| Caracas |
 |
| Livingston, 8 juli 2005 Hallo allemaal, Aangezien dit ons laatste verslag is en er toch wel wat mensen zijn die onze website in het Engels niet hebben kunnen lezen, zal ik onze laatste belevenissen in het Nederlands neerschrijven. Het is ondertussen weeral zo'n maand geleden dat we nog iets in onze dagboek gezet hebben. De tijd vliegt gewoon voorbij en het reizen heeft ons tijdsbesef een beetje aangetast. Binnenkort zullen we terug met de realiteit geconfronteerd worden; een horloge aan de pols, een rinkelende GSM in de sjakos (hoe schrijf je dat in hemelsnaam?) en andere toeters en bellen die we eigenlijk niet gemist hebben. Ondertussen zitten we al zo'n anderhalve week in Livingston (Verenigde Staten) en zijn we al terug wat gewoon aan de westerse leefwereld. Het is wel efkes acclimatiseren na zo'n 5 maand in een ander continent te hebben doorgebracht. Het was fantastisch; we hebben veel gezien en gedaan en beginnen nu aan een tweede stukje vakantie in Montana-Verenigde Staten! De laatste keer dat jullie van ons iets gehoord hebben waren we juist gaan relaxen op het strand van Jerricoacoara in Brazilie! Met pijn in het hart hebben we dit stukje paradijs op aarde verlaten. We zijn er twee dagen langer gebleven dan gepland en tegen 22.30u 's avonds met de bus naar Fortaleza vertrokken. Het eerste stuk reden we in een open bus langs het strand en konden we nog een laatste keer van de zee en de prachtige omgeving genieten. Ik moest me inhouden om geen traantje weg te pinken maar een nieuw avontuur stond op ons te wachten namelijk 'de Amazone'!!! We vlogen van Fortaleza naar Belem en verbleven er in een aangenaam hostel. Het was er snikheet en we wilden zo snel mogelijk te weten komen wat de mogelijkheden waren om de Amazone te verkennen. Gingen we vijf dagen op een boot de rivier afvaren of zouden we naar Santarem gaan en van daaruit een kortere trip doen om dan ook nog vanuit Manaus een tocht te doen? Of zouden we ineens naar Manaus vliegen om er een boottrip te doen? We wisten het allemaal niet zo goed en uiteindelijk beslisten we naar Santarem te vliegen en daar een kortere boottrip te doen op de Amazone tot in Manaus. We bleven dus langer hangen in Belem dan gepland. Belem is de hoofdstad van de staat Para en ligt in het noorden van Brazilie. Het is een miljoenenstad met mooie historische gebouwen en een superlevendig centrum. Aan de dokken is er een nieuw complex met mooie restaurantjes, kunstgallerijen en wat artesanale winkeltjes. Tot onze grote verbazing is dit volledig omheind en voorzien van 'guards'. En dit blijkt nodig te zijn!! In deze stad blijkt er veel criminaliteit te zijn en als we 's avonds naar huis wandelen kunnen we dit, spijtig genoeg, ook aan den lijve ondervinden. Twee jonge gastjes van een jaar of 17 kwamen ons wat ambeteren en uiteindelijk liepen ze weg, zonder buit dachten we, maar toen we in ons hostel aankwamen merkte Joris dat een van die gasten zijn horloge van zijn pols had getrokken. Pech maar gelukkig niet onze camera of visakaart (want dat is de enige die we nog hebben om verder te reizen!) Plots had ik veel zin om naar huis te gaan. Ik voelde mij onveilig en had geen zin meer om nog de Amazone af te varen. Ik begon de dagen af te tellen vooraleer we naar huis konden, of beter gezegd naar de Verenigde Staten. Maar het zijn nu eenmaal dingen die gebeuren als je voor langere tijd naar die landen op reis gaat! Toen we de laatste avond in Caracas (Venezuela) aan het water zaten, om nog wat te genieten van onze laatste ogenblikken in Zuid-Amerika zat dat gevoel al lang terug in mijne dikke teen en hadden we bijlange nog geen goesting om terug te keren. Gelukkig hadden we nog ongeveer een maand voor de boeg in de Verenigde Staten. De afvaart van de Amazone was relax en plezant. We waren de enigste toeristen op een soort cargoboot waar ruim 100 mensen op zaten. Uren hebben we op het bovendek van de boot gespendeerd; we zagen veel verschillende vogels (kingfishers, tucans, allerlei steltlopers,...) en geregeld konden we van ver ook dolfijnen zien springen. Super knap! We vaarden door de jungle en konden zien hoe mensen in kleine paalwoningen langs de kant van deze gigantische stroom wonen en leven. Wassen en plassen en zich baden gebeurt aan de rand van de rivier. Geen stromend water of electriciteit; er wordt geleefd op het ritme van de natuur. Af en toe passeerden we ook dorpen waar er wel nutsvoorzieningen aanwezig waren. In Manaus zijn we niet lang gebeven. Er is een mooie 'Opera House' en we bezochten er ook een paar interessante musea. De tijd die ons resteerde begon te slinken en we wilden ook nog wel iets van Venezuela zien. Dus beten we op onze tanden en boekten de bus helemaal tot in Caracas zonder tussenstop. Het zou een helse tocht van 36u worden maar ja,... en uiteindelijk is het heeeeeeeel goed meegevallen. Alleen de mannen van de douane (grens van Brazilie met Venezuela) waren een beetje lomp waardoor we met 2 flessen cachacha (Braziliaanse rum om caiphirinha te maken) naar huis gingen in plaats van met 3! Ze gingen eens demonstreren waar we ons klein rugzakske in de bus moesten leggen en lieten deze neerkletsen op hun toog. Een stroompje cachacha vloeide uit de rugzak en alles was doordenkt met deze 'heerlijke' vloeistof. De geur alleen al was voldoende om zat van te worden. Waarschijnlijk stonken we ook uren in de wind naar den drank maar dat kon ons maar weinig schelen!!!! Eens in Caracas aangekomen hebben we een auto gehuurd en zijn we de buurt rond Caracas wat gaan verkennen. We hadden er natuurlijk niet bij stil gestaan dat eind juni de zomervakantie zo ongeveer van start gaat en dat keiveel Venezuelanen (of hoe noem je de inwoners van Venezuela in het Nederlands?) zelf wel naar het strand trekken.Geen enkel hostel bleek nog iets vrij te hebben en uiteindelijk belandden we in een 'dodgy place'. Al goed dat het maar voor een nachtje was!!!! Een auto huren was niet goedkoop maar de benzine is er bijna gratis. Voor anderhalve dollar kun je er je benzinetank vol doen! Benzine is er gewoon goedkoper dan water!!!!!!! In een National Park aan een van die strandjes zagen we fascineerde bloedrode ibissen! Super mooi! De dag voor we onze vlucht van Caracas (Venezuela) naar Bozeman (US) hadden, moesten we nog langs de Belgische ambassade om mijn nieuwe elektronische pas af te halen dus dat was nog wel eventjes spannend. Op de luchthaven konden ze er wel niet goed aan uit met mijn voorlopige en nieuwe pas maar dat was bijzaak. Ik kon mee vertrekken naar de States en dat was het belangrijkste. We sloten onze trip af met een hotel met zwembad en een lekker viske in een restaurantje aan het strand! Ondertussen zitten we al zo'n goede twee weken in Livingston (Verenigde Staten) en hebben we hier ook al veel toffe dingen gedaan! De doop van het nichtje van Joris (Claire), het afvaren van een stuk rivier met een opblaasbare kayak, het bijwonen van een echte rodeo, ... . Sammy, Laurence, Geert en Jakie arriveerden de 9e juli en samen met Joris zijn schoonbroer, diens broer en nog een vriend (Ian, Gregory en Andy) gingen we vijf dagen raften/kayakken op de Yellowstone river. De eerste dag heeft het keihard geonweerd en zijn we ons s' avonds gaan opwarmen in de hot springs van Chico. Zalig om in een warm zwembad te stappen na het doorstaan van enkele uren regen, onweer en kou! De volgende dagen hadden we stralend weer en hebben we ons keigoed geamuseerd! Een beetje roeien, wat relaxen, een glaske wijn/pintje drinken en 's avonds kamperen langs de rivier; een fantastische vijf dagen! Iedereen was volop aan het genieten! We deden ook al een paar toffe wandelingen. Joris en ik wandelden een serieuze berg op en neer; we vertrokken om 8.45u en tegen 17.30 stonden we voldaan maar uitgeput en met zere voeten terug beneden! Het gevoel als je terug aan de voet van de berg komt is fantastisch; supermoe maar tevreden als je ziet hoe hoog je geklommen bent. Ook met de rest deden we al een paar leuke tochten en zagen we al wat wilde dieren in Yellowstone Park. Nog enkele dagen en dan zit het erop. Stilletjes aan zijn we onze rommel aan het vergaren. Nog eventjes genieten van de natuur in Yellowstone en Grand Teton National Park en dan 'back home'; so 'see you soon'!!!!!!!!!!!! Laatste reisgroetjes, Domi and Joris |