Het impresionante landschap, eens droog en dan weer vruchtbaar, het ritmisch wassen van de Nijl, .. Egypte lijkt bijna magisch. Het is alsof je een andere wereld binnengaat.
Er is nooit een wolkje aan de hemel te zien, alleen een alles verblindende zon. Alles wijst op onvergankelijkheid ; monumentale tempels, duizenden jaren oude piramides,
Het lijkt of de tijd is blijven stilstaan.
Als je hier komt, is het niet zo moeilijk te geloven in een andere, onvergankelijke wereld, waar alles verderleeft. Een geloof, dat de hele Egyptische cultuur in zijn ban gehouden heeft. Zelfs de dag van vandaag is het nog niet helemaal verdwenen ...
Het Libische Plateau vind je in het westen langs de kust van de Middellandse Zee. Ten zuiden van het Libische Plateau begint de Qattara - en de Siwadepressie. Deze gebieden liggen onder de zeespiegel. Het diepste punt van de Qattaradepressie is -134 m. en van de Siwadepressie is -18 m. Beide depressies zijn overblijfselen van een oude zee. Doordat de wind de geulen steeds uitslijpt, liggen deze gebieden onder de zeespiegel.
Ten zuiden van de depressies vind je de Grote Zandzee, een gebied dat alleen maar uit (wandelende) zandduinen bestaat. Ten oosten van de Grote Zandzee zijn enkele oasen,
vb:
Farafa
Bahariya
Deze oasen zijn verzakkingen in de Libische woestijn. Het zijn de enige plaatsen waar de mens sedentair kan overleven in de woestijn. Ze zijn immers aan een Bir,een zoetwaterbron, gelegen.
Ten zuiden van de Grote Zandzee bevindt zich het Gilf Kebir plateau. Het is zo'n 500 - 1000 m. hoog en is een grote rotsmassa.
De Arabische Woestijn is een langgerekte bergketen. Ze omvat het hele gebied ten oosten van de Nijl tot aan de Rode Zee, de Sinai uitgezonderd. De Jabal Shayib is de hoogste berg van de Arabische woestijn, hij is 1751m hoog. De bergruggen worden van elkaar gescheiden door wadi's. In deze wadi's en hun valleien bevinden zich enkele koptische kloosters. Er zijn geen oases.
Ook de Sinai is grotendeels woestijn. In het zuiden vind je het Plateau Al-Tih, dat overgaat in het Sinaimassief. Het Sinaimassief is een van de natste plekken van Egypte; het water dat boven de Middellandse zee verdampt moet immers stijgen, het water koelt af en er valt regen. De wadi's worden dan gevuld met water zodat deze veranderen in woeste bergrivieren.
De St-Catharinaberg is de hoogste berg van het Sinaimassief, en tevens van Egypte.
* Een Middellands Zeeklimaat
* Een woestijnklimaat
Het Middellandse Zeeklimaat situeert zich langs de kust van de Middellandse Zee. In de zomer is er vrijwel geen neerslag, terwijl er in de winter overvloedig neerslag kan vallen, max: 59mm. in december. Er zijn zachte zomers (max: 27 °C in augustus) en zachte winters ( min: 14 °C in januari ). Dit komt door het matigende effect van de zee.
Woestijnklimaat
Het woestijnklimaat beheerst de rest van Egypte; zelfs een deel van de delta en Cairo.
De zomers zijn er droog ( van juli tot oktober is er geen neerslag in Cairo en in Aswan valt alleen 1mm neerslag in mei. ) en heet ( in Cairo is het max: 29 °C in juli, in Aswan 34 °C in juli ).Cairo heeft iets koelere zomers omdat het nog onder invloed staat van de Middellandse Zee.
De winters zijn er redelijk droog, ( Aswan heeft geen neerslag, Cairo max: 12 mm. in december. ) en zacht ( in Cairo min: 14 °C en in Aswan 16 °C).
Ook hier geldt; Cairo staat nog onder invloed van de Middellandse Zee, dus er valt meer neerslag dan in Aswan en het is er iets frisser 's winters.
In de woestijn zijn er grote dag - nacht verschillen in temperatuur; soms is er wel 10 - 15 °C verschil. Overdag warmt het zand snel op onder een wolkenloze hemel, maar 's nachts koelt het even snel terug af onder dezelfde wolkenloze hemel.
In de lente trekken nu en dan depressies over Egypte. Deze brengen de Chamsin mee, een droge, hete woestijnwind. Deze wind waait tussen maart en juni. Soms houdt hij enkele dagen aan, soms enkele uren. Hij komt uit het zuiden en is bekend om zijn zandstormen.
De hoge temperaturen zijn in heel Egypte over het algemeen goed te verdragen, omdat er een zeer droge lucht is. Men zweet dan ook veel minder.
Langs de kust en wadi's is er woestijnsteppe te vinden; hardbladige vegetatie met enkele grasvlakten. Dit zijn ideale plaatsen voor de bedoeïenen om hun kuddes te laten grazen. De vegetatie volgt de wadi's omdat deze tijdelijk water aanvoeren. Zo krijgen zij toch genoeg water om op te slaan zodat ze kunnen overleven in het droge woestijnklimaat.
De Nijl schenkt het leven in Egypte. Ze heeft een enorme oase in de woestijn geschapen. Door het water van de Nijl kan men aan landbouw doen, ze zorgt voor koelwater voor de industrie en wordt als vervoersmiddel gebruikt.
Door de bouw van stuwdammen, en dan vooral de Aswandam, kan de Nijl beter onder controle gehouden worden. Het water stijgt niet meer jaarlijks, maar de rivier heeft een constante hoogte. Dankzij irrigatie zijn er 2 tot 3 oogsten per jaar, ipv 1. Met het water uit het Nassermeer kunnen ook meer gebieden worden gecultiveerd.
De Aswandam levert bijna alle energie die Egypte nodig heeft; er zijn namelijk 2 waterkrachtcentrales nabij Aswan gebouwd.
Toch zijn er ook nadelen aan de dam: het vruchtbare slib, waar men vroeger in zaaide, blijft nu ook achter de dam zitten. Gevolg is dat de grond snel uitgeput raakt en men kunstmest moet gebruiken. Kunstmest is voor de boeren echter duur. De Nijl gaat ook sneller stromen. Daardoor slijten de rivierbeddingen sneller uit en worden dus breder. Bruggen zijn hier niet op voorzien en vertonen barsten.
Doordat de boeren hun land overbevloeien, bevat de grond nu veel meer water dan vroeger. Dit lijdt tot vermoddering; gebouwen (en dan vooral historische monumenten), die geen funderingen hebben, zakken weg in de grond. Rioolbuizen verzakken en breken, ...
Tevens is de verdamping boven het Nassermeer veel groter dan verwacht. Er is een lichte toename van luchtvochtigheid en wolkenvorming opgetekend boven het Nassermeer en Zuid - Egypte.
De Wadi's zijn tijdelijk droogstaande rivierbeddingen. Meestal staan ze in verbinding met de Nijl ( in de Arabische woestijn ), ofwel met de Middellandse Zee ( Sinai ). Bij regenval veranderen deze wadi's in echte bergriviertjes. Door de regelmatige toevoer van water zijn aan de Sinai kleine kuststadjes, vb Sharm el- Sheik, kunnen ontstaan.
Het Suezkanaal verbindt de Middellandse Zee met de Rode Zee.
