Silent Premonition 2 [YOKAN new Episode]

by akuma sama

 

Episode 2

ร่างบอบบางในชุดสีขาวละเอียดยืนเด่นอยู่ตรงหน้าท่ามกลางเส้นทางสีขาวสว่าง ดวงหน้าสวยหวานราวกับหญิงสาวที่คุ้นเคยหันมายิ้มให้พลางโบกไม้โบกมือเรียกด้วยใบหน้าสดใส… ดวงตากลมโตคู่นั้นที่เขาเห็นและจดจ้องมันจนเคยชินและปฏิเสธไม่ได้ที่จะไม่หลงไหลในความรู้สึกมากมายที่หลั่งออกมาจากดวงตาคู่นั้นไม่มีปิดบัง อยากสัมผัสเหลือเกิน…ใบหน้าที่ยิ้มแย้มนั่น…รอยยิ้มที่มีให้เขา น้ำเสียงนุ่มที่เรียกชื่อเขา ไม่เคยเปลี่ยนไปจากวันวานเลยแม้แต่นิด… แต่ดูเหมือนว่าภาพนั้นจะค่อยๆเลือนลางออกไปเรื่อยๆ ไกลออกไปจากสายตาเขาทุกที… จนเหลือเพียงเงาเลือนลางท่ามกลางสายลมที่พัดผ่านนั่น… Hyde…กลับมาก่อน…กลับมาก่อน… แม้เขาจะเอื้อมมือไขว่คว้าไปเท่าไรแต่ก็จับต้องไม่ได้และยิ่งห่างออกไป… น้ำเสียงทุ้มหวานที่คุ้นเคยเริ่มจางหายไปเหลือเพียงคำสุดท้ายที่ก้องในหู “Sakura…” เท่านั้น…

ดวงตาคมกร้าวลืมขึ้นอย่างทันทีพลางดันร่างแข็งแรงของตนลุกขึ้นจากเตียงโดยช้า…ฝัน… ใบหน้าคมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะใช้ฝ่ามือทั้งสองปิดดวงตา …แต่ทุกครั้งที่ปิดตา ภาพที่ยังปรากฏเห็นเด่นชัดก็มีเพียงดวงหน้าสวยของคนๆเดียวเท่านั้น ฝ่ามือใหญ่หนาเสยผมประบ่าสีดำสนิทของตนขึ้นก่อนจะลุกเดินทำภารกิจประจำวัน… สายตาคมกวาดมองไปที่โต๊ะเล็กๆนั่น…ปกติแล้วตอนเช้าอย่างนี้ ร่างบอบบางจะต้องเดินมานั่งจิบกาแฟก่อนจะหันมาเรียกเขาที่ยังคงนอนซมอยู่ที่เตียงแล้ว…มันติดตาจนไม่สามารถลบได้เสียแล้ว…Hyde…

เสียงเครื่องดนตรีประสานกันเป็นท่วงทำนองพร้อมกับน้ำเสียงอ่อนนุ่มที่ขับขานก้องไปทั่วคลับที่เพิ่งเปิดใหม่ เสียงอื้ออึงเนื่องจากเสียงคุยเสียงเฮฮาหัวเราะสนุกสนานดังแซ่ดไปหมด แต่มันก็ไม่ได้เข้าหูของชายหนุ่มร่างสูงแม้แต่น้อย ได้แต่นั่งนิ่ง ดวงตาจ้องมองแก้วไวน์ที่รินเหล้าอยู่ในมือเพียงเท่านั้น แม้แต่เสียงพุดคุยเพื่อสร้างความสนุกสนานของเพื่อนซี้อย่าง Ken ซึ่งนั่งอยู่ข้างๆก็ดูจะไม่ทำให้ใบหน้าคมเปลี่ยนสีหน้านิ่ง Ken มองสีหน้าเพื่อนอย่างท้อๆ ทั้งๆที่เขาพยายามชวนมาเพื่อให้สบายใจขึ้นแล้วแท้ๆ แต่ก็ช่วยไม่ได้เลย …จริงอยู่ที่ Sakura ยังคงช็อคกับเรื่องการตายของ Hyde โดยฝีมือใครก็ไม่อาจรู้ได้ แต่หมอนี่เป็นคนที่เข้มแข็งกว่าเราเสียอีก…การที่เขาเป็นถึงขนาดนี้ได้…แสดงว่า Hyde คงเป็นคนสำคัญมากทีเดียวสินะ

“เฮ้ย…Saku เดี๋ยวเหล้าในแก้วนายก็หมดรสชาติหมดหรอก” Ken พูดขึ้นกลั้วเสียงหัวเราะเป็นเชิงล้อเล่น ผู้ถูกทักที่นั่งอยู่ข้างๆหันมามองซักครู่ก่อนจะเหลียวกลับมามองเหล้าในแก้วที่อยู่ในมือของตนแล้วยื่นให้เพื่อนซี้ตรงหน้า

“กลัวรสชาติจะหาย… ก็ดื่มแทนฉันเลยก็ได้ …ฉันไม่มีอารมณ์ดื่มหรอก” น้ำเสียงทุ้มพูดขึ้นเรียบเฉยพลางเลื่อนแก้วไปทางเพื่อนของตนทั้งๆที่สายตาคู่คมยังคงไม่ละจากพื้นโต๊ะสีดำวาว ความคิดที่จดจ่ออยู่เพียงใครคนหนึ่งคนเดียวทำให้เขาไม่มีกะใจจะทำอะไรแม้แต่นั่งซดเหล้าในแก้วต่อ สติที่เรื่อยเปื่อยตามความคิดทำให้เขาไม่ได้สังเกตเห็นบุคคลที่เดินเข้ามาในคลับ… 

ร่างเล็กอรชรแสนบอบบางใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวละเอียดมองเห็นเอวบางคอดชัดเจนเมื่อต้องแสงไฟ เรือนผมบ๊อบรองทรงสีดำน้ำตาลพร้อมกับดวงหน้าสวยหวานกำลังส่ายสายตามองไปทั่วคลับเพื่อมองหาที่นั่ง …แต่แล้วร่างของผู้มาเยือนใหม่ก็สะดุดกึกตรงโต๊ะที่อยู่ตรงมุมคลับ ดวงตาคู่โตสวยหรี่มองด้วยความครุ่นคิดซักครู่ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากให้กับชายหนุ่มผมยาวประบ่าที่อยู่ ณ จุดสายตาของตน ว่าไงมั่ง…Sakura…รู้สึกรึยัง…ความเหงาความเดียวดายมันเป็นยังไง…ยังหรอกนะ มันยังไม่จบ…ฉันจะต้องเป็นฝ่ายชนะ… สิ้นความคิดร่างเล็กก็เดินไปนั่งอีกที่หนึ่งซึ่งอยู่ห่างออกไปให้ไกลจากสายตาคมจะกวาดมองมาเห็นโดยที่ดวงตาคู่สวยยังคอยจับจ้องอยู่ทุกขณะ

“ขอโทษนะครับ…มีคนฝากไวน์แก้วนี้มาให้คุณครับ” บาร์เทนเดอร์ประจำคลับพูดประโยคขึ้น ทันทีที่ประโยคสิ้นสุดลง ใบหน้าคมก็เงยขึ้นมาด้วยความสงสัย ผู้มาส่งไวน์วางแก้วทรงสูงที่บรรจุน้ำสีแดงเข้มวางลงกับโต๊ะอย่างสุภาพก่อนจะขอตัวไปทำหน้าที่อื่น แต่ก็ถูกน้ำเสียงทุ้มเรียกให้หยุดเสียก่อน

“เดี๋ยว…ใครส่งมาให้” Sakura ถามไปด้วยความแปลกใจก่อนจะหยิบแก้วไวน์ขึ้นมา

“เขาไม่ให้ผมบอกครับ…แต่ว่าเขาเป็นคนสวยมากทีเดียว” บาร์เทนเดอร์พูดบอกไปยิ่งสร้างความงุนงงให้กับร่างสูงมากขึ้นไปอีก มือใหญ่หนายกแก้วไวน์ส่งคืนให้แก่ผู้นั้นทันที

“งั้นบอกไปด้วยล่ะกันว่าฉันไม่รับ” 

“เฮ้ย…คนสวยๆให้มาก็รับหน่อยเถอะน่า…” Ken พูดขึ้นก่อนจะส่ายสายตามองไปทั่วเพื่อหาผู้ส่งไวน์แก้วนี้มาให้ แต่เนื่องจากคนที่อยู่ในคลับมีมากมายจึงยากแก่การคาดเดาว่าบุคคลผู้นั้นคือใคร 

พนักงานรับคำก่อนจะเดินกลับไป Sakura มองตามหลังบาร์เทนเดอร์ผู้นั้นอย่างไม่ใส่ใจอะไรก่อนจะหันกลับมานั่งที่โต๊ะเหมือนเดิม แต่แล้วแก้วไวน์แก้วเดิมก็มาถึงโต๊ะเขาอีกจนได้ ดวงตาคมกร้าวหันขวับไปทางโต๊ะที่นั่ง กราดมองไปทั่วบริเวณคลับแต่มันก็กว้างเกินไปที่เขาจะมองเห็นได้หมด …ใครกันนะที่ส่งมา… เขามองแก้วไวน์นั้นด้วยความรำคาญซักครู่ก่อนจะซดมันลงไปรวดเดียวหมดโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีสายตาหนึ่งจ้องมองเขาอยู่ตลอดเวลา จากที่ไหนซักแห่งในคลับ…

Hideto มองดูการกระทำของหนุ่มผมยาวประบ่าพลางแย้มยิ้มแต้มใบหน้า มือเนียนพร้อมนิ้วเรียวลูบไล้ใบหน้านวลของตัวเองก่อนจะใช้ริมฝีปากอิ่มกัดนิ้วตัวเองเบาๆเมื่อเห็นบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้ตนพอใจ แต่ความสนุกใจของเขาก็ถูกขัดขึ้นโดยชายแปลกหน้าที่เดินเข้ามาใกล้จากข้างหลัง ใช้มือใหญ่หยาบกร้านสัมผัสที่ไหล่ของเขา แล้วลดดวงหน้าเสมอใบหน้าสวย

“เห็นอยู่นานแล้ว…หนุ่มหน้าสวย…มากับฉันดีกว่าน่า” มือใหญ่ฉวยโอกาสลูบไล้เข้าไปใต้เสื้อเชิ้ตตัวบางในขณะที่ดวงตาคู่สวยได้แต่แน่นิ่งไร้อาการใดๆ

“ออกไปให้พ้น…ไอ้สวะ! ฉันไม่มีอารมณ์มาเล่น Sex กับแกตอนนี้!!!” Hideto พูดด้วยเสียงเรียบ หันขวับกลับมามองทันทีด้วยความขุ่นเคืองที่ความสนุกกับการจ้องมองของเขาถูกขัด ชายแปลกหน้าแสดงสีหน้าไม่พอใจก่อนจะกระชากคอเสื้อร่างเล็กให้ลุกขึ้นยืน

“ไม่อยากน่วมก็ไปกับฉัน!!!ไอ้เปี๊ยก!!เล่นตัวจริงนะแก!!” เสียงอารมณ์ที่โกรธขึงแผดดังกังวาลไปทั่วคลับ จนทุกสายตาหันกลับมามองแทบเป็นตาเดียวกัน รวมทั้งตัวของ Sakura และ Ken ดวงตาคู่คมเบิกกว้างเมื่อเห็นคู่กรณี… ชายแปลกหน้ากับร่างเล็กๆร่างหนึ่งซึ่งพิมพ์เดียวกับคนรักของเขาไม่มีผิดเพี้ยนจะต่างกันก็เพียงแค่ทรงผมเพียงเท่านั้น…นั่นสิ…เขาลืมคนๆนี้ไปได้ยัง…ฝาแฝดของ Hyde …Hideto…!!!!

ผู้คนภายในคลับเงียบสงัด…ไม่มีใครห้ามปรามหรือแม้แต่พูดเพียงคนเดียว…ต่างนิ่งงันมองสถานการณ์ที่เกิดขึ้น …ริมฝีปากอิ่มสวยสีสดของผู้ถูกหาเรื่องแต้มยิ้มจนอีกฝ่ายแปลกใจ…รอยยิ้มนั่น มันมีความนัยอะไรแฝงอยู่… ดวงตากลมโตสวยช้อนมองบุคคลตรงหน้าอย่างยั่วยวนให้หลงไหล นิ่งอึ้งราวกับต้องมนต์สะกดจนไม่สามารถละสายตาไปได้…มั่นช่างสวยงามและดึงดูดใครต่อใครเสียเหลือเกิน… 

เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้ากำลังจ้องมองเขาอยู่จนไม่สามารถละสายตาไปได้ มือเรียวเล็กจึงฉวยโอกาสคว้าขวดเหล้าข้างกายที่วางอยู่บนโต๊ะฟาดลงที่ศรีษะนักเลงจอมหาเรื่องอย่างแรงทันทีจนล้มพับลงไปนอนกับพี้นคลับ เลือดจากบาดแผลไหลนองพื้นก่อนที่เรียวขาเล็กๆจะเตะเต็มแรงเข้าที่กลางลำตัวให้อาการยิ่งทรุดหนักขึ้นไปอีกจนแทบหมดสติ

“หึ…ใครกันแน่ที่จะน่วม…คราวหน้าคราวหลังหัดชวนตอนที่ฉันอารมณ์ดีกว่านี้ดีกว่านะ” ร่างเล็กนั่งยองๆลงกับพื้นข้างกายชายหนุ่มแล้วพูดพลางยิ้มให้ ก่อนที่มือเรียวเล็กจะสัมผัสเลือดที่ไหลอยู่ที่ศรีษะแล้วกดลงตรงบาดแผลอย่างแรงจนชายแปลกหน้าที่เคยซ่าเมื่อครู่แผดร้องเสียงดังด้วยความเจ็บปวด Hideto จ้องมองนิ้วที่แต้มไปด้วยสีแดงเข้มจากเลือดก่อนจะยิ้มบางๆ…อา…ชอบสีนี้จัง…

“ตะ…ตำรวจ…เรียกตำรวจสิ!!” เสียงพนักงานในร้องคนหนึ่งตะโกนลั่นก่อนจะรีบวิ่งออกไปนอกคลับด้วยอาการตกใจ ทั้งๆที่โทรศัพท์อยู่ในคลับแล้วแท้ๆ…โดยที่ดวงหน้าสวยยังคงมองผู้ที่วิ่งออกไปด้วยสีหน้าปกติเฉย แต่แล้วสิ่งหนึ่งก็สะกิดให้เขาต้องหันกลับมาเปลี่ยนสีหน้า

“ขอโทษนะนาย…อาจจะดูผิดเวลาไปซักหน่อย แต่ฉันต้องการจะคุยกับนายเป็นการส่วนตัวได้ไหม” น้ำเสียงทุ้มกังวาลแทรกขึ้นท่ามกลางความเงียบของผู้คนในคลับเนื่องจากยังคงตกใจกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นไม่หาย ผู้ถูกเรียกหันกลับไปก่อนจะชะงักริมฝีปากที่พรมยิ้มอยู่ให้หยุดลงเหยียดนิ่ง ดวงตาคู่โตจ้องมองบุคคลตรงหน้าแฝงแววศัตรูซักครู่…Sakura…เห็นจนได้สิน่า…ฮึ

“ได้สิครับ…ทิ้งไอ้หมอนี่ไว้ตรงนี้เดี๋ยวก็มีคนมาเก็บเองนั่นแหละ…คิก…ธุระอะไรน้า…” Hideto พูดพลางกลั้วเสียงหัวเราะเบาๆด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังก่อนจะแนะ Sakura ให้ออกไปเจรจาข้างนอก ทิ้งให้คนในคลับเกิดความโกลาหลวุ่นวาย ส่วน Ken ก็รีบรี่ช่วยพาคนเจ็บไปโรงพยาบาลโดยอาศัยคนในคลับช่วยกันแบกไป “เจ้า Sakura…เจ้าบ้าเอ๊ย!!” 


บรรยากาศภายนอกเมื่อออกมาจากคลับมืดสลัวแทบทุกบริเวณ ไอความหนาวแผ่ซ่านไปทั่วจนรู้สึกเย็นเยือก มีเพียงแสงไฟจากหลอดนีออนที่ตึกข้างๆคลับที่ให้แสงสว่างเพียงเท่านั้น ร่างเล็กยืนพิงข้างตึกแล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบอย่างสบายใจในขณะที่อีกฝ่ายทำได้แค่ยืนนิ่งจ้องมองเพียงเท่านั้น

“มีอะไรก็พูดมาสิครับ…คุณ Sakura” ริมฝีปากอิ่มขยับถามเมื่อเห็นอีกฝ่ายที่ต้องการจะเจรจาเป็นการส่วนตัวกับเขากลับเป็นฝ่ายนิ่งให้เขาถามก่อนเสียเอง

“นายรู้จักฉัน…แล้วก็เป็นฝาแฝดกับ Hyde …การตายของ Hyde น่ะ…นายไม่รู้สึกเสียใจเลยรึไง” Sakura เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงทุ้มที่แฝงแววงุนงงไม่เข้าใจขึ้นก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ๆร่างบอบบาง มือเรียวเล็กของอีกฝ่ายคีบบุหรี่ออกจากปากสวยก่อนจะพ่นควันออกมาแล้วหัวเราะเสียงใสๆให้ได้ยิน

“หึ…นั่นสินะ…ทำไมผมไม่เสียใจ ทั้งๆที่ผมออกจะรัก Hyde มากมายขนาดนั้น” 

“ไม่ใช่ว่านายเป็นคนฆ่าเขาหรอกนะ” ร่างสูงถามย้อนกลับไปทันทีด้วยสีหน้านิ่งกดอารมณ์แต่ก็ได้เพียงรอยยิ้มและสายตาจากดวงตาคู่สวยที่เขาหลงไหลจากแฝดผู้พี่แทนที่จะเป็นคำตอบใดๆ ความนิ่งเงียบงันของดวงหน้าสวยทำให้เขาไม่สามารถทนรอคำพูดอื่นต่อไปได้ ยิ่งดวงหน้านั้นประยิ้มหวานให้ซักเท่าไร ก็ยิ่งทำให้เขากรุ่นโทสะมากขึ้น

“ถ้านายเป็นคนฆ่า Hyde ล่ะก็…ฉันจะฆ่านายซะ!!!!” มือใหญ่กำหมัดแน่นพูดรอดไรฟันออกมา แต่มันก็ไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อยกลับยังคงพูดจาโต้ตอบกลับไปด้วยความสนุกสนานราวกับเป็นเพียงเรื่องล้อเล่น

“คุณนี่ตลกดีจัง…ไหนล่ะหลักฐาน พยานยืนยันว่าผมฆ่า ไม่มีนี่! ตำรวจก็ยังตรวจไม่พบร่องรอยอะไร มาปรักปรำผมอย่างนี้ไม่ถูกนะครับ…เอ…รึว่าคุณจะเกลียดผม เพราะผมเป็นเจ้าของ Hyde ก่อนกันล่ะ…คิกคิก” 

“นาย!!!!” Sakura พูดตวัดเสียงทันทีด้วยแรงโทสะที่ถูกยั่วยุกระตุ้นจากร่างเล็กๆตรงหน้า

ยังไม่ทันร่างสูงจะได้พูดโต้ตอบถ้อยคำยียวนกวนประสาทของร่างแฝดเสมือนคนรัก นิ้วเรียวของ Hideto ก็ยกขึ้นประชิดเรียวปากบางเสียก่อนพร้อมด้วยดวงตาคู่สวยที่ช้อนมองแววเย้ายวนเป็นนัยจน Sakura ชะงักงันเนื่องจากแววตาและดวงหน้าที่เหมือน Hyde นั่น… Hideto ยิ้มให้ซักเล็กน้อยก่อนจะหยิบกระดาษที่พับไว้ในกระเป๋าเสื้อยื่นใส่มือของร่างสูง 

“นี่หล่ะ…คำตอบ” เสียงทุ้มนุ่มกระซิบแผ่วเบาข้างๆหูช้าๆ แล้วจ้องมอง Sakura ที่ก้มลงอ่านกระดาษแผ่นนั้นทันทีด้วยความใคร่รู้ เขาอ่านออกเสียงเบาๆช้าๆให้ชัดเจนทุกถ้อยคำ

‘When your love turns into a buried copse in the silent cemetery by me, I will still laugh. My win is within my reach… LET’S START THE GAME…’

ดวงตาคมกร้าวเบิกกว้างทันทีเมื่อสายตากราดตัวอักษรที่เขียนด้วยภาษาอังกฤษนั้นจบประโยค…ความหมายของมัน… แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมองไปรอบๆ…บุคคลเจ้าของกระดาษเมื่อครู่ก็ได้เดินหายไปเสียแล้ว……


Continue in Episode 3

---

ง่ะๆๆๆๆ…เรื่องนี้มันเกิดจากความบ้าของผู้เขียนเองฮะ ที่อยากให้มันมีภาคต่ออีก ประมาณไว้ให้นัง Hideto กะไอ้กุ๊ มาล้างแค้นกันอะไรทำนองนี้อ่ะ แฮะๆ พอแต่งมาใกล้ๆจะจบตอนที่ 1 พอดีเพลง Ushinawarete Negame ก็มาพอดีเลย บทจะให้มันเศร้าซักเล็กน้อยประมาณ 1-2 บรรทัดมันก็ล่อไปตั้ง 4-5 บรรทัด…เอ้อ… คนเรา -_-" ยังไงๆถ้ามีข้อผิดพลาดอะไรยังไงก็ส่ง Mail มาก็ได้นะครับ จะรอรับครับผม ^_^  Akuma Sama