Se mi havus ĉion krom Jesuo

Se mi havus ĉion krom Jesuo,
kiom en la vivo da valor'?
Ĉu per la pasemaj terhavaĵoj
trankviliĝus mia trema kor'?
Se mi ĉion havus krom Jesuo,
ĉu la gajno indus je viv-pen'?
Ĉu ter-ĝojo estus menciinda
apud unu hor' de paco, ben'?

Se ne estus rod' por mia ŝipo,
ĉu valoron havus riĉo, am'?
Se nenie por etern' espero,
ĉu valorus inter homoj fam'?
Se mi ĉion havus — krom Jesuo,
kiu amis min ĝis kruco-mort' —
kie estus en la tuta mondo
por la koro help', konsolo, fort'?

Kiel vanta ĉio en la mondo!
Sen Jesu' nur peko kaj mizer'.
Sen Jesu' ja ankaŭ en eterno
nur mallumo, ploro, mort', sufer'.
Eĉ se mi sen li eltenus vivi,
kiel estus ĉe la vivo-fin'?
Sen Jesu' en la malluma valo,
sen Jesu' eterne en sen-fin'.

Ho, posedi ĉion en Jesuo!
Jen sanig' por vundoj de la kor'.
Ĉiun pekon li al mi pardonas,
ĉiun ŝarĝon portas la Sinjor'.
Se Jesuon, se nur lin mi havas,
kaj en tuta mond' nenion pli,
ho, en li mi havas tamen ĉion —
en abunda flu', donacas li.