นานมาแล้ว

นานมาแล้ว
.เมื่อนานมา นานาสัตว์ นัดมาเกิด น้อยใหญ่เลิศ ล้วนนำ กรรมนิสัย กาลเลยล่วง จึงเกิดบ่วง ห่วงภายใน จึงเป็นไป ตามลิขิต นิมิตรมา	....ตราบชีวิต จิตนั้น ยึดมั่นอยู่ ย่อมเรียนรู้ คู่สุข ทุกข์ขื่นขม ยามใจร้าว รำพัน วันเศร้าตรม ถูกถล่ม คมสายฟ้า ฟาดดวงมาลย์
..ย้อนเวลา หาอดีต ขีดเส้นจบ จักรภพ ครบใคร่ควร ชวนเสาะหา ดั่งชีวิน ผินมอง ท้องนภา เหม่อมองฟ้า เห็นธารา ภูผาชัน	.....เหตุแลผล ระยับยล ย่นย่อกลับ ได้แต่นับ รับดาวเดือน เคลื่อนขับขาน กวีเก่า เล่าแจ้ง แทงตำนาน เพื่อสืบสาน งานศิลป์ ถิ่นแดนไทย
...ชีวิตคน ว่ายวน ฉงนแท้ มีเกิดแก่ แน่นิ่ง ตลิ่งฝัน บ้างโบยโบก โยกกาย คล้ายเมามัน บ้างก็ขัน บรรเลงไป ในสายลม	......จะหาใคร ใช้กลอน อ้อนจันทร์เจ้า ให้คลายเหงา เศร้าทรวง ทวงสดใส แต่งไม่ง่าย ระบายสี ชี้เป็นไป แต่ภาคใหม่ จะแจ่มใจ ใสดั่งจันทร์...

Intro 4 Bars...3...4...เป็นห่วง หัวใจ ใครไม่รู้ เอาใจฉันไป ทำให้ ร้าวรอน
นึกหวั่น ว่าซักวัน ใจของฉัน มันพังทลาย คงไม่เหมือนเดิม
หากเธอมอง ดู สะเหมือน ว่าหัวใจฉันมีนิดเดียว
แล้ว พังยับเยิน รู้อยู่ ก็รู้ดี เธอก็รู้ ว่าฉันนั้นเคย เจ็บช้ำมา
รักมาก ต้องเสียน้ำตา เจ็บอีกหน คงทนไม่ไหว อีกแล้วเธอ
หากเธอมอง ดู สะเหมือน ว่าหัวใจฉันมีนิดเดียว แล้ว พังยับเยิน

จะนาน แสน นานเท่าไหร่ ที่ใจ ฉัน มันต้องเจ็บ
ฉันรู้ แค่เพียง คงสักวัน ว่าใจ ฉันนั้นมัน คงต้องพัง
โอ้ เธอ คงไม่มีน้ำตา แต่ฉัน กลั้นน้ำตาไม่อยู่
เคย เก็บไว้ในใจ เคย กลั้นไว้ในใจ แต่วันนี้...ต้องเสีย น้ำตา

Solo 9 Bars...8...9...จะนาน แสน นานเท่าไหร่
ที่ใจ ฉัน มันต้องเจ็บ ฉันรู้ แค่เพียง คงสักวัน
ว่าใจ ฉันนั้นมัน คงต้องพัง จะนาน แสน นานเท่าไหร่
ที่ใจ ฉัน มันต้องเจ็บ ฉันรู้ แค่เพียง คงสักวัน
ว่าใจ ฉันนั้นมัน คงต้องพัง จะนาน แสน นานเท่าไหร่
ที่ใจ ฉัน มันต้องเจ็บ ฉันรู้ แค่เพียง คงสักวัน ว่าใจ ฉันนั้นมัน คงต้องพัง...