ÖZÜRLÜLERE BÖYLE Mİ SAHİP ÇIKILIR?

Sayın Başbakan’ın dikkatine;
Ben, 29 yaşındayım, doğuştan ortopedik özürlüyüm, bir çift koltuk değneğiyle yürüyebiliyorum.
3 ay önce evlendim. Lise mezunuyum. Bir kamu kuruluşunda sözleşmeli olarak, asgari ücretle çalışıyorum. Birçok insan gibi, haklarım ve geleceğe dönük hayallerim maalesef çok sınırlı…
     Bazı yetkililerin, hayatımızı daha da çekilmez kılan tavırlarının anlaşılması için bunları yazıyorum. 8 Aralık günü 2005’te, Ankara’da bulunan Kredi Yurtlar Kurumu, özürlü memur almak için sınav yaptı.
Sınav tarihinden bir ay önce internet ve yazılı basın aracılığıyla ilan verildi. Yurt genelinde, lise ve üniversite mezunu toplam 16 kişi alınacaktı. Eşim üniversite mezunu ve İzmir için alınacak bir kişilik kadro için başvurduk. Başvuru belgelerimizi teslim ettiğimizde, sınav tarihi ve yeri hakkındaki bilginin, posta ile evimize gelecek sınav giriş belgesinde olacağını söylediler. 15 gün sonra elimize geçen belgeye önce çok şaşırdık, ama sonra nasıl bir ülke ve idarecilik anlayışı ile yaşadığımızı düşündük.
     Sınav tarihi 08.12.2005, saat 10.00, sınav yeri Cebeci Atatürk Yurdu-ANKARA...
Yine de şansımızı denemek için eşim sınava girdi. Yurdun her köşesinden 600 engelli vatandaş bu sınava katılmıştı. Kimileri tekerlekli sandalye ile, kimileri koltuk değnekleriyle, kimileri refakatçileri yardımıyla gelmiş 600 gencecik insan. Alın terleriyle, helal kazanç peşinde koşan özürlü gençler...
Sınava katılan kişinin ismini sınav kağıdına yalnızca kurşun kalemle yazması mecburiyeti de ilginç. Toplam 50 soru soruluyor, fazla da zor sorular değil.
     Eşimin, “Peki diyelim ki 50 kişi de bütün sorulara doğru cevap verse, o zaman ne olacak?” sonusuna, “Yetki bizim, kendi kriterlerimize göre eleme yapacağız” şeklindeki ilginç cevap geliyor.
Sınav sonuçlarını nasıl öğreneceğimiz soruluyor, kapıya asılacağı söyleniyor. İtiraz sesleri yükselince de, evlere gönderileceği belirtiliyor.

Yetkililere soruyoruz; zaten zor olan hayatımızı daha da zorlaştırmaktan ne anlıyorsunuz? Bu sınava katılan 600 insan mı özürlü, yoksa o özürlü insanları onca meşakkate sürükleyerek, Ankara’da toplanmalarını sağlayanlar mı? Yaşadığımız kentten binlerce kilometre uzaklıkta bulunan Ankara’ya iş bulma umuduyla koşan bizler mi özürlüyüz, yoksa iltimas kuşkularını doğuran yetkililer mi?
      Sayın Başbakanımız’ın, bu trajik öykülere kulak verip çözüm üretmek adına, en azından bu problemleri daha adil bir şekilde çözecek insanları dikkatle seçmesini istiyoruz. (Türkiye)

GÖNDEREN:Celal Çelik:celalcelik@gmail.cam

PCB Designer.