Waarheid

back

Het leven na de dood; als men hier niet in gelooft, waar komt dan al die informatie vandaan over- en van overledenen via echte mediums of paragnosten? Kijk naar de 'bijna dood ervaringen', sterfbedbegeleiding, bewijzen van reïncarnatie, de bewijzen van echte profeten, door de eeuwen heen, die zichzelf allang bewezen hebben, en ook spreken van een leven na de dood! Bewijs maar eens dat er NIETS is na de dood! Voor het tegendeel zijn dus wel vele bewijzen, hoewel de wetenschap liever spreekt over aanwijzingen.

Uw doden leven! Zij leven aan onze zijde, in het land van eeuwige liefde en eeuwige vrede. Gij moet hen niet tegenhouden in hun evolutie naar de hogere sferen, want die zijn niet bereikbaar, wanneer zij steeds naar de aarde worden getrokken door de achtergeblevenen, die hen steeds blijven betreuren. Daarom moet gij aan hen denken als aan dierbaren, die gij weliswaar verloren hebt, maar die gij later weer terug zult zien! Dit roept men ons toe vanuit gene zijde.

Zie je bij de bloesem reeds de vrucht, of het vruchtbeginsel? Nee, dat komt pas na het verdwijnen van de bloesem. Maar de vrucht is eigenlijk al wel aanwezig, met daarin ook het nieuwe zaad, de levenskiem. En zo is dat ook bij de mens. De ziel is ook reeds bij de mens aanwezig met het geestelijk lichaam, en dat verschijnt na het afvallen van het stoffelijk lichaam, zoals de vrucht na het afvallen van de bloesem!

Schijnwonderen, namaak vervalsingen, valse profeten kunnen alleen maar zijn ontstaan uit ware wonderen, uit iets wat er echt geweest is. Juist zoals geluk niet kan bestaan als er geen ongeluk bestond, rijkdom en armoede, goed en kwaad, dag en nacht enz. zo heeft alles zijn tegenhanger. Het een kan niet bestaan zonder het andere. Zo bestaat er dus net zo goed een geestelijk leven (aan gene zijde) als een aards lichamelijk leven!

Eerst krijgt een mens een idee, een gedachte, begint dat in zijn geest vorm te geven en begint daarna met het verwezenlijken van zijn idee. Zo, uit deze gedachtewereld schept de mens voor zichzelf zijn eigen werkelijkheid, zijn eigen levensomstandigheden, zijn eigen wereld. Waar komen onze gedachten dan vandaan?

Een boek kan zichzelf niet schrijven. Een hand kan zichzelf niet besturen. Kunnen onze hersenen ZELF bedenken wat ze zullen denken? Onze hersenen zijn alleen maar een chemische en biologische computer die we als een instrument, een stuk gereedschap gebruiken om te denken.

Degene die beweert dat God niet bestaat, met als argument; kijk maar eens naar de ellende op deze wereld, die is wel heel erg blind! Maakt God oorlog? of veroorzaken wij die niet zelf door onze heerszucht, geldgewin, of machtswellust. Zorgt God voor rampen? of veroorzaken wij die niet zelf door de natuurwetten aan onze laars te lappen, door bossen weg te kappen en bergen af te graven en op te blazen of door onze kernexplosies, zowel onder- als bovengronds. God laat dat allemaal toe om ons in staat te stellen ervan te leren en zodoende onze kennis uit te breiden voor het hogere doel waarvoor we geschapen zijn. Moet Hij ons als marionetten aan een touwtje houden? Dan houden we op MENS te zijn!

Dit tijdelijke leven is het zaad, en het leven in het hiernamaals is de vrucht. Zaai je een edel, goed zaad, in de grond van je eigen levenstuin, dan zul je ook edele vruchten oogsten. Stop je echter distel- en doornzaden in de grond van je levenstuin, dan zul je eens ook oogsten wat je nu hebt gezaaid. Aan distels groeien geen vijgen, en aan doorns geen druiven!

Het leven, je hart, is als een tuin die je inricht met de nodige leer, informatie, maar je moet hem na de inrichting WEL verzorgen en bewerken anders kan er van een oogst geen sprake zijn, maar alleen van een tuin met onkruid!

Waarom die beeldspraak in de bijbel? Dit is om heel wijze redenen! Nu leest, en bestudeert, en bediscusiëert men het al bijna 2000 jaar. Stond alles er onverhuld in, dan was er niemand in de wereld die er nog naar had gekeken en was het allang terzijde gelegd. Maar ook om onze geest te wekken, ons na te laten denken en ons te laten zien hoe ver we nog af staan van het geestelijke. De beeldspraak is als een zaadkorrel met daarin het geestelijk-Goddelijke dat we niet zien. De letterlijke tekst is het omhulsel, zoals een sprookje een verborgen moraal kan hebben!

De mens die een tot leven gewekte geest bezit, is evenmin bezorgd of bang voor de dood als een gewoon mens voor de slaap. Want de geest bezit de ervaring van het eeuwige leven, zoals de ziel de ervaring heeft, dat het ingeslapen lichaam de volgende dag weer ontwaakt.

DE DOOD IS DE GROTE POORT WAARDOOR IEDEREEN DE WERKELIJKHEID, HET RIJK VAN DE GEEST, DE EEUWIGDURENDE WERELD ZAL VINDEN. ER IS GEEN DOOD, -ALLEEN DAT WAT ER OP LIJKT. DE MENS HEEFT HEM ZELF IN ZIJN ONWETENDHEID EN DWAASHEID GESCHAPEN. MAAR ER ZAL EEN DAG KOMEN DAT DE MENS ZAL VINDEN, WAT IK EN ANDEREN REEDS VóóR HEM DEDEN, NAMELIJK DE WEG VAN DE WAARHEID, VAN HET LEVEN, VAN DE VRIJHEID, DIE TOT GOD LEIDT