Het is |
|||
Wist je dat 3 naffers ooit paus waren? Dat het een Noord Afrikaan was die het latijn tot officiele taal en Rome tot hoofdstad van de katholieke kerk maakte? Of dat onder een naffer-paus een einde kwam aan de vervolging van de christenen? Het andere verhaal over Naffers treft je hier. Verdere links naar Naffer heiligen: |
3 Naffer-pausen Wist je dat het een naffer was die het latijn tot officiele taal en Rome tot hoofdstad van de katholieke kerk maakte. En dat de katholieke kerk haar paasdatum aan dezelfde man uit Essaouira te danken heeft? Of dat onder een naffer-paus een einde kwam aan de vervolging van de christenen. De katholieke kerk heeft drie pausen uit Noord Afrika gehad. Niet veel? Wel als je beseft dat Nederland er één leverde en dat er nog nooit een paus uit België is gekomen. Helaas zijn er geen afbeeldingen van de drie naffer-pausen bewaard gebleven. Over de eerste 11 pausen heeft geen enkel geschreven fragment de tand des tijds doorstaan. Uitzondering is de eerste naffer-paus. Vanaf het jaar 180 wordt er voor het eerst iets over de bisschop van Rome aan papier toevertrouwd. Negen jaar nadat Eusebius aan zijn Historia Ecclasiastica (De Geschiedenis van de Kerk) is begonnen wordt een uit het Marokkaanse Essaouira afkomstige naffer uitgeroepen tot ´plaatsvervanger van god op aarde´, ofwel de paus. Na hem zouden nog twee Noord Afrikaanse pausen op de Stoel van Petrus´ zetelen. Alle drie de Noord Afrikaanse pauzen zijn erkende naffer-heiligen van de rooms katholieke kerk. Nafferpaus VictorHet christendom staat nog in haar kinderschoenen als paus Victor (189-203 nChr.) tot bisschop van Rome wordt uitgeroepen. In die tijd staat er nog geen christelijke kerk in Rome. Het eerste christelijk cultcentrum in deze stad zal zo´n 20 jaar later in gebruik worden genomen. De christenen komen in die tijd nog in ondergrondse graftunnels bijeen om in het geheim hun rituelen uit te oefenen. De uit Essaouira afkomstige paus is de eerste waarover tijdgenoten melding maken. Historisch gezien bestaan er slechts twee voorgangers van de uit Marokko afkomstige ´Heilige Vader´ te traceren: Serieuze geleerden zijn het er niet over eens of Anicetus (155-166) in het jaar 155 of diens voorganger Pius I (140-155) de eerste historische bisschop van Rome moet zijn geweest. Volgens het Liber Pontificalis, dat eerst in de 6de eeuw werd samengesteld, is de allereerste paus de uit Palestina afkomstige Petrus, één van de eerste Christenen die Jezus volgden.Het historische bestaan van de voorgangers van de uit de oude Tamazight-hoofdstad Mogador (Essaouira) afkomstige paus is niet onomstreden. In tegenstelling tot het bestaan van de eerste nafferpaus. Over hem zijn er verschillende berichten van tijdgenoten. Zoals een commentaar van Hippolitus: ´Marcia, een concubine van Commodus, zij was een god-liefhebbende vrouw en vol velangen om goede daden te verrichten en inviteerde de zalige Victor´. Nafferpaus Victor werd dus uitgenodigd door Marcia, de maitresse van keizer Commodus. Volgens Hippolitus ´was Marcia groot gebracht door een eunuch, Hyacintus genaamd, die een priester was en een hoge positie aan het hof had´. De nafferpaus gaf Marcia een lijst van gevangen genomen christenen, die in de mijnen van Sardinië te werk waren gesteld. Dankzij Marcia´s invloed op de keizer zouden ze in vrijheid worden gesteld. Hij was dan wel
in Marokko geboren, eenmaal bisschop van Rome vond Victor
dat juist de bisschop van deze stad (hij dus) toch de
belangrijkste man op aarde hoorde te zijn. Hij was de
eerste paus die het oppergezag en voorrang van de
Romeinse kerk boven alle andere kerken propagandeerde.
Het was deze naffer die het latijn tot de officiele taal
van de Rooms Katholieke kerk maakte. Nafferpaus MiltiadesPaus Miltiades
(311-314) was een als ´zwarte paus´ omschreven kind van
Noord Afrikaanse ouders. De katholieken vieren de
feestdag van deze derde-generatiepaus op 10 december.
Miltiades was een eenvoudig priester toen hij 311 tot
paus werd gekozen. Sint Augustine prees Miltiades als een
man van eenvoud en vrede. Onder hem heeft de
belangrijkste gebeurtenis in de geschiedenis van het
christendom plaats: de erkenning van deze godsdienst door
het wettig gezag. Daarvoor was de uitoefening van het
christendom door de Romeinen verboden. Onder deze
naffer-paus begint een nieuw tijdvak voor het
christendom. Nafferpaus GelasiusDe laatste nafferpaus is sint Gelasius (492-496). Hij werd zelf in Rome geboren als zoon van de Noord Afrikaan Valerius. Als priester werd hij tot paus gekozen op 1 maart 492. Zijn feestdag is op 21 november. Vlak voor zijn pontifikaat was er een einde gekomen aan het klassieke Romeinse Keizerrijk. Gelasius is bekend vanwege de liturgische inleidingen en redenvoeringen die hij schreef voor religieuze plechtigheden. Delen daarvan werden opgenomen in de zgn. Leonine Sacramentarium. Net als de twee andere naffer-pausen hebben onder zijn pontifikaat grote gebeurtenissen voor de ontwikkeling van het christendom en de katholieke kerk in het bijzonder plaats. De geleerden zijn het tot op heden echter oneens of het deze paus zou zijn geweest die het beroemde boekendecreet van Gelasius zou hebben uitgevaardigd. Hierdoor werd o.a. de uiteindelijke vorm van het heilige boek van de christenen, het zgn. Nieuwe Testament, vastgesteld. Zijn theorie over de realatie tussen kerk en staat beschreven in een brief aan de Byzantijnse keizer Anastasius. Resoluut wees hij alle aanspraken op gelijkwaardigheid van Constantinopel met Rome van de hand. Het argument dat de kerkelijke rang van een stad zich naar haar staatkundige betekenis moest richten noemde hij ronduit bespottelijk. Rome über alles. Hij was in een theologisch gevecht gewikkeld met Euphemius, de Patriarch van Constantinopel (Istanbul) over de Acaciaanse christenen. Hij verplichte, om het verschil met de Manichaeaanse christenen te benadrukken, het gebruik van zowel brood als wijn bij de ontvangst van de eucharestie (het katholieke avondmaal). Ook protesteerde paus Gelasius heftig tegen de samenwerking tussen Constantinopel met Alexandrië in Egypte en Antiochië (Antakya in Turkije). Gelasius was een actief bestrijder van alle vormen van niet-katholieke godsdienst in Rome. Fel haalde hij uit naar christenen die het oud Romeinse feest van Lupercalia op 15 februari bleven vieren. Onder hem komt er een einde aan de strijd tussen Odovakar en de Oostgotenkoning Theodorik. De laatste nafferpaus stierf te Rome op 21 november 496. Sint Ahmed van MarokkoDat waren dan drie nafferpausen. De katholieke kerk kent echter ook andere Noord Afrikaanse heiligen. Zoals Sint Moulai Ahmed (gestorven in 1729). Deze Marokkaanse prins heeft een eigen monument in Rome. Niet op een plein, maar in de kerk van Sant´Andrea delle Fratte, aan de achtergevel van het Paleis der Propaganda Fide. Het beeld van Moulai Ahmed van Marokko bevind zich, enigzing verdekt opgesteld in de doorgang tussen de 4de kapel aan de rechterkant en het transept. De meeste belangstelling in deze kerk gaat uit naar tegenover de Marokkaanse prins bevindende plek waar in 1842 de Heilige Maagd Maria zou zijn verschenen aan Alfons Ratisbonne. Moulai Ahmed, telg uit het roemrijke Alaoui-geslacht van de huidige Marokkaanse heersers, ging tot het katholicisme over. Over deze Marokkaanse prins, wiens verschijning honderden nonnen en diverse kardinalen het hoofd op hol bracht wil MokumTV een documentaire maken. Mohamed el-Fers © NafferTime Now/MokumTV De bisschoppen van Numidië, pag 15 in De Geschiedenis der Pausen van dr. F.X Seppelt en dr. K. Löffler (geautoriseerde vertaling van Papstgeschichte, uitgegeven door Leiter-Nypels, Maastricht 1939) |
||
© MokumTV of Amsterdam - Every monday at 22 hours (Amsterdam 1) |