วันนี้ผมมีนัด กับเพื่อนที่แถวถนนจันทน์ 
สำหรับที่นี่ ผมมาบ่อย บริษัทเพื่อน ทำเกี่ยว
กับสินค้าภายในครัวเรือนเกือบทุกชนิด ไม่
แน่ว่า ในครัวของบ้านคุณผู้อ่าน ก็มีสินค้า
ของเพื่อนผมด้วย เนื่องจากมีสาขาใหญ่ครอบ
คลุมทั่วไทย ผมเดินทางด้วยเมล์ปรับอากาศ
สาย 62 จากอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ สู่ถนน
จันทน์ และต่อรถเมล์เล็กสีแดง ไปลงที่ซอย
เซ็นหลุยส์ใกล้กับบริษัทของเพื่อน… หลัง
จากเสร็จภาระกิจสำคัญหลายอย่าง ไม่ว่าจะ
เป็นการให้คำปรึกษาด้านโปรแกรมต่าง ๆ ที่
ผมไปพัฒนาดัดแปลง จากราคาเป็นล้านบาท 
ให้เหลือเพียงไม่ถึง 200 บาท ให้กับเพื่อน 
ประหยัดแต่ได้ประโยชน์อย่างนี้ ลูกชาวนา
อย่างผม ถนัดที่สุด เทคโนโลยีเป็นของฝรั่ง 
มันจึงแพง แต่การดัดแปลงเอาเฉพาะเนื้อ ๆ 
หลัก ๆ มาประยุกต์ นี่คือภูมิปัญญา ระดับก่อ
ร่างสร้างตัว วันนี้อากาศร้อนมาก การท่อง
เที่ยวทริปนี้ อาจจะไม่กว้างขวางนัก แต่จะ
เจาะลึกถึงบรรยากาศการเดินทางกันเลยที่
เดียว…

	

ขากลับ ผมนั่งรถเมล์เล็ก ดัดแปลงมาลงแถว 
ธนาคารกรุงไทย สาขาถนนจันทน์ เพื่อต่อรถ
เมล์สาย 62 กลับ โรงแรมฟอรั่มปาร์ค คือเมนู
ภาพเด็ดสำหรับวันนี้ ใหญ่มโหฬาร ได้มาตร
ฐานสากล…

	

ติดถนนจันทน์ อาคารชุดสุดหรูหรา …
นนทรี… คือนามของเขา ใหญ่โต สวยสง่า ดู
มีราศรี รถยนต์ระดับไฮคลาสวิ่งเข้าไปจอด
กันปะปราย เป็นที่พักสำหรับคนรวยจริง ๆ 
อลังการสถาน ย่านนี้ ต้องยกนิ้วให้เขา…


	

บ่ายนี้อาหารที่ผมสั่งมารับประทาน บริเวณ
ริมถนนจันทน์นี่เอง เกาเหลาข้าวเปล่า ลมพัด
เย็นชื่นใจ ดีจังนะครับ… ผมทักทายเจ้าของ
ร้าน พร้อมสั่งอาหารไปด้วย มือนี้อิ่มอร่อย 
ได้ประโยชน์เหมือนเดิม เพียง 24 บาท

	

อดไม่ได้ที่จะเก็บภาพเจ้าของร้านมาฝาก พี่เขา
บอกว่า ขายดีมาก คนมากินเยอะ วันนี้วันหยุด 
เลยเงียบ ๆ หน่อย สาเหตุที่น่าจะขายดี 
ประการหนึ่ง ก็น่าจะมาจาก ย่านนี้มีอาคารชุด
ขนาดใหญ่และโรงแรมดังตั้งอยู่ ผู้คนมากมาย 
ขณะที่รับประทาน ก็ชื่นชมกับบรรยากาศไป
ด้วย คนเข้ามากินเรื่อย ๆ 


	

รสชาติเกาเหลา กับการชมอาคารชุด นนทรี 
ทำให้ผมสบายอกสบายใจ ความงดงามของ
ตัวอาคาร ที่ได้รับการออกแบบมาอย่าง
พิถีพิถัน ตั้งตระหง่านอวดสายตา ผู้มาเยือน 
สำหรับผมแล้ว อาคารใหญ่ ๆ อย่างนี้คงอยู่ได้
เป็นร้อยปี แต่คิดไปอีกทีก็ต้องแรกด้วย
ทรัพยากรภูเขาหมดไปเป็นครึ่ง ๆ ลูกเหมือน
กัน แม้ตึกใหญ่ ๆ อย่างนี้จะทนทานเพียงไร 
ถ้าเทียบกับภูเขาแล้ว เขาอยู่ได้นับหมื่นนับ
พันปี สมควรแล้วหรือที่มนุษย์จะทำลายธรรม
ชาติ มรดกของโลกให้ย่อยยับ การเผยแพร่
ความรู้และคุณค่าที่แท้จริง บางทีมันก็สวน
ทางกับการค้าการลงทุนเหมือนกัน แต่ถ้าให้
ผมเลือก ผมขอเลือกเป็นนักอนุรักษ์มากกว่า
จะเห็นเงินเป็นพระเจ้า สำหรับผมธรรมชาติ
และสิ่งแวดล้อม คือพระเจ้าที่แท้จริง


	

อากาศร้อน ๆ ยามบ่าย หนุ่มมอเตอร์ไซด์รับ
จ้าง หน้าปากซอยจันทน์ 2 หรือซอยตีตา ลับ
สมองประลองฝีมือกันที่ชายคาร้านเล็ก ริม
ถนนจันทน์ ผมต้องขออนุญาตเขาก่อนตาม
ระเบียบ ทั้งสองท่านรับไมตรี ไม่ว่ากระไร ดู
เขาตั้งอกตั้งใจเล่นกันจริง ๆ ผมเชื่อแน่ว่า การ
ใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์เป็นทางออกที่ดี 
หนุ่มบ้านเรา ในภาวะเศรษฐกิจเช่นนี้ การขับ
มอเตอร์ไซด์รับจ้างเลี้ยงชีพและครอบครัว 
นับเป็นทางเลือกที่ดีไม่น้อย นอกจากจะอิสระ
แล้ว ยังเป็นอาชีพที่สุจริต เป็นอาชีพที่เสีย
สละ เพื่ออำนวยความสะดวกให้แก่ผู้อื่น ผม
อดที่จะชื่นชมไม่ได้ เพราะผมเองโดยหน้าที่
แล้ว ก็ทำงานด้านบริการประชาชนด้วยเช่น
กัน…

	

รถกระบะดัดแปลงสีแดงสด วิ่งเข้ามาจอดส่ง
ผู้โดยสารของเขา ที่ข้างป้ายรถเมล์ 3 บาทคือ
ค่าบริการที่เขาได้รับต่อหนึ่งคน รถเมล์เล็ก
อย่างนี้ ผมมักไม่คุ้นตาในที่อื่น ๆ แต่สำหรับ
ถนนจันทน์ นี่คือเอกลักษณ์สำคัญที่สุด เป็น
สิ่งภูมิใจของคนย่านนี้ เพราะนอกจากจะสวย
งาม แปลกตาด้วยสีแดงสดแล้ว ทางเลือกที่
เพิ่มมากขึ้นในการเดินทาง นั่นคือประโยชน์
ที่ดีกว่าไม่มี การเพิ่มทางเลือกในการสัญจร
ให้กับประชาชน สมควรที่รัฐบาลจะได้หยิบ
ยกขึ้นมา ผมดีใจที่อย่างน้อยที่นี่ อาจเป็นแบบ
อย่างให้กับที่อื่น ๆ รถเมล์ ขสมก.มักจะวิ่ง
เป็นถนนใหญ่สายหลัก ๆ แต่สำหรับรถเมล์
เล็กถนนจันทน์เขาวิ่งเข้าถึงทุกชุมชนเลยจริง ๆ 


	

ป้ายบอกทาง บริเวณปากซอยจันทน์ 2 หรือตี
ตา อดไม่ได้ที่จะนำมาฝากกัน ต้องรอสักนิด
ให้มีรถวิ่งเข้ามาจะเลี้ยวออก เพื่อให้ได้
บรรยากาศการสัญจรจริง ๆ 

	

ผมซึมซับบรรยากาศถนนจันทน์อยู่พอสม
ควร จึงได้เวลาเพื่อเดินทางกลับดินแดง นั่น
รถเมล์ ขสมก. สาย 62 ตามหลังสาเล้งมาแล้ว 
ผมรีบถ่ายก่อนที่จะขึ้นรถ สนนราคาค่า
โดยสาร ครีมแดงอย่างนี้ 3.50 บาทครับ อ้อ… 
ขามาผมนั่งปรับอากาศ 14 บาทถ้วน




	

ระหว่างทางผมได้รับความรู้หลายอย่าง เสียดาย
ที่กล้องของผม มันไม่อำนวยประโยชน์มาก
นัก ตึกรามากมาย ยวดยานจอแจ แม้เศรษฐกิจ
เราจะแย่ แต่พื้นฐานที่สร้างไว้ก็แน่นหนามาก ๆ 
หากเศรษฐกิจฟื้นตัว คงไม่ใช่เรื่องยากที่จะ
พลิกกลับมาคืนดีได้อย่างรวดเร็ว เพราะเรามี
องค์ประกอบที่จะใช้ในการลงทุนอยู่แล้วมาก
มาย ไม่ว่าจะเป็นสถานประกอบการ แหล่ง
เงินทุน ทรัพยากรบุคคล การเดินทาง การสื่อ
สาร พูดก็พูดเถอะ ผมก็เรียนรู้ด้านธุรกิจไม่
น้อย แต่ผมไม่ค่อยอยากจะพูดสักเท่าไร 
เพราะไม่ค่อยถูกโฉลกกับผม ผมเคยทำการค้า 
มาหลายรูปแบบ แต่เป็นแบบพื้น ๆ ตาม
ประสาชาวบ้าน ผมเป็นลูกแม่ค้า แม่สอนให้
ขายของตั้งแต่อายุยังไม่ถึงสิบขวบ ที่ตลาด
อินทร์บุรี ตลาดชัณสูตร ตลาดดอนกระเบื้อง 
และอีกหลายที่ แม้จะเข้ามาอยู่กรุงเทพฯ ผมก็
ค้าขายเล็ก ๆ น้อย ๆ เหมือนกัน ความอายของ
ผมมันไม่มีหรอก ผมลองมันหมดแหละ และ
ก็ไม่คิดจะเอาดีทางนี้ด้วย รวยอย่างไร ถ้าไร้
น้ำใจ มันก็เท่านั้น ผมนอกเรื่องไปยาว ก็รถมัน
วิ่งไกลครับ ผ่านมาถึงประตูน้ำ ผมลงทันที 
เพราะภาพตึกใบหยก ผมเก็บมาฝาก สาเหตุที่
ผมใช้จุดนี้ในการต่อรถ ก็เพราะสะดวก รถ
เมล์ สาย 73 จะมาผ่านทางนี้ มุ่งสู่ดินแดง


	

โรงแรมอินทรารีเจ้นท์ ข้างตึกใบหยก คนต่าง
ประเทศมาเข้าพักที่นี่เยอะ ด้านล่างเป็นร้าน
รวงขายของให้กับคนต่างชาติ ราคาแพงมาก 
อันนี้น่าจะปรับปรุงกัน ผมว่าเราขายของ
ราคายุติธรรมจะดีกว่า บ้านเราไปเอาตามแบบ
ฝรั่งขายสินค้าอย่างเขาไม่ได้หรอก พวกนั้น
มันบ้าแบรนด์แนม บ้านเราขายกันตามปกติ
นะดีแล้ว จะได้เป็นแรงดึงดูดนักท่องเที่ยว 
หลายครั้งที่ผมเห็นคนต่างชาติ ส่ายหน้า เซโน 
ๆๆ ไม่ซื้อ ๆๆ มันเสียโอกาสในการค้า ไป
อย่างน่าใจหาย ใครจะว่าผมใช้คำพูดไม่สุภาพ 
ผมก็ไม่ว่ากระไรดอก แต่ขายของแบบนี้ แม่ง
เอ้ย ไม่ได้ช่วยเหลือชาติเลย เอาแต่ประโยชน์
ส่วนตัว มันถึงได้ถอยหลังเข้าคลองเหมือน
อย่างทุกวันนี้ จะต่ออีกหน่อยก็เกรงจะไม่สม
ควร เอาเป็นว่า ทุกสิ่งทุกอย่างยึดหลักความ
พอดีเข้าไว้ ทั้งคุณภาพและราคา

	

ป้ายทางเข้าโรงแรม อยู่นี่เอง แดดดีมากเลย
วันนี้ แม้ภาพจะไม่คมชัดนัก แต่โปรแกรม
ปรับแต่งภาพก็พอจะช่วยได้บ้าง ถ้าถ่ายไม่มี
แสง นอกจากไม่ได้รายละเอียดแล้ว คุณภาพอาจ
ต่ำมาก จนทำให้โปรแกรมหมดความหมายไปเลย 
วิธีแก้ ก็คงหนีไม่พ้นใช้ฟิลเตอร์ และข้อความ
อ้างข้าง ๆ คู ๆ ว่าทำเต็มทีแล้วครับ

	

แหมแดดมันแรงครับ ภาพนี้ตึกใบหยก นี่
ขนาดหลบแสงแล้วนะครับ พร้อมกับงัดเจ้า
โปรแกรมมาปรับแต่งอีกพักใหญ่ ก็ได้เท่านี้
เอง


	

เหนื่อยแล้ว ไม่ไหว ๆ ต้องกลับไปอาบน้ำ
อาบท่าเสียที เหงื่องี้แตก ผมใช้รถเมล์ปรับ
อากาศสาย 73 เพื่อดับร้อน ในการเดินทาง
กลับ บรรยากาศเย็นสบายพอสมควร กับราคากำลัง
ดี 8 บาท แม้จะไม่กี่ป้ายรถเมล์แต่บริการที่ได้
รับดีขึ้นจากเมื่อก่อนมาก การพูดจา การกล่าว
สวัสดี การกล่าวขอบคุณ เป็นสิ่งที่ผมประทับ
ใจไม่น้อย สำหรับคุณภาพการให้บริการของ 
ขสมก. การเรียนรู้ เพื่อการแก้ไขปรับปรุงตน
เอง ผมมักได้สิ่งดี ๆ มาประยุกต์ใช้เสมอ รถ
กำลังจะมุดลงอุโมงค์สามเหลี่ยมดินแดง ผม
กำลังจะขมวดเรื่อง และอดไม่ได้ที่จะกล่าวคำ
สวัสดีกับเพื่อน ๆ ทริปนี้ แม้จะไม่มีสาระ 
หวือหวามากนัก แต่ก็ดีใจที่ติดตามอ่านกันจน
ถึงย่อหน้าสุดท้าย 


ถนนจันทน์ คือหนทางที่ผมผ่านมา…
วันข้างหน้า หวังสักครา…
จันทร์เจ้าขา จะได้กลับมา ยังถนนจันทน์…