Είναι γνωστό πως η ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης είναι πολύ σημαντική για την επιβολή των κρατικών σχεδιασμών και την οικονομική ανάπτυξη των εξουσιαστών (διαμετακομιστικό κέντρο της Θεσσαλονίκης, επένδυση της TVX HELLAS και σχεδιαζόμενη στην περιοχή της Ροδόπης). Τα βασικότερα σημεία της νέας κρατικής επίθεσης έχουν να κάνουν με τις γενικότερες κατασταλτικές κινήσεις, απ' τις οποίες προήλθε και ο τρομονόμος, αλλά και την προσπάθεια επιβολής οικονομικής εξαθλίωσης σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας μέσω του ασφαλιστικού κ.ά., τη συνέχιση της αφαίμαξης των μεταναστών, απ' τους οποίους προσδοκούν μεγάλα οικονομικά  οφέλη στην προσπάθεια εναρμονισμού και αναδιοργάνωσης της κυριαρχίας που συντελείται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Tο μόνο αντίβαρό σ' αυτούς τους σχεδιασμούς, δηλαδή οι κοινωνικοί απελευθερωτικοί αγώνες, βρίσκονται σε ύφεση και μόνο σε περιόδους κοινωνικής αναταραχής έχουν σημειωθεί κάποιες συγκρούσεις και στην πόλη αυτή. Bασικός  λόγος είναι η μακρόχρονη έλλειψη αναρχικών ομάδων και συλλογικοτήτων στην πόλη της Θεσσαλονίκης, ομάδων που παρεμβαίνουν με οργανωμένο τρόπο και λόγο στα κοινωνικά δρώμενα, αλλά και η έλλειψη αυτοκριτικής, πέρα από μια ιδιαίτερη πραγματικότητα αδράνειας την οποία θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε.
Λίγα είναι τα πρόσφατα παραδείγματα ευρύτερης εξεγερτικής δράσης από τους καταπιεσμένους. Πολυτεχνείο 95 και συγκρούσεις στη Θεολογική, συγκρούσεις με αφορμή τις μαθητικές κινητοποιήσεις το Γενάρη του 99 ήταν τα κυριότερα πρόσφατα ξεσπάσματα των καταπιεσμένων στη Θεσσαλονίκη.
Αντίθετα, κατά τη διάρκεια των 78 ημερών βομβαρδισμών της πρώην Γιουγκοσλαβίας από τους σφαγείς του ΝΑΤΟ την άνοιξη του ‘99, κατά τη διάρκεια των οποίων η Θεσσαλονίκη ήταν η βασική πηγή ανεφοδιασμού των συμμαχικών δολοφονικών δυνάμεων, και η παρουσία τους ήταν κάτι περισσότερο από εμφανής μέσα και έξω από την πόλη, υπήρχαν μόνο λιγοστές φωνές και πράξεις αντίστασης, ακόμα κι από αναρχικούς.
Και λογικό είναι να απορεί κανείς πώς οι γενικευμένοι κοινωνικοί αγώνες που έχουν σημαδέψει κυριολεκτικά τους δρόμους της Αθήνας π.χ., δεν είχαν τον αντίκτυπο που θα έπρεπε και στους δρόμους της Θεσσαλονίκης.
"Η κοινωνική ειρήνη που φαίνεται να βασιλεύει στη Θεσσαλονίκη, αποτελεί μια από τις αυστηρές προτεραιότητες των εξουσιαστών. Δεξιοί και αριστεροί, σύσσωμοι, έχοντας ξεπεράσει από δεκαετίες τις ούτως ή άλλως πλασματικές αντιθέσεις τους, με νύχια και με δόντια πασχίζουν να διαφυλάξουν την κοινωνική ομαλότητα, είτε με την απειλή της κρατικής καταστολής, είτε με την έντεχνη διάβρωση των κοινωνικών αντιστάσεων από την εκσυγχρονιστική για το κράτος και τους μηχανισμούς του φιλολογία διαφόρων αποχρώσεων κρατιστών..." (από τη μπροσούρα ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΒΟΛΗ ΚΙ ΕΞΕΓΕΡΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ, Αθήνα-Θεσσαλονίκη, Νοέμβρης-Δεκέμβρης 1994).
Καναλιζαρισμένη εκτόνωση στα γήπεδα, διάχυση του ελέγχου και της ρουφιανιάς ακόμα και σε συνοικίες και τα πανεπιστήμια (οργανωμένο κομματικό μαντρί απ' άκρη σ' άκρη της πανεπιστημιούπολης και στην άκρη της, τη φοιτητική Λέσχη, καθημερινή παρουσία εθνικιστών με τραπεζάκια), οργάνωση συντηρητικών διαδηλώσεων από φασιστοειδή σκουλήκια (ετήσια συγκέντρωση και πορεία στη μνήμη του σφαγέα και δολοφόνου “Μέγα” Αλέξανδρου -βασιλιά της Μακεδονίας, αλλά και άλλες συγκεντρώσεις μέσα στην πόλη, οικογένειες κρατικών υπαλλήλων αλλά και μπάτσους (!)  (όπως η μεγάλη πανελλαδική διαδήλωση των 5.000 μπάτσων το χειμώνα) για την καταδίκη κάθε κρούσματος κοινωνικής απειθαρχίας και τη βίαιη καταστολή κάθε φορά που διαφαίνεται η δημιουργία καταστάσεων και πόλων ρήξης με το κράτος και τα σχέδιά του.
Είναι πολλοί οι λόγοι γι' αυτή την πραγματικότητα που πολλούς μπορεί να κάνει να απαισιοδοξούν, όχι όμως εκείνους που έχουν πραγματική διάθεση και καθαρή συνείδηση για ν' αγωνιστούν και όχι να ξεγελάσουν για λίγο τις τύψεις τους κατά τη διάρκεια της "φοιτητικής περιόδου" (δηλαδή λίγα χρόνια μετά το τέλος της εφηβείας) και μετά ν' ακολουθήσουν το δρόμο της παραίτησης. Όλα αυτά στο μεγάλο λιμάνι της βόρειας Ελλάδας και μια βέρα φοιτητούπολη με βαθιά ριζωμένα τον τοπικισμό, την ηττοπάθεια, τα κάθε είδους κόμπλεξ και τη μπατσοφοβία...
Ως κομβικό σημείο στο γεωγραφικό, πολιτικό, οικονομικό, στρατιωτικό χάρτη η πόλη της Θεσσαλονίκης έχει ιδιαίτερη σημασία στα σχέδια των κρατιστών, όχι μόνο σε υλικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο αποχαύνωσης του πληθυσμού.
Θα πρέπει να τονίσουμε ότι στην αναφορά μας σε συγκεκριμένα εγκλήματα των εξουσιαστών στην περιοχή δεν διαχωρίζουμε τη συγκεκριμένη από άλλες περιοχές. Θα ήταν τουλάχιστον γελοίο κάτι τέτοιο! Γιατί, ως αναρχικοί, δεν δεχόμαστε κανενός είδους διαχωρισμό τοπικό, εθνικό, φυλετικό κτλ. Ούτε διακατεχόμαστε από κανενός είδους "αναρχικό" τοπικισμό! Τα εγκλήματα του κράτους είναι στην ουσία κοινά για κάθε σημείο του πλανήτη όπου επιβάλλεται η κρατική οργάνωση πάνω στην κοινωνία.
Επιπλέον, η ειδική αναφορά μας στα πλέον απεχθή εγκλήματα των σκυλιών της εξουσίας, στην πρεζεμπορία, τη σωματεμπορία, τη σεξουαλική εκμετάλλευση και πολλά άλλα δε σημαίνει ότι είναι τα μόνα και ότι δεν τα θεωρούμε αναπόσπαστο κομμάτι της οργανωμένης κρατικής δραστηριότητας. Το αντίθετο θα σήμαινε ότι δεν είμαστε αναρχικοί, αλλά κάποιος "ευαίσθητος" σύλλογος πολιτών ενάντια στη διαφθορά των μπάτσων και των δικαστών (!).
Όσον αφορά στη στρατηγική θέση της Θεσσαλονίκης, αυτή αποτελεί:
Σ Βασικό δρόμο μεταφοράς ναρκωτικών από και προς τα Βαλκάνια, και βασικό προμηθευτή πρέζας, χαπιών, κοκαίνης, χασίς κτλ. προς την λεγόμενη επαρχία.
ΣΒασικό δρόμο διακίνησης σεξουαλικών, και όχι μόνο, σκλάβων (κυρίως ανήλικων αλλά και ενήλικων γυναικών)
ΣΒασικό τομέα διεκπεραίωσης των αναπτυξιακών σχεδίων του ελληνικού κεφαλαίου (λιμενική δραστηριότητα, αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου, εργοστάσια χρυσού, Εγνατία Οδός κ.ά.) για το οποίο δύσκολα μπορούν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι δεν είναι ισχυρό (το ελληνικό κεφάλαιο), όπως κλαψουρίζουν τα εξουσιαστικά καθάρματα, τη στιγμή που το ελληνικό κράτος συμμετέχει σε αγαστή συνεργασία με άλλα, σε "ανθρωπιστικούς" πολέμους, στην αφαίμαξη των γειτονικών βαλκανικών χωρών αλλά και σε γενοκτονίες και σφαγές, τσοντάροντας από πίσω, στη Σομαλία, στο Κόσοβο, στο Αφγανιστάν και αλλού...