Από τον Che Cuevara

Ποιο είναι το πρόβλημα, τι φταιει και τα τελευταία 10 χρόνια η Ελληνική κοινωνία αστικοποιείτε όλο και περισσότερο?

Πολλοί θα πούνε φταιει η πτώση της ΕΣΣΔ…Αλλοι πάλι θα πούνε ότι ο κόσμος έχει βολευτεί, ίσως να ακούσουμε ότι η κοινωνία έχει αποχαυνωθεί μπροστά στις οθόνες των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και κανείς δεν έχει όρεξη για "Φασαρίες".

Είναι μερικές φράσεις από αυτές που θα ακούσει κανείς σήμερα.

Τι πραγματικά φταιει όμως που τα οράματα των νέων περιορίζονται στα ακριβά αυτοκίνητα και τα είδωλα τους στους γιάπης?

Στο κείμενο που ακολουθεί θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε μερικούς από τους παράγοντες που κατά τη γνώμη μας επηρεάζουν την Ελληνική κοινωνία αστικοποιώντας τη. Θα προσπαθήσουμε να δούμε ποιους εξυπηρετεί αυτό το σκηνικό μιας κοινωνίας που η σκέψη όλων των πολιτών της είναι αστική.

Παράγοντες που επηρέασαν την αριστερά την δεκαετία του 90

Βλέπουμε σήμερα στην κοινωνία μας να επικρατεί μια νοχελικότητα (κυρίως τα προηγούμενα χρόνια γιατί εδώ και 2 χρόνια περίπου βλέπουμε ένα κατά κάποιον τρόπο ξύπνημα της κοινωνίας για διάφορα περιστατικά).

Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ σιγά σιγά όλα τα κινήματα και γενικότερα σε όλη την αριστερά βλέπουμε μια απογοήτευση και πολλές φορές μια ρεβιζιονιστική στροφή, ακόμη σε πολλές περιπτώσεις βλέπουμε τον κόσμο απογοητευμένο να προσπαθεί να αναθεωρήσει όλες τις μέχρι τώρα ιδέες του πιστεύοντας ότι αυτό που υποστήριζε ηττήθηκε. Ο αριστερός έβλεπε το όνειρο του για την αταξική κοινωνία και τον Σοσιαλισμό να απομακρύνετε.

Όλα αυτά συνοδεύονται από μια φοβερή επίθεση στον κόσμο της αριστεράς από την ψευτοκουλτούρα της πλουτοκρατίας με έμμεσο τρόπο με τις κλασικές φράσεις που όλοι μας έχουμε ακούσει του τύπου "Ηταν ένα πείραμα και απέτυχε", "Ειναι η καλύτερη θεωρία αλλά στην πράξη αποδείχτηκε ανεφάρμοστο" και αλλά τέτοια του ίδιου τύπου, ώστε να κάνουν τους υποστηρικτές της αριστεράς να πιστέψουν όλα αυτά, έτσι λοιπόν αρχίζει η περίοδος παρακμής της αριστεράς.

Ακολουθεί μια περίοδος με διασπάσεις επι διασπάσεων αριστερών οργανώσεων και κομμάτων με αποτέλεσμα να δημιουργούνται δεκάδες οργανώσεις των 100-200 μελών χωρίς καμία προοπτική.

Στα επόμενα χρόνια βλέπουμε ένα κλίμα ηρεμίας με εξαίρεση κάποιες μικρές περιόδους (κατά την κυβέρνηση της ΝΔ). 

Αστικοποίηση της Ελληνικής κοινωνίας.

Νέοι τα όνειρα και τα είδωλα τους όπως κάποιοι τα καλλιεργούν.

Μετά προσέχοντας μέσα στην κοινωνία μπορούμε να δούμε μια προσπάθεια από όλους ( ΜΜΕ, Κυβερνήσεις κτλ) να αστικοποιηθεί πλήρως το σκεπτικό της Ελληνικής κοινωνίας, έτσι λοιπόν φτάνουμε στο 98-99-00 βλέποντας μια κοινωνία που σιγά σιγά αρχίζει και θυμίζει "Beverly Hills".

Βλέπουμε μια ολόκληρη κοινωνία να έχει μπει πλήρως στην αστική σκέψη ακόμη και περιπτώσεις ανθρώπων που ανήκουν στα κατώτατα οικονομικά στρώματα να σκέπτονται αστικά..

Ρίχνοντας μια ματιά στα λύκεια και στα πανεπιστήμια μπορούμε να διαπιστώσουμε ένα μεγάλο ποσοστό μαθητών και φοιτητών να παίζει χρηματιστήριο με προοπτική να βγάλει λεφτά ώστε να γίνει αργότερα ένας επιτυχημένος γιάπης, αν μπούμε μέσα στο κλίμα και εξετάσουμε τα όνειρα και τις ελπίδες αυτών των παιδιών θα δούμε ένα μεγάλο ποσοστό να μεγαλώνει διαβάζοντας ΜΑΧ και ΟUT και να έχει ως πρότυπο τη Βίσση και τον Καρβέλα και το μεγαλύτερο όνειρο του να είναι να αποκτήσει ένα πανάκριβο αυτοκίνητο κατά προτιμήσει Porche η BMW η κάτι άλλο αρκεί να είναι ωραίο, ακριβό και κατά προτιμήσει cabrio.

Ολα αυτά τα παιδία είναι παγιδευμένα μέσα σε όνειρα που έχουν να κάνουν με τα υλικά αγαθά με το χρήμα και τη δόξα πιστεύοντας ότι έτσι θα βρούνε την αληθινή ευτυχία.

Έχουν καταφέρει λοιπόν κάποιοι με τη βοήθεια των ΜΜΕ και κάποιων περιοδικών (βλ. ΜΑΧ, ΚΛΙΚ, ΜΕΝ κτλ) "Life style" να εξαλείψουν κάθε απομεινάρι ταξικής συνείδησης από τη σημερινή νεολαία και να τη βάλουν ολοκληρωτικά μέσα στην αστική σκέψη.

Αυτό αποδεικνύετε καθημερινά, όταν συναναστρέφεσαι και μιλάς με τους νέους θα ακούσεις απόψεις που θα σε απογοητεύσουν πλήρως, και όταν βρεις κάποιους που σκέφτονται κάπως διαφορετικά από όλους τους άλλους θα τους ακούσεις να σου λενε "Τι να κάνουμε στην πορεία? Αφού έτσι και αλλιώς κανείς δε θα μας ακούσει", και διάφορα άλλα όλα στην ίδια κατεύθυνση.

Η σημερινή νεολαία και πως επηρεάζεται από το εκπαιδευτικό σύστημα 

Τα σημερινά παιδιά μεγαλώνουν μέσα σε ένα περιβάλλον που είναι πολύ δύσκολο να καλλιεργηθεί σε αυτά η ταξική συνείδηση, το όλο σύστημα από το Δημοτικό μέχρι και το πανεπιστήμιο αυτά τους διδάσκει..

Στο δημοτικό αρχίζουμε με τον ανταγωνισμό μέσα στην τάξη για τον καλύτερο βαθμό όπου βλέπουμε τα πιτσιρίκια να διαβάζουν με πάθος για να βγούνε καλύτεροι αντί να τρέχουν στο πάρκο. Μετά βλέπουμε τον κακό δάσκαλο που δίνει βαθμούς και γύρω του εκατοντάδες φαταούλες θλιμμένες, δακρυσμένες γιατί οι βαθμοί δεν ήταν καλοί και οι συμμαθητές πήραν καλύτερο βαθμό και άλλες φατσούλες χαρούμενες να λάμπουν από περηφάνια και ανωτερότητα έναντι των άλλων παιδιών γιατί οι βαθμοί που ο δάσκαλος έδωσε ήταν καλύτεροι από αυτούς των συμμαθητών τους.

Ετσι λοιπόν καλλιεργούνε στα παιδιά το αίσθημα του ανταγωνισμού, το αίσθημα του "Θα τον καρφώσω γιατί έχει σκονάκι για να πάρει καλύτερο βαθμό από εμένα" ένα αίσθημα δηλαδή απόλυτου ανταγωνισμού που στο ανώτερο στάδιο του αργότερα στο λύκειο θα φτάσει στη λογική "Ο θάνατος σου η ζωή μου".

Φτάνοντας λοιπόν στο γυμνάσιο έχουμε ένα απότομο πέσιμο του πιτσιρικά στην πραγματικότητα, αρχίζει δηλαδή και καταλαβαίνει ότι ο κόσμος που ζει δεν είναι αγγελικά φτιαγμένος, εκεί βλέπουμε τα πιτσιρίκια λοιπόν σε 3 κατηγορίες. 

(Ετσι δηλαδή για να αρχίσουν να προσαρμόζονται στις τάξεις του καπιταλισμού σιγά σιγά). Βέβαια όλα εκεί χωρίζονται σε βαθμούς, έχουμε τους καλούς που έχουν βαθμούς >17 να ανταγωνίζονται για τον καλύτερο βαθμό και το αριστείο που θα επιβραβεύσει τους καλύτερους βαθμούς (βαθμούς που δεν μπήκαν βέβαια αξιοκρατικά αλλά και βαθμούς που κάποιος πιτσιρικάς όσο και καλός μαθητής να ήτανε άμα «σήκωνε κεφάλι» δε θα έπαιρνε). Εχουμε μετά τη δεύτερη κατηγορία που έχουμε βαθμούς μεταξύ 14-16 είναι μια κατηγορία μεσαία που και αυτή ανταγωνίζεται τους υπολοίπους αλλά είναι κάπως «βολεμένη».

Με την τρίτη κατηγορία λοιπόν έχουμε βαθμούς κάτω του 13 όπου εκεί βλέπουμε παιδιά που δεν μπορούνε να συμβιβαστούνε με το διάβασμα, παιδιά που η διαγωγή τους απέναντι στους καθηγητές τους δεν είναι και η καλύτερη, η και παιδιά «ανταρτες» που κάνουν αποχές και καταλήψεις.

Και κάτι πολύ σημαντικό παιδιά που οι γονείς τους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να τα στείλει σε φροντιστήριο.

Σε αυτή την τάξη των μαθητών έχουμε έναν πραγματικό αγώνα για να περάσουν τα πιτσιρίκια τα μαθήματα, και αν δεν τα περάσουν τον Ιούνιο έχουμε το Σεπτέμβριο αν όχι και το Σεπτέμβριο τότε πρέπει ο πιτσιρικάς να επαναλάβει την τάξη από την αρχή και η κάνει αυτό η φεύγει για τη δουλειά σε κανένα συνεργείο η σε κανένα γιαπί σα μαθητευόμενος μαζί με κανένα μάστορα, και μην πει κανένας τίποτα για τα περί υποχρεωτικής εκπαίδευσης γιατί όλα αυτά πανε περίπατο και στη χειρότερη περίπτωση πληρώνει η οικογένεια ένα πρόστιμο 50.000 δρχ.

Με το που τελειώνουν οι έφηβοι πια το γυμνάσιο γίνετε ένα καλό ξεκαθάρισμα (ιδιαίτερα με το καινούργιο σύστημα βλ. 2525/97)

Πανε δηλαδή στο λύκειο οι καλοί μαθητές γιατί με το νέο σύστημα οι το μεγάλο ποσοστό των μαθητών που είναι «μέτριοι» δεν θα τα καταφέρουν να περάσουν καν τις τάξεις οπότε είναι χαμένος χρόνος.

Αυτός ο νόμος μπορούμε να πούμε πως ήταν πολύ καλά μελετημένος από την κυβέρνηση γιατί το σίγουρο είναι ότι έκανε παρά πολλά καλά στην κυβέρνηση και τους εργοδότες της (την πλουτοκρατία) : 

1ον Εδιωξε ένα μεγάλο ποσοστό μαθητών από το λύκειο και τους έστειλε στην παραγωγή, οπότε έτσι σιγά σιγά όλο και περισσότερα παιδία διαλέγουν να πανε για δουλειά χωρίς να πανε λύκειο πράγμα που πριν γινόταν σε αρκετά μικρότερα ποσοστά.

2ον Δημιουργεί στρατιές εργατών από τα 15-16 τους που ουσιαστικά δεν ξέρουν τα δικαιώματα τους και η μόρφωση τους είναι ελλιπής.

Οσοι λοιπόν πάνε στο λύκειο για να έχουν προοπτική πια να πάρουν το απολυτήριο λυκείου η για να μπούνε σε κάποια σχολή στο πανεπιστήμιο πρέπει να ξεχάσουν όλα τα άλλα, πάνε λοιπόν οι εφηβικοί έρωτες, πάνε τα καλοκαίρια, παει ο καφές με την παρέα και η κοπάνα από το σχολείο. Αντί αυτών λοιπόν έχουμε απομονωμένα παιδιά να είναι συνεχώς στο σπίτι διαβάζοντας και να πανε φροντιστήριο κάποιες ώρες την ημέρα (3-5 συνήθως) γιατί όποιος πραγματικά θέλει να περάσει την τάξη στο λύκειο πρέπει κατά κανόνα να παει φροντιστήριο και να διαβάζει πολλές έως πάρα πολλές ώρες την ημέρα.

Εννοείτε ότι το όλο σύστημα του λυκείου είναι πλήρως ανταγωνιστικό με αποκορύφωμα τις πανελλήνιες εξετάσεις για το πανεπιστήμιο που εκεί βλέπουμε και το φαινόμενο «Αυτός αντιγράφει» κτλ γιατί η λογική «Ο θάνατος σου η ζωή μου» έχει περάσει για τα καλά στα παιδιά από όλα τα προηγούμενα χρόνια αλλά και από το γεγονός ότι οι θέσεις είναι προκαθορισμένες και περνάει όποιος γράψει καλύτερα από τον άλλο (έτσι άλλωστε διαμορφώνονται και οι βάσεις) οπότε αν ο συμμαθητής δεν γράψει καλά έχουμε ακόμη μια θέση κενή που μπορεί να την καταλάβει ο ίδιος.

Ακόμη το λύκειο φροντίζει να δίνει στους μαθητές του κάποια πράγματα που θα φανούν πολύ χρήσιμα στη ζωή τους αλλά περισσότερο στην κατανόηση του ότι ο καπιταλισμός είναι ένα ωραίο και καλό σύστημα και να τους βάλει από τα 18 τους στην λογική της προόδου (της πλουτοκρατίας) και στη λογική των δεικτών της οικονομίας και το χρηματιστηρίου.

Πως τα δίνει όλα αυτά το λύκειο στους μαθητές του ? 

Μα πολύ απλά και απροκάλυπτα με τα μαθήματα της πολιτικής οικονομίας και της διοίκησης επιχειρήσεων. 

Βέβαια ας μην έχουμε παράπονο, υπάρχει και αναφορά στο σοσιαλισμό στην πολιτική οικονομία είναι βέβαια 2 σειρές αλλά τι να κάνουμε? Σοσιαλισμός είναι το οικονομικό σύστημα στο οποίο δεν υπάρχει ατομική ιδιοκτησία και όλα είναι κρατικά αυτό είναι όλο. Αλλα εντάξει δεν περιμέναμε και τίποτα περισσότερο από το εκπαιδευτικό τους σύστημα.

Οσο για τα θρησκευτικά απλά ακολουθούν το παιδί για όσο θα είναι στο σχολείο από 1ο έως και τον 12ο χρόνο της εκπαίδευσης του του πιπιλίζουν το κεφάλι με το χριστιανισμό και μετά εννοείτε επειδή έχουμε ανεξεθρησκεία του δίνουν το δικαίωμα να επιλέξει (και στα 12 χρόνια ο μαθητής μαθαίνει για τον Χριστιανισμό με εξαίρεση 3 η 4 μαθήματα της 3ης λυκείου που μιλάνε για άλλες θρησκείες) αλλά πάντα η επιλογή είναι ελεύθερη.

Τα ΜΜΕ, πως και πόσο επηρεάζουν τους νέους

Ας αρχίσουμε πάλι από τη μικρή ηλικία. Αρχικά βλέπουμε πλήθος παιδικών προγραμμάτων στην τηλεόραση με τι άλλο? ΒΙΑ-ΟΠΛΑ-ΠΟΛΕΜΟΣ αυτό τα λεει όλα, τίποτα άλλο. Τίποτα το αστείο, τίποτα το εκπαιδευτικό μια μαυρισμένη ψυχολογία σε ένα περίεργο περιβάλλον, στο διάστημα η κάπου απροσδιόριστα με ρομπότ να παλεύουν η ανθρώπους να σκοτώνουν ο ένας τον άλλον ότι πρέπει δηλαδή για την αυριανή τροφή των κανονιών.

Λίγο αργότερα τα κορίτσια αρχίζουν και αγοράζουν Super Katerina. Αρκεί ένα ξεφύλλισμα του περιοδικού για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται…

Ας προχωρήσουμε λίγο και ας παμε στους εφήβους που έχουν πάρει το PC και παίζουν με τις ώρες Commandos, Age of empires, Quake, Hidden and dangerous (παρεπιπτόντως σε μια πίστα του σκοτώνεις Ελληνες κομμουνιστές), Red alert κτλ.

Βέβαια το θέμα δεν μόνο ποιον και με ποιους πολεμάς αλλά ότι κάνουν τον κόσμο να ζει κάπου αλλού σε μια τεχνητή πραγματικότητα και να κλείνεται σπίτι κολλημένος μπροστά την ίδια στιγμή που θα μπορούσε να διαβάσει κάτι η να διαλογίζεται με τον εαυτό του. Ολα αυτά εντάσσονται στην προσπάθεια κάποιων να μην έχει ο κόσμος χρόνο να σκεφτεί και να επεξεργαστεί όλες τις πληροφορίες των οποίων γίνετε δέκτης γιατί πια είναι δύσκολο να αποκόψουν τον κόσμο από την είδηση την πληροφορία, γι αυτό βρήκαν διέξοδο στο άλλο άκρο. Να μπουκώνουν τον άνθρωπο με πληροφορίες και να του αφήνουν ελάχιστο χρόνο να τις επεξεργαστεί έτσι ώστε να τις επεξεργάζεται τελείως επιφανειακά.

Ας παμε όμως λίγο στα περιοδικά της νεολαίας. Εχουμε τα λαιφ σταιλ περιοδικά , του τύπου MAX, MEN, KLIK, OUT κτλ. 

Με τι ασχολούνται ? 

Πολύ απλά δίνουν τη γραμμή, ποια γραμμή ε ? Οχι όχι τη γραμμή του κόμματος, πολύ χειρότερα, τη γραμμή ζωης.

Πως θα ντυθείς, τι είναι in και τι out, τι μουσική θα ακούσεις, τι είναι χωριατιά τι είναι banal και τι όχι, που θα πας να διασκεδάσεις και γενικότερα πως θα ζήσεις, λίγο πολιτική με τρόπο όχι άμεσο αλλά έμμεσο. Για να σε κάνουν να λες: «Καλος ο Χ πολιτικός» χωρίς να ξέρεις ούτε εσύ ο ίδιος γιατί το λες αυτό. ( Στο ΜΑΧ όλος τυχαίως ο Σημίτης δεν έχει φύγει ποτέ από τη λίστα με τα UP πρόσωπα), καμία γυμνή φωτογράφηση κανενός μοντέλου και ίσως καμιά φορά καμιά συνέντευξη. Λίγο χρηματιστήριο και πόσο μούρη είναι να ασχολείσαι με το χρηματιστήριο να έχεις το πιο σύγχρονο κινητό και κλείσαμε.

Το γενικότερο Life style που περνάει στους νέους η όλη αυτή η κατάσταση είναι υπεύθυνο για την κατάντια και για τα όνειρα της γενιάς μας που δυστυχώς είναι μια porche και για τα είδωλα της που πάλι δυστυχώς είναι ο κυριλέ γιάπης με το πούρο στο ένα χέρι και το κινητό στο άλλο να φωνάζει πούλα πούλα.

Συμπεράσματα

Έχουμε λοιπόν μια γενιά παιδιών που μεγαλώνουν με το αίσθημα του ανταγωνισμού μέσα τους. Μεγαλώνουν εγωιστικά χωρίς καμιά αλληλεγγύη για τους άλλους (λόγω ανταγωνισμού). Μεγαλώνει με πολεμικά παιχνίδια και παιδικά ΒΙΑΣ, ταινίες για τους καλούς Αμερικάνους και τους κακούς Βιετναμέζους και Ρώσους. Αργότερα βλέποντας Beverly Hills και τους δείκτες του χρηματιστηρίου, στην εφηβεία τους παίζουν παιχνίδια σε Ηλεκτρονικούς Υπολογιστές για ώρες ατελείωτες με σκοπό να σκοτώσουν για ακόμη μια φόρα κάποιους όποιοι και αν είναι αυτοί (συνήθως είναι Ρώσοι, Βιετναμέζοι, κομμουνιστές γενικότερα).

Αργότερα του στερείτε τα πάντα και τρέχει γεμάτος άγχος να παει στο φροντιστήριο η να γυρίσει για να διαβάσει για να περάσει στο πανεπιστήμιο. Και όλα αυτά για να πραγματοποιήσει τα όνειρα του την Porche και το χρηματιστήριο, και το πως θα γίνει ο γιάπης με το πούρο και το κινητό του….

Η Ελπιδα 

Μέσα όμως από όλη αυτή τη σαπίλα και την αστική παρακμή ξεπηδάει μια αχτίδα φωτός, κάποιοι άρχισαν και καταλαβαίνουν ότι η ζωή δεν είναι το χρηματιστήριο η η Porche.

Kαπιοι κατάλαβαν ότι σιγά σιγά γινόμαστε ρομποτάκια, ότι σιγά σιγά όλα τα δικαιώματα τους χάνονται, ότι σε λίγο δε θα έχουν δουλεία, περίθαλψη ούτε ψωμί να φάνε τα παιδιά τους. Αυτοί που ξύπνησαν από το βαθύ ύπνο τους και είδαν ότι κάποιοι σκοτώνουν τον κόσμο και μοιράζουν τη γη των σκοτωμένων για κέρδος .

Είναι οι ίδιοι που συγκρούστηκαν με τα ΜΑΤ στο Seatle. Αυτοί που έκαιγαν τα MAC Donalts και τις πολυεθνικές γιατί είχαν καταλάβει ποιοι τους καταπιέζουν, ποιοι πλουτίζουν από την υπεραξία που παράγουν οι ίδιοι. Αυτοί που πήγαν στην Πράγα και στη Νίκαια, οι ίδιοι που θα πανε στην Γένοβα είναι οι ίδιοι που θα κυνηγήσουν τους δολοφόνους και τους καταπιεστές μέχρι την τελική δικαίωση…

Είναι τα παιδία που πέρασαν 3 μήνες μέσα στις καταλήψεις το 1999 επειδή κατάλαβαν ότι πανε να τα διώξουν από το λύκειο. Είναι οι άνεργοι καθηγητές που κατάλαβαν ότι ο μόνος τρόπος να πετύχουν κάτι είναι να στήσουν οδοφράγματα και να χτυπηθούνε με τους μπάτσους για να κάνουν καταλήψεις στα εξεταστικά κέντρα. Ειναι τα δυο παιδιά στη Θεσσαλονίκη που έκαψαν την τράπεζα που σκότωσε το 2χρονο παιδάκι.

Είναι όλοι όσοι ξύπνησαν από το λήθαργο και κατάλαβαν σε ποια τάξη ανήκουν.

Είναι αυτοί που όλοι μαζί αύριο θα πορευθούνε κάτω από το λάβαρο των ταξικών αγώνων. Η πορεία θα είναι δύσκολη αλλά τίποτα και κανείς δε θα μπορεί πια να τους σταματήσει γιατί θα έχουν μια μεγάλη ιδέα στο μυαλό τους και το μυστικό της ζωής είναι να έχεις μια μεγάλη ιδέα.
Είναι όλοι όσοι κατάλαβαν πως ο δρόμος είναι ένας και μοναδικός :ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Η συλλογή υπογραφών ενάντια στις συνθήκες κράτησης - εξόντωσης των πολιτικών κρατουμένων συνεχίζεται.

Στείλτε μας τις υπογραφές είτε με e- mail στην ιστοσελίδα μας, είτε με επιστολή στην εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ. (Αγαθουπόλεως 65 - Αθήνα. Τ.Κ. 112-25)

Συνεχίζεται επίσης η οικονομική εξόρμηση για την στήριξη των πολιτικών κρατουμένων.

______________________

ΟΙ ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙΣ ΤΗΣ 17Ν

______________________

Νικόλας Ασιμος: Αναζητώντας κροκανθρώπους

Νικόλας Ασιμος

________________________

Κατερίνα Γώγου

________________________

Χρόνης Μίσσιος

________________________

Χρονογραφήματα

________________________

ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

Αρης Βελουχιώτης

Νίκος Μπελογιάνης

____________________

ΦΑΚΕΛΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

_________________

ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΚΩΣΤΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

____________________