| ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ ΤΟΥ ΙΟΥΝΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ To φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης δεν είναι κάτι καινούριο. Μπορούμε να μιλάμε για παγκοσμιοποίηση από τον καιρό της ρωμαϊκής ή της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Σήμερα οι εξουσιαστές ενωμένοι όσο ποτέ, μετά την ενοποίηση της κυριαρχίας το 1989, συνεχίζουν τα εγκλήματά τους απέναντι στην ανθρωπότητα, βομβαρδίζοντας λαούς, εξαθλιώνοντας ολόκληρα κοινωνικά κομμάτια, καταστρέφοντας ακόμα περισσότερο τη φύση, ετοιμάζοντας καινούρια τεχνολογικά εκτρώματα, κλώνους κλπ. Οι σύνοδοι των εξουσιαστών επιχειρούν να προβάλουν την κρατική ισχύ, τη χλιδή των αφεντικών και την ενότητά τους απέναντι στα κοινωνικά μέτωπα. Με περισσή υποκρισία δηλώνουν ότι δέχονται το διάλογο με τα κοινωνικά κινήματα, αλλά όταν αυτός είναι στα πλαίσια κάποιων ανέξοδων διεκδικήσεων. Συνήθως, άλλωστε, θα δώσουν ένα κομμάτι ψωμί σαν αντάλλαγμα για τη συνέχιση των αντιανθρώπινων σχεδίων τους. Ειδικότερα η ελληνική προεδρεία που λήγει τον Ιούνη (μετά οι σύνοδοι θα γίνονται μόνο στις Βρυξέλλες) εμφανίζεται αναβαθμισμένη, προσπαθώντας να ολοκληρώσει την ενοποίηση με άλλα 10 κράτη της ανατολικής Ευρώπης και να συνεχίσει το χτίσιμο της Ευρώπης-φρούριο που θα αποκλείει τους μετανάστες και άλλους καταπιεσμένους ανθρώπους. Τα εύσημα που επιχειρεί να πάρει το ελληνικό κράτος είναι για τη συμβολή του στην καταπολέμηση της «τρομοκρατίας», αφού εισήγαγε τα λευκά κελιά στην Ελλάδα για τους φερόμενους ως «τρομοκράτες» και για αγωνιστές της Ε.Ο. 17Ν και του ΕΛΑ και νομιμοποίησε έμμεσα τις ανακρίσεις με ψυχοφάρμακα και εικονικές εκτελέσεις. Τα κόμματα, με πρωτοστάτη το κόμμα του χαφιέ (ΚΚΕ), τα ΜΜΕ ετοιμάζονται μαζί με τους διωκτικούς μηχανισμούς να αντιμετωπίσουν τις χιλιάδες διαδηλωτών που αναμένονται στη Θεσσαλονίκη τον Ιούνη. Και πως θα το κάνουν αυτό; Ο καθένας με το γνωστό τρόπο του, είτε χαφιεδίζοντας, είτε λασπολογώντας, είτε καταστέλλοντας άμεσα και έμμεσα. Στην κατεύθυνση αυτή κινούνται και οι συνεχείς επαφές που έχουν κρατικοί υπάλληλοι με ψευτο-κοινωνικές οργανώσεις και συνδικαλιστικά ψοφίμια, ώστε να αποφύγουν να ζήσουν το χειρότερο εφιάλτη τους. Την ολομέτωπη έκφραση της κοινωνική οργής ενάντια στο κράτος. Κάτι που φάνηκε και από τη Γένοβα είναι ο ύπουλος εξουσιαστικός ρόλος διαφόρων τέτοιων οργανώσεων και το πόσο υπονομεύουν και καπελώνουν ανθρώπους. Ανθρώπους οι οποίοι έζησαν στο πετσί τους την τρομοκρατία του κράτους και των μηχανισμών του, είδαν το αιματοκύλισμα του Westberg στο Γκέτεμποργκ, έζησαν τη δολοφονία του Carlos Juliani και όχι μόνο στη Γένοβα, πνίγηκαν μέσα στους τόνους δακρυγόνα και δηλητηριώδεις ουσίες που σκορπούν οι μπάτσοι, ξυλοκοπήθηκαν και ταπεινώθηκαν από τις δυνάμεις καταστολής. Αλλά παρόλα αυτά συνεχίζουν να αγωνίζονται αψηφώντας κάμερες, αύρες, αντλίες νερού, νόμους, διώξεις, συλλήψεις, φυλακίσεις. Οι αναρχικοί συμμετέχουν σε αυτές τις κινητοποιήσεις θεωρώντας τες ως ένα ακόμη πεδίο του κοινωνικού πολέμου, και όχι απλά ενάντια στον καπιταλισμό. Χωρίς φυσικά καμία αυταπάτη περί εθνικών διεθνών ή τοπικών (!!!) κινητοποιήσεων, χωρίς να καταδικάζουν, να ιεραρχούν ή να απορρίπτουν μορφές κοινωνικής παρέμβασης, χωρίς να επιδιώκουν κανένα πολιτικό όφελος. Με όραμα και πρόταγμα την παγκόσμια κοινωνική απελευθέρωση και την κατάργηση κράτους κι εξουσίας. Η συμμετοχή των αναρχικών σε αυτές τις κινητοποιήσεις ήταν προφανώς σημαντική, στο βαθμό που συνέβαλαν όσο μπορούσαν στη διακήρυξη της αντίστασης ενάντια στις παγκόσμιες εξουσίες. Γεγονός είναι πως μέσα απ’ αυτές τις κινητοποιήσεις δίνεται η ευκαιρία και σε άλλους αγωνιζόμενους, όχι απαραίτητα αναρχικούς και αντιεξουσιαστές, να κάνουν συνείδηση την αναγκαιότητα της επιθετικής οργάνωσης των ονείρων τους και της απόρριψης των συνδικαλιστικών και αριστερών παραμυθιών. Γιατί... ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΑΝΕ ΟΙ ΤΥΨΕΙΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Ο ΦΟΒΟΣ 24 Μάη 2003 Αναρχική Ομάδα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ και Σύντροφοι |