| ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΛΕΥΚΑ ΚΕΛΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ- ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ Η ενοποίηση της κυριαρχίας μετά το 1989 -μετά την πλαστοπρόσωπη "διαίρεση" του πλανήτη σε δύο, κυρίως, συνασπισμούς κρατών σε παγκόσμιο επίπεδο με την εντατικοποίηση του ελέγχου, διακρατικές συμφωνίες επιβολής και οικονομικής ανάπτυξης και υπέρμετρη προώθηση τεχνολογικών μέσων για την υποταγή των κοινωνιών είναι μια συνεχιζόμενη διαδικασία. Βέβαια, πάντοτε, οι εξουσιαστές σχημάτιζαν συνασπισμούς μεταξύ τους, άλλοτε πρόσκαιρους και άλλοτε μακράς διάρκειας, με κύριο στόχο την καθυπόταξη της ανθρώπινης ροπής προς την εξέγερση και την ελευθερία. Αυτή η πραγματικότητα σήμερα είναι προφανής, ιδίως μετά την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ και την εξέγερση στη Γένοβα τον Ιούλιο του 2001. Ήταν κάτι που συντάραξε τους εξουσιαστές, όπως συνεχίζουν να τους συνταράσσουν οι εξεγέρσεις που διαδραματίζονται, πάντοτε απρόβλεπτες και ανεξέλεγκτες, στην Αλβανία, στην Αργεντινή, στην Παλαιστίνη, στις συναντήσεις των αρνητών του παγκοσμιοποιημένου ψεύδους ενάντια στις τρομοκρατικές συνόδους, όπως G8, Ευρωπαϊκή Ένωση κτλ. Σε τεράστιες περιοχές του πλανήτη η αστάθεια και η κοινωνική αναταραχή είναι τέτοια που επιτείνει τις ανησυχίες των κρατιστών και τις προσπάθειές τους για εξαπάτηση και ωμή καταστολή. Οι λυκοφιλίες των εξουσιαστών ανέκαθεν μεταβάλλονταν κατά το συμφέρον που έπρεπε να ακολουθηθεί, δηλαδή τη διατήρηση των καθεστώτων της εκμετάλλευσης, είτε αυτά εμφανίζονταν με ένα ευρωπαϊκό δημοκρατικό μοντέλο, είτε με μια σκληρή φεουδαρχία στην Αφρική ή με μία ισλαμική δικτατορία στην Ασία. Η λύση στην οποία καταφεύγουν, άλλωστε, δεν είναι άλλη από τον καθαρό τρόμο και βία ενάντια στις κοινωνίες και ιδιαίτερα ενάντια στα κομμάτια εκείνα που δε σκύβουν το κεφάλι. Ενίοτε, βέβαια, επιλέγουν και το δρόμο της στρατιωτικής αναμέτρησης με πρόσκαιρα αντίπαλα κράτη, με γνώμονα το γεωστρατηγικό συμφέρον, όπως π.χ. με το Αφγανιστάν, όπου και εγκαινιάστηκε ο “πόλεμος κατά της τρομοκρατίας”, άλλη μια επίθεση των κρατών στις κοινωνίες. Ο σχηματισμός των διαφόρων συμφώνων και συμμαχιών, ακόμα και αυτών των οικονομικοκεντρικών που προωθούν οι, ας πούμε, σκληρές πολυεθνικές, δεν βασίζονται αποκλειστικά στην ανάγκη τους να επεκταθούν σε νέες περιοχές ή να ελέγξουν περιοχές που μέχρι τώρα, π.χ. οι Νατοϊκοί, δεν είχαν άμεση πρόσβαση. Ο κύριος αντίπαλος όλων αυτών είναι οι κοινωνικές αναταραχές που επεκτείνονται και κυοφορούνται για το μέλλον, και οι οποίες αποτελούν μεγάλο εφιάλτη για τους εξουσιαστές. Δεν είναι κάτι άγνωστο βέβαια, η απόλυτη απαξίωση και η απέχθεια που νιώθουν οι εξουσιαστές για ό,τι κοινωνικό και ανθρώπινο, για την ίδια την ανθρώπινη φύση. Οι απόπειρες ελέγχου με κύριο στήριγμα τους αλαζόνες και μισάνθρωπους επιστήμονες που, νομίζοντας ότι έχουν το ακαταλόγιστο, κατασκευάζουν συνεχώς εκτρώματα, αλλά και τους διάφορους αναλυτές που διαφημίζουν την τεχνολογική εξέλιξη είναι κάτι πρωτόγνωρο. Πόλεμος κατά της “τρομοκρατίας” και λευκά κελιά Από το βράδυ της 29ης Ιούνη και τον τραυματισμό από έκρηξη του Σάββα Ξηρού στο λιμάνι του Πειραιά και τις μετέπειτα συλλήψεις για την υπόθεση της οργάνωσης 17Ν, ξεκινάει μια μεγάλη κρατική επιχείρηση τρόμου, με στόχο να τρομοκρατήσουν μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας, μιλώντας συνεχώς για "εξάρθρωση της τρομοκρατίας", και καλώντας τους πολίτες καθημερινά να γίνουν ρουφιάνοι. Τα λευκά κελιά και η εντατικοποίηση της δημιουργίας νών φυλακών σ’ όλη τη χώρα είναι πλέον πραγματικότητα. Ο ούτως ή άλλως απάνθρωπος θεσμός της φυλακής δημιουργεί τώρα μια καινούρια φυλακή, την απομόνωση για τις περισσότερες ώρες του 24ωρου που στόχο έχει να συντρίψει ακόμα περισσότερο την προσωπικότητα του κρατούμενου. Μια πρακτική γνωστή από τα λευκά κελιά της Τουρκίας, από το καθεστώς FIES στην Ισπανία κ.ά. Εντύπωση προκαλεί εδώ η σιωπή διαφόρων κομματιών και οργανώσεων που ενώ δραστηριοποιήθηκαν ενάντια στα λευκά κελιά στην Τουρκία, για εδώ πέρα δεν έχουν εκφράσει ούτε... μισή κουβέντα, ενώ άλλοι εκφράστηκαν μόνο για κάποιους βολικούς κρατούμενους. “Η αλληλεγγύη σ’ όσους αγωνίζονται και δεν υποτάσσονται είναι αρχή της κοινωνικής απελευθέρωσης, όπως και η απαξίωση της ρουφιανιάς, του δωσιλογισμού και της μισαλλοδοξίας” (ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, Νο.6, Σεπτέμβριος 2002). Η αερολογία, λασπολόγηση και συκοφαντία των κοινωνικών αγώνων από τα κοράκια τους δημοσιογράφους έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Με καθημερινή πλύση εγκεφάλου, συνεχείς αναλύσεις από χαφιέδες και πράκτορες ντόπιων και "ξένων" μυστικών υπηρεσιών συνεχίζουν τον αντι-ανθρώπινο ρόλο τους, αυτοί που δεν έχουν ιδέα του τι θα πει αξιοπρέπεια και ανθρωπινότητα, γιατί τα έχουν χάσει από καιρό. Μιλάνε καθημερινά πλέον για "έγκυρες πληροφορίες", για "αξιόπιστα ρεπορτάζ" από ποιους! Τους ΑΛΗΤΕΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ. Δε σταματούν βέβαια εκεί. Παράλληλα δημοσιεύουν και διάφορες συνεντεύξεις ρουφιάνων και μεταμελημένων από άλλες περιπτώσεις του εξωτερικού, προβάλλοντας τη ρουφιανιά και τη συνεργασία με τους μπάτσους σαν μια φυσική κατάληξη και πρακτική! Όπως και με τις διάφορες "φιλικές" συνεντεύξεις σε μπάτσους και εφημερίδες, διαφόρων αριστερών, που φυσικό είναι να δημιουργούν ερωτηματικά με τη στάση τους αυτή... Περήφανοι οι κρατιστές αναγγέλλουν και νέες τροποποιήσεις του τρομονόμου και μάλιστα, συνεχίζοντας παλαιότερες προσπάθειές τους να συσχετίσουν τους κοινωνικούς αγώνες με το οργανωμένο έγκλημα, πηγή του οποίου είναι το κράτος και έδρα του τα αστυνομικά τμήματα και τα υπουργεία. Η λαγνεία για τους ευρω-θεσμούς θρέφει και σιγουριά στους ντόπιους εξουσιαστές, ότι η συνθήκη του Σένγκεν, ο ευρω-τρομονόμος, το ηλεκτρονικό πανευρωπαϊκό φακέλωμα και η είσοδος του ευρώ θα στρέψει αλλού τους πόθους και τις αγωνίες των καταπιεσμένων. Κάτι όμως που οι πάντες ξέρουν ότι δεν πρόκειται να συμβεί. Η "δουλειά" έχει ενταθεί. Μπαίνουν συνέχεια κάμερες στους δρόμους, μπήκαν φύλακες στα σχολεία, ψηφίστηκε ο "αντι"-τρομοκρατικός νόμος, ετοιμάζεται ο μπάτσος της γειτονιάς. Η επερχόμενη σύνοδος της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον Ιούνη του 2003 και οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 είναι τα κομβικά σημεία όπου οι κρατιστές θα πρέπει να δώσουν εξετάσεις στα ντόπια και αλλοδαπά αφεντικά τους για την διατήρηση της κρατικής τάξης και ασφάλειας. Άλλωστε τα... λεφτά είναι πολλά, και δεν χρειάζονται συναισθηματισμοί. Εν όψει του Ιούνη... Τα κόμματα, με πρωτοστάτη το κόμμα του χαφιέ (ΚΚΕ), τα ΜΜΕ ετοιμάζονται μαζί με τους διωκτικούς μηχανισμούς να αντιμετωπίσουν τις χιλιάδες διαδηλωτών που αναμένονται στη Θεσαλονίκη τον Ιούνη. Και πως θα το κάνουν αυτό; Ο καθένας με το γνωστό τρόπο του, είτε χαφιεδίζοντας, είτε λασπολογώντας, είτε καταστέλλοντας άμεσα και έμμεσα. Στην κατεύθυνση αυτή κινούνται και οι συνεχείς επαφές που έχουν κρατικοί υπάλληλοι με ψευτο-κοινωνικές οργανώσεις και συνδικαλιστικά ψοφίμια, ώστε να αποφύγουν να ζήσουν το χειρότερο εφιάλτη τους. Την ολομέτωπη έκφραση της κοινωνική οργής και επίθεση στους θεσμούς του κράτους. Κάτι που φάνηκε και από τη Γένοβα είναι ο ύπουλος εξουσιαστικό ρόλος διαφόρων τέτοιων οργανώσεων. Έχει σημασία η ενασχόληση με την προώθηση κάποιων ιδεολογιών και ιδεολογημάτων που εξακολουθούν να δημιουργούν διλήμματα σε αγωνιζόμενους ανθρώπους και να δημιουργούν σύγχυση: > Το ζήτημα του ακτιβισμού. Το φρούτο αυτό προέρχεται από τη λέξη “δράση” (action). Φαίνεται είναι πιο chic για τους ανερχόμενους ηγετίσκους το να λες τη λέξη ακτιβιστής απ’ το να χρησιμοποιείς τη λέξη δράση. Και εδώ όμως δεν μπορούμε να σταθούμε με αφέλεια απέναντι σε μπερδεμένες καταστάσεις και στην αντι-καπιταλιστική εκείνη τάση που θέλει να εξομοιώνει τα διάφορα κομμάτια των διαδηλωτών, με μόνη βάση το ότι δρούνε (ακτιβισμός), αφού από μόνο του το να δρας δε σημαίνει απολύτως τίποτε! Δράση ενάντια σε τι; Οι αναρχικοί δεν είναι απλά ενάντια στον καπιταλισμό. Παρόλα αυτά, πληθώρα συλλογικοτήτων, κομματιών και ατόμων έδρασε στη Γένοβα όπως και σε προηγούμενες αεθνικές πορείες. Στο βαθμό που συνέβαλαν σε απελευθερωτικές διεργασίες, είναι λειτουργική η συμβολή τους. Αλλά και πάλι επιχειρείται να διαστρεβλωθεί η απελευθερωτική δράση και να δημιουργηθεί μια ψευδής κατάσταση, μια ακόμη ιδεολογία, αυτή του ακτιβισμού. Κάτω απ’ το πέπλο αυτό χωράνε και οι πλέον ξεμπροστιασμένοι εξουσιαστές, όπως ο Μποβέ και ο Καζαρίνι, ηγέτης των Λευκών Φορμών (Tute Bianche). Τέτοια φερέφωνα όχι απλά δεν αντιστέκονται στην κρατική τρομοκρατία, αλλά θα ήταν και ευχαριστημένοι να συλληφθούν για κανά δυο μερούλες, να πιουν κανένα καφεδάκι και κανά τσιγαριλίκι με τα φιλαράκια τους, τους μπάτσους. Έτσι θα ενισχύονταν οι δημόσιες σχέσεις τους. > Μέσα και απ’ αυτές τις κινητοποιήσεις επιχειρείται η ανάδειξη των φθαρμένων και ξεπουλημένων εξουσιαστικών απόψεων του Μαρξ, του Λένιν, του Τρότσκυ, του Στάλιν, του Μάο και όποιου άλλου και η ανάδειξη νέων ηγετών και ηγετίσκων. Οι χειραγωγοί των κοινωνικών αγώνων επιχειρούν νέες στρατολογήσεις μελών - προβάτων μέσω των οργανώσεων “ομπρέλλα” θεωρώντας ότι μέσα στο γενικό ας-πούμε-χαμό κάτι θα κερδίσουν κι αυτοί. Προσδοκούν στην παρουσίαση ευκαιριών για να στήσουν νέες κομμουνιστικές συμμορίες, ν’ αναδείξουν νέους Τσαουσέσκου, Χότζα και Μιλόσεβιτς. Γι’ αυτό και δεν προξενεί καμία απολύτως έκπληξη η συμμετοχή τόσων πολιτικών σε τέτοιες κινητοποιήσεις, και στο κάτω-κάτω είναι και ανέξοδη γι’ αυτούς. Οι όποιοι χειραγωγοί, ακόμα και με επαναστατικό μανδύα, θα πρέπει να ξεμπροστιάζονται σύντομα από τους αγωνιζόμενους. > Η φιλολογία περί “νέων τακτικών” που πρέπει να ακολουθήσει το “κίνημα”. Με αφορμή τη γενίκευση των συγκρούσεων προωθήθηκε μια φιλολογία γύρω από το “Μαύρο Μπλοκ”. Όπως πολύ σωστά, όμως, διάφοροι σύντροφοι εξήγησαν, αυτό πρόκειται μόνο για μια πρόσκαιρη συσπείρωση ατόμων και ομάδων για λόγους αυτοάμυνας και παρέμβασης. Συγχέοντας έτσι τα πράγματα, προσπαθούν μερικοί να δημιουργήσουν την πλαστή εντύπωση μιας προσυνεννοημένης συνωμοσίας κάποιων “ακραίων” στοιχείων του (ακρο)αριστερού κινήματος (!!!). Προσπαθούν έτσι να παρουσιάσουν ως ομογενοποιημένες τις αναρχικές απόψεις και στάσεις, σαν να ήταν πολιτικό κίνημα. Αλλά οι αναρχικοί δεν είχαν ούτε θα έχουν ποτέ αρχηγούς, πατρίδες, κλίκες, πατερούληδες και εκπροσώπους. Ίσα-ίσα η πολυμορφία των απόψεων και η πιθανή σύνθεσή τους είναι που οδηγεί στον συνεχή εμπλουτισμό και την ποικιλία. Κι αυτή η διεργασία, η σύνθεση, δεν έχει καμία σχέση με τις διαφημιστικές και δημοσιοσχετίστικες πρακτικές που προπαγανδίζουν κάποιοι που, μεταξύ άλλων, καταδικάζουν τις συγκρούσεις επειδή “περνάει λάθος μήνυμα στον κόσμο από τα ΜΜΕ”!!! Οι αναρχικοί συμμετέχουν σε αυτές τις κινητοποιήσεις θεωρώντας τες ως ένα ακόμη πεδίο του κοινωνικού πολέμου. Χωρίς φυσικά καμία αυταπάτη περί εθνικών διεθνών ή τοπικών (!!!) κινητοποιήσεων, χωρίς να καταδικάζουν, να ιεραρχούν ή να απορρίπτουν μορφές κοινωνικής παρέμβασης, χωρίς να επιδιώκουν κανένα όφελος για τους εαυτούς τους ή για τις συλλογικότητές τους και χωρίς να φετιχοποιούν χρόνους και χώρους, κάτι που μπορεί να λειτουργήσει αρνητικά γι’ αυτές τις κινητοποιήσεις. Η συμμετοχή των αναρχικών σε αυτές τις κινητοποιήσεις ήταν προφανώς σημαντική, στο βαθμό που συνέβαλαν όσο μπορούσαν στη διακήρυξη της αντίστασης ενάντια στις παγκόσμιες εξουσίες. Γεγονός είναι πως δόθηκε η ευκαιρία και σε άλλους αγωνιζόμενους, όχι απαραίτητα αναρχικούς και αντιεξουσιαστές, να κάνουν συνείδηση την αναγκαιότητα της επιθετικής οργάνωσης των ονείρων τους και της απόρριψης των συνδικαλιστικών και αριστερών παραμυθιών. Για να φτάσουν οι καταπιεσμένοι σε μέρες ακόμα πιο γενικευμένων και αντιπολιτικών εξεγέρσεων, για την πραγμάτωση της παγκόσμιας κοινωνικής απελευθέρωσης... ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ!!! Θεσσαλονίκη 12 Απρίλη 2003 Αναρχική Ομάδα "ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ" |