H αλλοτρίωση και οι ιδεολογίες παράγονται καθημερινά σε όποιο χώρο υφίσταται η πλύση εγκεφάλου της εξουσίας. Και κάποιοι απ' αυτούς τους χώρους είναι και οι θεσμικά δομημένοι από την εξουσία χώροι, όπως σχολεία, γήπεδα, χώροι εργασίας, πανεπιστήμια κτλ. που έτσι κι αλλιώς ευθύνονται για πολλά από τα "σκατά" που είναι φυτεμένα στο κεφάλι του κάθε ανθρώπου και τα οποία πρέπει να καταπολεμηθούν.
Ένα αίσθημα τοπικισμού φαίνεται να προωθείται πολύ έντεχνα από κρατικούς μηχανισμούς καταστολής και προπαγάνδας στην προσπάθειά τους να να ενδυναμώσουν εθνικιστικές τάσεις στην ευρύτερη περιοχή του βόρειου ελλαδικού χώρου.
H ελεγχόμενη διασκέδαση παίζει πολύ σπουδαίο ρόλο για τους εξουσιαστές στη διατήρηση των κρατούντων όρων επιβολής. Σε καφετέριες, μπαρ και καφενεία, σε club, σε κουλτουριάρικα στέκια, αναπαράγονται ταυτόχρονα διάφορα καλούπια συμπεριφοράς και αποχαύνωσης, όπως ο παρεϊσμός, η καλοπέραση, η ψευτο-διασκέδαση κ.ά., τα οποία για να κάνουν τους συμμετέχοντες να νιώθουν πιο άνετα (δηλ. να μην έχουν και τόσες τύψεις) τους πλασάρουν την ψευδαίσθηση της αντίστασης μέσα από τα καφενεία, παράλληλα με τη σύγχρονη θρησκεία του life-style. Αυτός ο ανιαρός τρόπος ζωής, είναι ελεγχόμενος και προσφέρει άμεσα οφέλη για το κράτος.
Σε όλους αυτούς τους χώρους διεξάγεται ένας καθημερινός αγώνας από την πλευρά των κρατιστών (οι οποίοι δεν είναι μόνο αυτοί που φαίνονται αλλά και οι ρουφιάνοι και γλύφτες της γειτονιάς κτλ.) να εμφυτεύσουν την πρέζα του μυαλού. Την αποδοχή δηλαδή της απάθειας ως τρόπου ζωής και της σιωπηρής συγκατάθεσης στα σχέδια του κράτους. Κάθε μέρα, όλη μέρα, στους χώρους αυτούς προσπαθούν να πείσουν τη νεολαία της πόλης ότι η εξέγερση δεν έχει νόημα, ότι οι από πάνω είναι πιο δυνατοί, ότι άμα σηκώσεις το κεφάλι θα σε τσακίσουν οι κλίκες των τραμπούκων της πόλης, ότι είμαστε ελεύθεροι μόνο για να χαϊδεύουμε τ' αυτάκια των μπάτσων και του υπόκοσμου. Αλλά επειδή κι αυτοί άνθρωποι είναι (!) σου δίνουν την ευκαιρία, άμα πρόσκαιρα "υποπέσεις" στο φοβερό λάθος να συγκρουστείς με κάποιο τέτοιο κάθαρμα, ε, θα έχεις κι εσύ μια ευκαιρία να επανορθώσεις. Φυσικά ζητώντας τη συνδρομή ή και τη συμβουλή ακόμα κάποιου νταβατζή, κάποιου μπάτσου, κάποιου έμπορου ναρκωτικών ουσιών, κάποιας "μούρης" στις κωλοπιάτσες του Βαρδαρίου και των Λαδάδικων και όχι μόνο. Δεν έχει σημασία αν σ' εκβιάσουν και λίγο! Γι' αυτούς, άλλωστε, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Και τι έγινε αν σ' εκβιάζουν - καλά να περνάμε!
Έλα όμως που αυτή η εξέλιξη σιγά-σιγά απομακρύνει τέτοιο κόσμο από την ανθρώπινη φύση - και, δυστυχώς, πολλές φορές αυτή η μετάλλαξη δεν είναι συνειδητή.
Όλα αυτά είναι στοιχεία της καθημερινής ζωής σε μια ρομαντική πόλη όπως η Θεσσαλονίκη... Οι μπάτσοι δεν μπορούν να δεχτούν ότι τα πιόνια τους δεν δύνανται να αλωνίζουν σε κάθε γωνιά της πόλης.
Κάθε προσπάθεια ενάντια στο κράτος, λοιπόν, αναπόφευκτα πρέπει να εναντιωθεί και σ' όλους αυτούς τους παράγοντες.
Και εδώ δρουν και άλλοι παράγοντες αλλοτρίωσης, ηττοπάθειας και αποπροσανατολισμού. Οι κρατιστές προσπαθούν να αποδώσουν κάποιες "μαγευτικές" λάγνες ιδιότητες στην πόλη αυτή, τονίζοντας πολύ συχνά τη δήθεν διαμάχη Αθήνας-Θεσσαλονίκης ή και γενικότερα νότιας και βόρειας "Ελλάδας" μέσω των πληρωμένων χαφιέδων αθλητικών συνδέσμων, εφημερίδων-καναλιών και εκδοτικών οίκων. Και αυτό εντάσσεται στη συνολικότερη προσπάθεια αποδυνάμωσης των όποιων ανεξέλεγκτων απελευθερωτικών διεργασιών στην περιοχή και αποπροσανατολισμού της νεολαίας της πόλης.
Έτσι, λοιπόν, δεν είναι και λίγοι εκείνοι/ες που τρώνε την παραμύθα της σαγηνευτικής και ρομαντικής πόλης, που έχει και θάλασσα, και αναπτύσσεται (αποτελώντας μέσω του λιμανιού της ένα σημαντικό εξουσιαστικό κέντρο στα Βαλκάνια), έ, και στο κάτω-κάτω βρε αδερφέ, δεν είναι και τόσο χάος όσο στην Αθήνα! Είναι από τις πιο... chic πόλεις (φεστιβάλ cinema), με λίγα μοδάτα ψώνια ("η αγορά της πόλης μετράει!"), ψαράκι, clubbing, ταβερνίτσα στα Κάστρα, στο Μοδιάνο και την Άνω Πόλη, τι πιο ωραίο και γραφικό περιβάλλον για τουρίστες, αλλοτριωμένους υπηκόους και μαστουρωμένους φοιτητάριους! Ως προς τους τελευταίους, συμφέρει πάρα πολύ τους κρατιστές η διάχυση του φοιτητικού life-style στη Θεσσαλονίκη, αφού δεν είναι και λίγοι 100.000 περίπου φοιτητές, στοιβαγμένοι δίπλα στο εμπορικό κέντρο της γνήσιας αυτής μακεδονικής πόλης! Προωθώντας σιγά-σιγά την αλλοτρίωση της ξάπλας, της ταβέρνας, του καφέ στην παραλία και σε άλλα - φοιτητικά και μη, underground και μη - στέκια, της εκπόρνευσης στα σκλαβοπάζαρα της διασκέδασης (Λαδάδικα, δυτική είσοδος, παραλία, αεροδρόμιο, προχωρημένα κλαμπάκια, ο καλός ο Μύλος τ' αλέθει όλα - και ροκ, και χέβι μέταλ, και πανκ, και σκυλάδικο, και έντεχνο ελαφρολαϊκό) βρήκαν τους τρόπους να διαπεράσουν τέτοιες αλλοτριωτικές στάσεις και σε δυναμικά κομμάτια της νεολαίας, ακόμα και της μαθητικής. Παράλληλα, μια πολύ καλή ιδεολογική καβάτζα για όλους αυτούς είναι και το underground προσωπείο, του ΠΑΟΚτσή, του ΑΡΗανού "άγριου νεολαίου" από τη μια και του ευαισθητοποιημένου πολίτη από την άλλη, του φοιτητή και όχι μόνο, που πλασάρεται με κάποια χόμπυ οικολογικά, πολιτικά, αντιρατσιστικά, καλλιτεχνικά κτλ. (και με μια σημαία του Τσε Γκεβάρα στη ντουλάπα!).
Κι είναι αλήθεια πως οι συνθήκες στη Θεσσαλονίκη ευνοούν μια κατάληξη παραίτησης και αδράνειας σε ότι αφορά τους κοινωνικούς αγώνες, θλιβερή αν αναλογιστεί κανείς ότι η πόλη σφύζει πραγματικά από νεολαία: η ρομαντική πόλη, η φοιτητούπολη με την καλύτερη (!) διασκέδαση, η νύφη του Θερμαϊκού, η πόλη με βαθιά ριζωμένα εθνικιστικά, φασιστικά πρότυπα.
Πόσα χρόνια πρέπει αλήθεια να περάσουν για να γκρεμοτσακιστούν όλα αυτά τα άθλια κρατικά κατασκευάσματα, όλες αυτές οι πρόστυχες ιδεολογίες;
Η προπαγάνδα του ελληνικού κράτους, ή μερίδας του, ότι η ευημερία της Θεσσαλονίκης μειώνεται από την "προσοχή" που δείχνουν στην Αθήνα (!) (βλέπε και τη γενικότερη "περήφανη" και "μαγκίτικη" μακεδονική στάση και συμπεριφορά) είναι βασικός  παράγοντας για τον τοπικισμό που αναπτύσσεται στην πόλη.
Η οργάνωση των αγωνιζόμενων ανθρώπων και η πολύμορφη κοινωνική βία, οι συγκρούσεις, οι πορείες ενάντια στο κράτος κυρίως στην Αθήνα τουλάχιστον τα τελευταία 25 χρόνια είναι ένας μόνιμος βραχνάς στο κεφάλι του ελληνικού κράτους. Κι είναι ο βασικός λόγος που προσπαθούν να κατασκευάζουν διαρκώς διάφορες ψευδαισθήσεις, μετατρέποντάς τες σε τοπικιστικά ιδεολογήματα.
Καιρός, λοιπόν, να τελειώνουμε μ' αυτά τα ψέματα!




(για το κείμενο αυτό χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από το περιοδικό ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ Νο.5 - Μάρτης 2001).