Uit Het Belang van Limburg, mei '98:
Vandal
X de studio in met Albini
HASSELT Gisteren een telefoon gekregen van een uitzinnige bedrijfsleider
van
boekingskantoor ToutPartout: «Raad eens met wie Vandal X de studio
in trekt?»
Jean Marie Aerts? Wouter Van Belle? Ik probeerde maar wat.
«Steve Albini!» klonk het gillend aan de andere kant van de
lijn.
Reden tot vreugde, me dunkt.
Steve Albini dus, de man achter platen van o.a. The Jesus Lizard, P.J.
Harvey,
Pixies, Nirvana, Bush en onlangs nog Jimmy Page en Robert Plant. Albini
speelde
zelf in Big Black en Rapeman, en vult momenteel zijn vrije tijd met Shellac.
Vandal X werd tweede op Limbomania en tourde een tijd in het voorprogramma
van Evil Superstars. Wanneer beide partijen de studio induiken is nog niet
vastgelegd.
JuB.
Het Belang van Limburg
Uit dezelfde krant, februari '99:
Vandal X
maakt met Albini
een verbluffend
rijke plaat
HASSELT - Het Hasseltse noise-duo Vandal X is alweer enkele maanden terug
uit Chicago, waar ze bij Steve Albini hun nieuw album gingen opnemen. Steve
Albini is de man die zich ook al ontfermde over albums van Nirvana, The
Pixies,
Sloy en PJ Harvey. Vandal X nam een verbluffend rijke plaat mee uit Chicago,
en
is klaar om serieuze potten te breken. Twintig gifpijlen met betonritmiek,
vreemde
samples, sloganeske songteksten en een slijpschijfgitaar in de hoofdrol.
'Songs
From The Heart' hebben zanger-gitarist Bart Timmermans en drummer Jo Boes
-
eufemistisch - hun nieuwe spruit gedoopt.
Vandal X, het geesteskind van Bart (28), leraar economie en informatica,
en Jo
(26), begeleider van anders-validen, maakte vorig jaar al herrie op de
podia van
Rock Herk en Pukkelpop ter promotie van hun eerste album 'Little Man's
Blues'.
Hun inspiratie putten ze nog steeds uit hun gezamenlijke platenkast, die
langzaamaan uitpuilt van undergroundmuziek. Met een ereplaatsje voor hun
grote
voorbeelden Unsane, het onlangs ter ziele gegane Helmet, Steve Albini's
herriegroep Shellac en The Melvins.
De muziek die Vandal X live en op plaat rondspuit is een krachtig samengebalde
brok noise die de frustraties, angst en agressies van wat er in de muzikale
onderbuik leeft, perfect weergeeft. Toch is het vreemd dat twee opvoeders
zo'n
agressieve muziek maken? «Waarom?,» vraagt Bart. «De
groepsleden van de
Zweedse metalband Clawfinger waren ook allemaal opvoeders en leerkrachten.»
Graffiti
Het toeval wil dat hun groot voorbeeld, de New Yorkse noiseformatie Unsane,
ooit naar Albini trok voor opnames. Onderweg hadden vandalen hun tourbusje
vol
met graffiti gespoten. «Om het zootje te verwijderen moesten ze een
spuitbus
Vandal X gebruiken, vandaar onze groepsnaam.»
Het bescheiden succes dat Vandal X te beurt viel, dankten Timmermans en
Boes
vooral aan hun onconventionele opstelling. «Tijdens de optredens
draaien we ons
naar elkaar toe en zetten we het verstand op nul. Onze opstelling en het
feit dat we
maar met twee zijn, heeft zeker bijgedragen tot dat bescheiden succes.
David
Sardy, zanger van Barkmarket, vertelde ons dat we dat nooit mochten laten
vallen.
Anderzijds kun je met twee wel feller op je bek gaan, maar dat nemen we
er graag
bij,» zegt Bart.
Jo: «En het cassettedeck is er bijgekomen omdat we vonden dat we
nog niet
genoeg lawaai maakten.»
Filmmuziek
«Toen we hoorden dat Steve Albini onze plaat wilde producen, ging
er voor ons
een droom in vervulling,» geeft Jo Boes toe. «Achteraf bekeken
is het nogal vrij
simpel verlopen. Gewoon onze vorige cd opgestuurd en gebeld of hij onze
nieuwe
plaat wilde opnemen. Het lukte.»
«Abini wilde wel van elke gebruikte sample weten waar ze vandaan
kwam,» zegt
Jo. Zoals in het nummer 'Congo '98' bijvoorbeeld? «Dat stukje hebben
we geplukt
van het VRT-nieuws. Daarin hoorde je een militaire leider zeggen dat je
de rebellen
uit de bomen moest schieten. Gevolgd door een fragment waarin Afrikaanse
soldaten een strafexpeditie uitvoeren op guerilla-strijders. Die werden
op de reling
van een brug gezet en met enkele kogels koelbloedig afgemaakt. Dat heeft
mij zo
enorm aangegrepen dat we er een nummer over gemaakt hebben.»
De snoeiharde noise van Vandal X zou perfect in het plaatje passen van
een film
noir of een gewelddadige roadmovie. De eerste paden op vlak van filmmuziek
zijn
al bewandeld. Want Timmermans en Boes stonden uit sympathie een nummer
af
aan de obscure kortfilm 'The Massacre' van de jonge regisseur Wim Jammaer.
Nooit gedacht aan meer filmmuziek? «Natuurlijk,» zeggen Bart
en Jo in koor.
«Maar dat moet wel een film zijn over liefde en passie,» vindt
Jo.
Bart: «Dat zie ik echt niet zitten, hoor.»
Jo: «Een film van het kaliber 'Daens' of zo.»
Bart: «Alleszins een subtiele film. Ach, we hebben er nog niet over
nagedacht.»
R.D.
Het Belang van Limburg
terug naar bands