου και την άκρη του τετραδίου σου απλώνεται τεραστίου μήκους έκταση που έχεις να διανύσεις.

Αποτελώ ένα εύδρομον που συγκρούεται συνεχώς με το κοινό αίσθημα των μελετητών. Ποιος υποβαθμίζει τον άλλον θα φανεί κάποτε. Για την ώρα χάνω πάντα από την έλλειψη στις μέρες μας καταλλήλων οργάνων ναυσιπλοϊας.

Στον Εύξεινο των δημητριακών άμε να ζέψεις θύελλες.

*

Το θαύμα είναι πάντοτε μονογενές. Η παραμικρή προσθήκη

ευφυϊας Μαγιού το μεταβάλλει σε γεωμετρημένο λαχανόκηπο.

Οι πενταροδεκάρες της ατιμίας που μήτε τις παίρνεις είδηση αποτελούν

εντούτοις, όπως το αντίστροφο ενός εράνου, τη απώλεια του μισού κεφαλαίου σου.

Φορβάδες θέλει το κριθάρι κι αναιδείς αναβάτες οι φορβάδες.

*

Αν καταφέρεις να βγάλεις Μπλέηκ απ' τον Σέλλευ και Σέλλευ απ' τον Μπλέηκ έχεις ήδη γίνει η αρχή ενός νέου Βάσκο ντα Γκάμα.

Αιολεύς έβαινε Δωρίαν κέλευθον ύμνων.

Από τις παράνομες σχέσεις ανάμεσα στα άλογα του Πάολο Ουτσέλλο και τα νούφαρα του Κλωντ Μονέ πρέπει να γεννήθηκαν τα πιο καθαρόαιμα μονόχρωμα του Ρόθκο, ή αλλιώς η απόλυτος ζωγραφική.

Άπαξ και φτάσει να θεωρείται αλάνθαστο ένα χρώμα, δεν υπόκειται πλέον στην εξέλιξη, ακριβώς όπως ένας τέλειος στίχος. Μάθε ν' αγοράζεις πάντοτε από την ίδια - όσο μεγάλη κι αν είναι - ποσότητα του ελαχίστου.

*

Κι αυτό που θα το λέω "αείπηγον", εννοώντας κάτι μικρά πατήματα βρυσούλας κει που διάβηκε Όλυμπος.

Αν δεν έχεις κάνει έρωτα ποτέ σου με τα μαθηματικά, δεν θα μπορέσεις ν' αποδείξεις ότι τα γραφτά σου τους μοιάζουν.

Είναι τόσο σχετικά τα μεγέθη, που αυτοκαταργούνται. Ένα ικανό μυρμήγκι βαρύνει - σε απόλυτο αξία - περισσότερο από έναν μέτριο πρωθυπουργό.

Άσπρα κομματάκια σύννεφο έδειχναν

τι λογής φυσάει στον κόσμο εκείνον.

*

Ο βήχας του Ιουστινιανού δεν έχει μεταφραστεί ακόμη. Εξού και η δυσκολία να κατανοηθεί ως τις μέρες μας η δημιουργία του Βυζαντίου.

Και ως γη και ως ώρα, η μεσημβρία σημαίνει την ίδια σου την καμπάνα.

Τόσο το θέρος, τόσα τα πουλιά, και σε μέγα βάθος

η πάντων και πασών Ελληνίς θάλασσα.

*

ΟΣΟ ΠΙΟ ΤΑΧΥΝΕΤΑΙ Η ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΓΗΣ

ΜΙΚΡΑΙΝΕΙ ΤΟ ΠΕΡΙΟΥΣΙΟ ΣΥΝΟΛΟ

Μικρή τη λεν παρόλον που μ' αφειδείς ποταμούς και βουνά

ημιάγρια πυρός έμπλεα μοιάζει να είναι

για μας τους άλλους η γαλάζια υδρόγειος. Χαϊδεμένο το άδικο

αενάως ασχημονεί και οι πέτρες από ένστικτο

προς κάτι τ' ορθογώνιο κατατείνουν. Ας δείξει πυγμή το

οποιοδήποτε τριαντάφυλλο.

Δεν είναι ποτέ του έξω απ' το παιχνίδι

θα περάσουν χρόνοι πολλοί και ακόμη θα λυπάται που δεν

του'τυχε να γεννηθεί στ' αλήθεια ο άνθρωπος

όσο για μένα με τον ρου του ποταμού πηγαίνω και σε ξανθές ή

μαύρες όχθες μήπως μ' αποθέσει. Κοιμάται μέσα μου

μια μέρα που η μισή της δεν έσωσε να πήξει ακόμη

Τρίτη θα γίνει και Τετάρτη επίσης με πουλιών και βοτάνων

εορτολόγια. Επειδή

τρώγοντας από σένα τον ίδιο επιβιώνεις

και η κάθε στιγμή την άλλη ωσάν να εκδικείται υπάρχει

αργότερα θ' αρχίσουν των Παναθηναίων οι θεωρίες

με ροδίτες βότρεις κάνιστρα κι ακριβά του Ζήνωνος ρήματα

ευοί ο διάττων άνθρωπος ευάν ο νιόνυμφος της Μοίρας

λίγο ακόμη και θα συνουσιαστούν ανδρεία και κάλλος.

*

Την άνοιξη αν δεν τη βρεις τη φτιάχνεις. Και ή πας να παίξεις τρικυμία ή πνίγεσαι.

Με δυο κεράσια ιππαστί στ' αφτιά

τελάλης του έαρος να συνεγείρω τ' αντανακλαστικά

του ποτέ παλαιού Λα Μπρυγέρ

μετέωρου του πελάγους προβαίνω.

Και στον ενεστώτα του αρέσει να ξενοπλαγιάζει ο έρωτας και στον παρακείμενο. Με λίγο παραπάνω πιπέρι κατά την περίσταση.

Μια εξίσωση από κολοκύθια που βράζουν χωρίς κανέναν προορισμό είναι η ζωή. Αμέτε να μετρηθείτε, αχθοφόροι του ονόματός σας.

Η σκέψη ξεβάφει, ο νους ποτέ.

*

Από την τρέχουσα πραγματικότητα στην απώτατη προφταίνω να καταλάβω ποιος είμαι.

Η ίδρυση της προσωπικής σου πρεσβείας πλησίον των αλλοεθνών πουλιών θα συντελούσε στη διεθνή συνεννόηση. Όχι τόσο μέσω των κρωγμών όσο μέσω των σκιρτημάτων, που η έλλειψή τους στις ημέρες μας δημιουργεί τον κίνδυνο αληθινού λιμού.

Έχω πει τόσες πολλές αλήθειες, που μοιάζει με ψέματα.

εμοί δ' ολίγον δέδοται

θάμνος δρυός. Ου πενθέων δ'

έλαχον, ου στασίων.

*

Από το πορτοκαλί στο κόκκινο και από τον ίασμο στο γιασεμί το πώς προφέρεις δείχνει το πόσο αρέσκεσαι στην ύλη. Ένα ρω που τρως και σου εμφανίζεται άγιος.

Άδικο κι ανεπίτρεπτο είναι οι Ταξίαρχοι της Μουσικής ή της Ζωγραφικής να περνούν τα σύνορα με τον ίδιο βαθμό, και οι ποιητές υποβιβασμένοι στον βαθμό του λοχία. Εκτός κι αν η τέχνη του λόγου σκοπίμως κρύπτεται από τις δυνάμεις της αντικατασκοπίας.

Κάλλιο να δίνει της γαλήνης προσάναμμα κανείς μ' ένα σκέτο ελαιόδεντρο.

Το διαμάντι δεν είναι παρά το προϊόν της μακρόχρονης και πεισματικής προσπάθειας ορισμένων ανθρώπων ν' απαλείψουν το μαύρο μέρος της μοίρας τους. Εξού και είναι τόσο σπάνιο.

Τα ποτήρια του Μότσαρτ και του Χάυντν εγγίζονται τόσο πολύ που κινδυνεύουν να σπάσουν.

Όσο πιο κακός καμαρώνεις ότι γίνεσαι τόσο περισσότερα κιλά χάνεις από το βάρος της δοσμένης ευφυίας σου. Κουτή μέλισσα που με το κεντρί σου χάνεσαι.

Υπερεκχείλιση στη στεναχώρια πάει να πει αμολήστε τα σκυλιά. Κάπου στον κόσμο των κλειδιών θα υπάρχει κάποια παρατεταμένη λύση.

*

Σε μιαν άλλη διάσταση την ώρα που εγώ κοιμούμαι ακούω από τον κάτω όροφο τον εξάδελφο του νου μου ν' αφηγείται το πώς τη βασιλεία των Περσών παρέλαβεν ο Δαρείος Υστάσπου. Πραγματικά, όπου να'ναι θα μπει ο υπηρέτης του, εκτός κι αν εγώ ξυπνήσω.

Και το ένα σ' άλλο απανωτά κοπάδια του ύπνου ροζ ή γκρι με βούλα.

Τα για σφάξιμο.

Σε μεσιανό δάχτυλο ο ευφυής διακρίνεται και ο άτυχος.

Και συνήθως πλέον εύδρομος ο ενάντιος είναι.

Η ασχήμια δεν αφορά την όραση, όσο τη συμπεριφορά. Ένα βάναυσο σκούντημα τοποθετείται στον αντίποδα της Femme-Fleur του Πικάσσο.

*

Η απόσταση ανάμεσα στο τίποτε και το ελάχιστο είναι κατά πολύ μεγαλύτερη απ' ό,τι ανάμεσα στο ελάχιστο και το πολύ.

Φαντασία ψυγείου δεν μας χρειάζεται ούτε διαλογισμός καπνιστός. Χρειάζεται να'ναι η σκέψη σου πέστροφα και να μη φτάνει ποτέ ως τη φωτιά.

Σε όλα τα δέντρα θα πρέπει να υπάρχει το όνομα εκείνο που σε ένα μόνον άπαξ εχάραξες.

Γιατί και ο έρωτας μια θαυματουργία είναι.

*

Τον κορυδαλλό τον ακούς μόνον όταν δεν τον βλέπεις, όπως την έμπνευση τη βρίσκεις μόνον όταν δεν την κυνηγάς.

Της Κρήτης είναι και της Αττικής τα γονικά μου:

• Εάν τρως του παραθαλασσίου σου αμπελώνα ροδίτη κι είναι η ίδια η Αφροδίτη που σε συντροφεύει, καταντά καθαρή αιμομειξία.
• Εάν το σταφύλι σου είναι μαύρο, σκόρπισε μικρές και μεγάλες άρκτους στον ουρανό ή στη συνείδησή σου.
• Ένα πανέρι με καθαρή κέρινη σουλτανίνα θα βοηθούσε στον καιρό του να βγει διαφορετική απόφαση για τον Σωκράτη.
• Η φράουλα είναι της Τετάρτης με λιγάκι συννεφιά.
• Όσο για τα ροζακιά, είναι φρεγάτες για πορθμούς ευρύστερνους.

Το πλην του ενός με αγγίζει

Που θα'λεγε τινάς τις Πυθαγόρειος.

*

Και ζηλεύει σμαράγδι το πιο σπάνιο των παιδικών μου χρόνων δάκρυ.

Η απόδοση ενός πατρογονικού ελαιόδεντρου δεν είναι το λάδι του αλλά το καθαρό νερό της σοφίας.

Εύφορες που'ναι οι πεδιάδες και από δυνατό στάρι οπλισμένες, κάποτε μάλιστα πάνω στην ώρα που με ροζ και βιολετί ένα δεύτερο νόημα το πρώτο παίρνει.

Λιόφυτα λιωτά σε Ιούλιο και στριγκή μάγγανου ήχησις

Λάχεσιν έχει το νόημα του φωτός εκνοεμβρίσει.