I. Pasimula

Tatlong Maria --
Ubod ng ganda
Magkakamukha
Kambal po sila

Si Cora --
Talagang pilya
Masayang kasama
Palaging tumatawa

Si Inday --
Parang patay
Palaging malumbay
Walang kabuhay-buhay

Si Lucy --
Parang pipi
Tahimik kasi
Wala na 'kong masabi

II. Ang Ina

Si Donya Eugenia --
Ina ng mga hija
Mahigpit ang pag-alaga
Sa ating tatlong Maria

Ni hindi itinuro
Hanggang tumanda ang tatlo
Mga bagay sa mundo
..... Bakit kamo?

Aba, ewan ko!

III. Gabi ng kasal

Di tumagal --
Ang tatlo'y sabay kinasal
Pero di yata alam ang i-aasal
Sa gabi ng parangal [?]

Kaya naman.....

Sa kani-kanyang pinto
Ang Donya ay huminto
Upang pakinggan po
At mag-usyoso ng husto

Sa silid ni Cora
Panay ang halakhak
"Kay Inday naman kaya?"
Aba..... puro naman iyak

At kay Lucy --
Ang Donya ay timping-timpi
Bakit walang kahuni-huni?
Ni "hu-hu-hu", ni "hi-hi-hi"

Hmmmmm.....

IV. Kinaumagahan

Intrigang-intriga
Si Donya Eugenia
Sabik na sabik --
"Kumusta ang pagtatalik?"

Unang tanong, kay Cora --
"Bakit ka kagabi tumatawa?"
"Hindi niyo sinabi, mama
Nakakakiliti pala!"

Sumunod si Inday --
"Puro ka iyak. Bakit ka malumbay?"
"Hindi niyo sinabi, nanay
Iyon pala'y..... super aray!"

Si Lucy, sumunod na tinunton --
"Bakit kagabi, walang kaungol-ungol?"
"Di ba sabi niyo inay, mula't sapul:
DON'T TALK WHEN YOUR MOUTH IS FULL!"

"Careful, careful!"