นานมาแล้ว

ตื่นสาย...

ไม้สูงใหญ่ ให้ร่มเงา เอาหยาดฝน
ให้เทบน พฤกษ์ไพร ได้สดใส
สายลมพริ้ว แผ่วมา พาสุขใจ
กวีไทย ร่ายกลอน สะท้อนมา

ยามอยู่เดียว เปล่าเปลี่ยวใจ หาใครเล่า
จะมาเฝ้า เอาใจ คนไกลหนา
มีแต่เพียง เสียงสายลม ชมพนา
ในแนวป่า พาเพลิน เจริญใจ

นำภาพนี้ มีมาฝาก จากภาคก่อน
มีคำกลอน อ้อนหู มิรู้หาย
จันทร์เจ้าขา มากลางวัน อย่าหวั่นใจ
เหตุเพราะใคร ตื่นสาย แต่งไม่ทัน

ในแนวป่า หานกชม ดมดอกไม้
ช่างอุ่นใจ ให้เปรมปรี ดีสุขสันต์
สกุณา หาคู่ อยู่ร่วมกัน
แต่ตัวฉัน นั้นอยู่เดียว ให้เปลี่ยวใจ

ทุ่งหญ้านั่น นั่งเล่น เป็นเพื่อนนก
ทำตลก หกคะเมน เล่นก็ได้
หรือจะเด็ด ดอกไม้ ในแนวไพร
เสียบหูไว้ ไม่ให้หล่น ด้นไม่ทัน

บทสุดท้าย ได้ที ขี่แพะไล่
ลุยเรื่อยไป ในแนวป่า พาขบขัน
จันทร์ภาคนี้ มีต้นไม้ มาให้กัน
จบพระจันทร์ อันภาคนี้ ที่นี่เลย...

ต้นไม้ของพ่อ ( Eb ) ธงไชย แมคอินไตย์ Eb

ดนตรี..........นานมาแล้ว พ่อได้ปลูกต้นไม้ไว้ให้เรา เพื่อวันหนึ่งจะบัง ลมหนาว
และคอยเป็นร่มเงา ปลูกไว้เพื่อพวกเรา ทุกๆคน พ่อใช้เหงื่อแทนน้ำรดลงไป
เพื่อจะผลิดอกใบ ออกผล ให้เราทุกๆคน เติบโตอย่างร่มเย็น ในบ้านเรา
...ผ่านมาแล้วห้าสิบปี ต้นไม้นั้นสูงใหญ่ ลมแรงเท่าไร ก็บรรเทา
ออกผลให้เก็บกิน แตกใบเพื่อให้ร่ม เงา คอยดูแลเรา ให้เรายังมีวัน อยู่ต่อไป
...จนวันนี้ ใต้เงาแห่งต้นไม้ ต้นใหญ่ ลูกได้อยู่ได้คอย อาศัย
แผ่นดินยังกว้างไกล แต่เหมือนว่าหัวใจ พ่อกว้างกว่า
..ลูกที่เกิดตรงนี้นั้นยังอยู่ และยังอยู่เพื่อคอย รักษา
จะรวมใจเข้ามา จะมีที่สัญญา ในหัวใจ
...จากวันนี้สักหมื่นปี ต้นไม้ที่พ่อปลูก ต้นสวยทั้งงดงาม และยิ่งใหญ่
สืบสานและติดตาม จากรอยที่พ่อตั้งใจ เมื่อเราจะเทไป
ให้ต้นไม้ ของพ่อ ยังงดงาม
(Solo...)..จากวันนี้สักหมื่นปี ต้นไม้ที่พ่อปลูก
ต้นสวยทั้งงดงาม และยิ่งใหญ่ สืบสานและติดตาม
จากรอยที่พ่อตั้งใจ เมื่อเราจะเทไปจากหัวใจ
เพื่อเราจะเทไป ให้ต้นไม้ ของพ่อ ยังงดงาม...