| ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΙΟ ΓΙΑ ΕΞΑΡΓΥΡΩΣΗ Η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκέμβρη έφερε την άνοιξη της εξέγερσης πιο κοντά… Ώθησε χιλιάδες ανθρώπους στον ελλαδικό χώρο σε μια πολυήμερη σύγκρουση και επίθεση στο κράτος και τους μηχανισμούς του. Τράπεζες, κρατικά κτίρια, δυνάμεις καταστολής, πολυτελή μαγαζιά και αυτοκίνητα, έγιναν στόχος των διαδηλωτών, των νεολαίων και όλων όσων βγήκαν στους δρόμους για να εκφράσουν την οργή τους. Δεν ζήτησαν καμία αύξηση στους μισθούς, δε ζήτησαν μείωση της ανεργίας ή αύξηση των δαπανών για την παιδεία. Διεκδίκησαν το αυτονόητο, να είναι άνθρωποι που οργίζονται και δεν ανέχονται άλλο τους δυνάστες των ζωών τους. Βγήκαν στους δρόμους, με ανιδιοτέλεια, και εξέφρασαν έμπρακτα την αγανάκτησή τους για όλα όσα μαστίζουν την κοινωνία• για όλα τα εγκλήματα και δολοφονίες που διαπράττουν καθημερινά τα κρατικά όργανα, για την αφαίμαξη της δυναμικής της κοινωνίας και τη διαιώνιση της αδικίας. Έτσι ξέσπασε και αυτή η εξέγερση, απρόβλεπτα, χωρίς καθοδηγητές και ειδικούς, χωρίς κλίκες και «φωτισμένες πρωτοπορίες». Και, φυσικά, χωρίς αιτήματα, χωρίς δημοκρατικές εκκλήσεις όπως «να αφοπλιστεί η αστυνομία», «να πληρώσει ο δολοφόνος» κ.τ.λ. Και τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από την αμηχανία και τον πανικό των εξουσιαστών… Τα Mέσα Μαζικής Εξαπάτησης να ζητάνε ανάληψη δράσης από το ΚΚΕ και το στρατό, αναλυτές να γλύφουν τη νεολαία και να κάνουν τους ανήξερους για την εξ-έγερσή τους, λες και δεν ξέρουν τους λόγους που οδηγούν σ’ αυτή… Κοινός στόχος όλων τους βέβαια, να πείσουν ότι η μόνη διέξοδος είναι η ένταξη στα δημοκρατικά καλούπια και η προσπάθεια καλυτέρευσης μέσα από τις δομές του κράτους. Αυτό δεν προώθησαν άλλωστε και με αφορμή τις κινητοποιήσεις των φυλακισμένων που προηγήθηκαν; Ανώτατοι πολιτειακοί παράγοντες εξήραν τους φυλακισμένους για τη… «σοβαρότητα» των κινητοποιήσεών τους, αφού οι υποσχέσεις περί αποσυμφόρησης στα κάτεργα έπιασαν τόπο και η κατάσταση ηρέμησε… Αυτό επιχείρησαν και όσοι προσπάθησαν να στρέψουν την οργή μόνο ενάντια στην κυβέρνηση. Μάταια, όμως… Η κοινωνική οργή δε ζητά αλλαγή κυβέρνησης και δε στρέφεται μόνο ενάντια στους μπάτσους, αλλά στρέφεται ενάντια στο κράτος συνολικά. Όπως λέει και μια παροιμία, «όταν δεν μπορείς να σκοτώσεις κάποιον, φίλα του το χέρι…». Αυτό το γνωρίζουν καλά οι πολιτικοί γι’ αυτό και δεν μπορούν να εκφραστούν όπως θα ήθελαν ειλικρινά… Αντίθετα, οι πιο προοδευτικοί εξάρουν την εξέγερση προσπαθώντας να τσιμπήσουν μελλοντικά πολιτική υπεραξία. Μέχρι ενός σημείου βέβαια, αφού και οι του ΣΥΡΙΖΑ για παράδειγμα, αφού προτάσσουν τα… στήθη τους για την αναδιοργάνωση της αστυνομίας, σιγοντάρουν τους εισαγγελείς για κατάργηση του ασύλου στα πανεπιστήμια… Αναμφίβολα ο Δεκέμβρης γέννησε πολλές εμπειρίες, απελευθερωτικές διεργασίες που δεν γίνονται άμεσα αντιληπτές από όσους συνήθισαν στην αρτηριοσκληρωμένη σκέψη που γεννούν οι κομματικές διαδικασίες και οι πολιτικές «αρπαχτές». Συνολικά έγιναν εκατοντάδες συλλήψεις και δεκάδες προφυλακίστηκαν. Σαν κομμάτι αναπόσπαστο του κοινωνικού αγώνα, η αλληλεγγύη εκφράζεται και θα εκφράζεται αδιαμεσολάβητα από τους αγωνιζόμενους ανθρώπους. ΟΧΙ σαν διεκπεραίωση κάποιου καθήκοντος, ΟΧΙ σαν σύμπλευση με μαζικούς φορείς, ΟΧΙ στη βάση της αντιμετώπισης της καταστολής και του… τρομονόμου από κοινού με την αριστερά (!) ΑΛΛΑ ειλικρινά και έμπρακτα, συνεχίζοντας την κοινωνική δράση και προωθώντας τις αναρχικές κοινωνικές απελευθερωτικές αντιλήψεις… Η δημιουργία αναρχικών ομάδων και η συνεχής κοινωνική παρέμβαση είναι ένα εφικτό και αποτελεσματικό μέσο για την συνέχιση του αγώνα… Για να γεννήσει η εξέγερση του Δεκέμβρη κι άλλες εξεγέρσεις… ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ 12/2/2009 Αναρχική Αρχειοθήκη Θεσσαλονίκης |