Malayo Man, Malapit Din Guiting Guiting Ni Rina Tiangco Umaga’t uulan-ulan, aambon-ambon, papatak-patak. Sa loob ng tent ay hihikab-hikab, nagtaklob, salamat at hindi yata kami tutuloy tuwang daing ng mga lamang nananakit. "Gising at aalis tayong alas otso." Ako’y magtatapang-tapangan para magmukhang matapang. Pagkatapos ng dasal, simulang akyatan ng lahat, akyat din ako. Kalahating katawan’y nagising pilit, mga kalamnan ay giniling-giling, balintataw ng mata’y papuwing-puwing, braso’t binti’y uunat-unat, tutoo nga yata at kami’y aakyat. Silang ng araw’y lumalabas na, hindi maikubling bundok’y naghahamon na. Nanghihinang tuhod, may kasamang kaba, isang hakbang, isang padyak, kami’y paroon na. Diyos ko, ano ba itong mga solidong konkreto na sa amin ay biglang bumabati. Bakit biglang yungib ang kaharap namin, hindi ba ito mapanganib? Yapak ko’y huwag dudulas, kapit nang mabuti, kamay’y humahawak nang mahigpit na mahigpit. Buong kalooban pilit nang nagigising, kahit kaibigan wala nang matalik, ito na lang tarik ang aking iisipin. Batong nanghahamon, ako’y ginagalit. "Mga hayop kayo ang aking naiwika." Bawa’t hakbang aking iniisip kaliwa ba o kanan ang aking uunahin. Sabay pumatak ang butil ng pawis, mamaya’t maya’y naligo na sa pawis. Pagkuha ng larawan siguro’y mamaya na, aking mga kaibigan, aking uunahan. Sa aking pagpapahinga, sa katayugang kakaiba, aking napansin ang pambihirang ganda ng buong kapaligiran. Mata’y tumingin hanggang kaitaasan, hindi lang pababa baka tuluyang malula. Mauna ka na, ako’y ayaw sumabit sa pamimilipit. Huminga papasok, huminga palabas, walang katapusan yugto ng pagtaas at pagbaba. Bawat sanga’y aking nahawakan, pati lupa nga aking kinamayan, bato naman ang humahalik sa akin, kulang pa ba ang yakap mo sa akin. Mga maliliit na butas sa putik akin na ring nakausap, mga bonsai, dahon at bulaklak sa akin ay nagtawanan. Kapit tuko ako sa iyo kaibigan, bakit naman gasgas ang akin pang aabutin. Mga halamang eletso sariwa pa sa hamog tila ako’y tinutusok-tusok, mga haring bato sa aking bumati’y nag-iwan ng isla sa aking binti, pati ang talas mo’y puwet ko’y tinamaan, huwag sanang bumigay ang pantalong pabutas na. Buntong hininga, lakas ko’y hindi bibigay, ngayon pang mukhang malapit na’t teka’t malayo pa yata. Lagapak ng pawis, inuuhaw at nanglaglagkit. Salamat na lang at umulan kahapon, may nanghihintay na tubig na bumumuhos. Masarap na tubig sa akin ay magpapalakas, inspirasyon naman ang hatak ng mga kaibigan kong nauna na. Yabang na lang ang aking palalakarin, para ako ay tuluyang palarin. Simoy ng hangin para bang umaawit, iba ang daloy dito sa summit. Akyat, akyat, akyat, tuhod na lumulutang, utak-pang-isip lumulutang na rin. Tuloy tuloy lamang huwag lang tutungo. Mga pauna’t halaman ay nagbabantay kung kayang antasan ang sukdulang pagsubok. Dahang-dahan akong hinihigop ng enerhiya. Ang mga ulap ay sumisilip, dibdib ko’y umiinit, balat ko’y nangingitim, isip ko’y nandidilim. Nauna na ang iba sa tugatung ng ligaya. Konklusyon nito’y kailangang makatapos. (Peak of Deception) At nang maabot ang pangwakas na kuro, sa tinatapakan ay nagpasalamat. Ang mga nadaanan, parang antas ng buhay, pagkatapos ng hirap, may ginhawa’t sarap. Sa tuktok ay nagdiwang, at ang langit ay humalik sa lupa, ang mga nakasama’y nagyakap-yakap. Kita ang buong scenario. Hindi ba ito ang nagpalapit sa atin? Palaging maaalala ang mga pinagdaanan, kaya Bundok Guiting-guiting huwag ilalamang, dahil kalikasan nito nagpayaman ng aming kalooban. Sa iba’y ito’t miminsan lamang, sa iba’y ito’y babalikbalikan. Panandalian gumaan ang dibdib, pansamantalang nalusaw ang pagod. Salamat ulit sa pagkakataon na itong maaring hndi na mauulit. Ngayong pagbaba ko’y kaya kong harapin ang kahit na ano, linta, dulas, bungo, init, pasa, hirap ng kuko..... Baba, taas baba, minsan pa’y naliligaw. Naramdaman ang sakit ng kasukasuan, mga kalamnam ay naramdamang nagbibigatan. Akala ko’y pantalon ko’y di na mapupunit, sa puwet ko’y talas ng bato’y kumakagat pilit, at sa putik ako’y dudulas-dulas na. Bawat yapak, hakbang, padyak, isip ko’y andyan na, palapit na....... Sa gabing iyon, mas lalong nangningning ang mga butuin, Silangan, hilaga, kanluran at timog ay nagbuo ng magandang larawan. Siyudad man, bundok, dagat, sa malayo’y di maabot, ngunit sa amin ang galaksiya ang siya naming naabot. Pati ang buwan ay sa amin bumati, maligayang akyat, ito’y hindi na bangugot kundi katotohanan. Akyatin ang Guiting-guiting, malayo man ay malapit din. Akyat Guiting-guiting ay binubuo nina: Jane, Mimi, Mockey, Rhoda, Rina, Tess, Barry, Danny, Ding, Jojoy, Larry, Mike, Norbert, Pat Naganap Abril 15, 16, 17, 18 na taong 2000. inilagda ni: Rina Tiangco For feedback, write to cbrazon@worldtelphil.com