Silent Premonition
4 [YOKAN new Episode]
by
akuma sama
Episode 4
เปลือกตาบางที่ปิดสนิทกระตุกวูบอยู่ครู่ก่อนจะค่อยๆลืม เจ้าของดวงตาคู่งามดันกายขึ้นช้าๆ ใช้สายตากราดมองร่างของตนเหนือพื้นเตียงนุ่ม สำรวจไปทั่วบริเวณทั้งเรียวแขนรวมไปถึงต้นขาไล่ลงไป ซึ่งมีรอยจูบประทับไว้หลายจุด ริมฝีปากบางแต้มยิ้มหวานราวกับเรื่องราวเมื่อคืนเป็นสิ่งรึ่นเรินหรรษาสำหรับเขา มือเล็กๆหยิบเสื้อเชิ้ตที่วางกองกับพื้น สวมใส่มันอย่างลวกๆก่อนจะนำร่างของตนไปยังโต๊ะซึ่งแก้วมีไวน์ทรงสวยตั้งอยู่ Hideto รินมันใส่แก้วก่อนจะจิบเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ทำไมวันนี้รสไวน์ถึงได้หวานอย่างนี้นะ
.
อืม
วันนี้จะออกไปไหนดีนะ
อ๊ะ! ใช่
ไปหาสุดที่รักดีกว่า พูดพลางใช้นิ้วเรียวลูบไล้แก้วทรงสวยเบาๆ จ้องมองน้ำสีแดงเข้มภายในไม่กระพริบ
ด้วยความกระหาย
หรือแฝงด้วยความรู้สึกอื่นใดกันแน่
.ร่างเล็กลุกจากเก้าอี้นั่ง ขาเรียวก้าวเข้าห้องน้ำก่อนจะชำระล้างกายของตน
แสงแดดยามบ่ายอาบไปทั่วทุกบริเวณ ตึกสูงน้อยใหญ่มากมายภายในกรุงโตเกียวบดบังหมู่เมฆเบื้องบนแทบหมดสิ้น มีเพียงดวงอาทิตย์เพียงดวงเดียวเท่านั้นที่ยังฉาดแสงตระหง่านฟ้า ดวงตากลมโตภายใต้แว่นดำช้อนมองอยู่เป็นครู่ก่อนจะละสายตาจากมันแล้วสาวเท้าเข้าร้านดอกไม้ที่อยู่ไม่ไกลจากเขาเท่าไหร่นัก
เชิญครับ เสียงต้อนรับขานขึ้นทันทีที่เสียงกระดิ่งอันเล็กซึ่งติดอยู่กับบานประตูดังเป็นสัญญาณเมื่อมีลูกค้าเข้า Hideto กราดมองสินค้าสวยงามที่ถูกประดับประดาอย่างดีโดยทั่วร้าน ก่อนจะถอดแว่นดำออกเพื่อดูให้ชัดเจนยิ่งขึ้นแล้วจึงหันไปหาพนักงานของร้านที่ขณะนี้ค่อยๆเดินเข้ามาใกล้อย่างสุภาพ
ต้องการดอกไม้ชนิดไหนครับ
ผมอยากได้ดอกลิลลี่ ดอกลิลลี่สีขาวช่อใหญ่ที่สุดในร้านเลย Hideto พูดพลางชี้นิ้วไปทางตัวอย่างดอกไม้ที่อยู่ ณ ชั้นบนสุด ดอกลิลลี่สีขาวบานสะพรั่งช่อใหญ่สวยตระหง่าน ดูงดงามเด่นกว่าดอกไหนๆภายในร้าน
ริมฝีปากอิ่มแย้มยิ้ม
เหมือนกับ Hyde จริงๆ
สีขาวบริสุทธิ์แสนสวยงาม นั่นสิ
มันเป็นดอกไม้ที่ Hyde ชอบนี่นา
พนักงานรับคำลูกค้าร่างเล็กก่อนจะจัดแจงนำดอกไม้ตามที่สั่งห่อช่อด้วยกระดาษพลาสติกสีขาวเข้ากันให้อย่างสวยงาม มือของผู้จัดทำท่าจะหยิบโบว์สีฟ้าอ่อนขึ้นผูกช่อ แต่แล้วเสียงทุ้มหวานของร่างตรงหน้าก็แทรกขึ้นหยุดการกระทำเสียก่อน
เอ่อ
ขอเป็นโบว์สีแดงดีกว่านะ
โทษที
ผมเรื่องมากไปนิด
คิกๆ เสียงหัวเราะทิ้งท้ายประโยคเมื่อ Hideto เห็นอีกฝ่ายทำหน้างงๆ เขาค่อยเดินเข้าไปใกล้เคาเตอร์ ยกฝ่ามือขาวเนียนของตนวางไว้กับพื้นโต๊ะก่อนจะหยิบมีดเล่นสั้นในกระเป๋ากางเกงด้านหลังออกมายื่นต่อหน้าพนักงาน คมมีดเปล่งประกายเมื่อต้องกับแสงไฟภายในร้านกระตุ้นให้สีหน้าของฝ่ายตรงข้ามซีดเผือดตื่นตระหนกทันตาเห็น
โบว์สีแดง
แบบนี้ไง
ที่ผมต้องการ เจ้าของมีดผู้สร้างความตกใจพูดก่อนจะใช้มันกรีดที่นิ้วชี้ของตนเป็นแผลยาว เลือดสีแดงเข้มไหลซึมออกมาจากบาดแผลช้าๆและเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ Hideto เจือยิ้มหวาน ใช้ลำแขนท้าวคางมองหน้าอีกฝ่ายที่บัดนี้หน้าซีดปากสั่นด้วยความกลัว
แค่นี้
คุณทำให้ผมได้ใช่ไหมครับ
ดะ
ได้
ได้แน่นอนครับ เสียงตอบกลับสั่นพร่าเปรยขึ้นเบาๆ มือที่แสดงอาการไม่ต่างจากเสียงควานหาโบว์ในลิ้นชักด้วยความเร่งรีบ จนในที่สุดก็ได้สีอย่างที่ลูกค้าต้องการ เขาผูกมันอย่างลวกๆแล้วรีบส่งให้คนตรงหน้าทันที แม้การผูกจะไม่สวยเท่าไหร่ แต่แค่เป็นสีนี้ มันก็ทำให้อีกฝ่ายพอใจได้แล้ว
คุณนี่น่ารักจริงๆ
อ่ะ
นี่ครับเงิน Hideto พูดกลั้วเสียงหัวเราะก่อนจะทิ้งรอยยิ้มสุดท้ายฝากไว้แล้วเดินออกจากร้านไป
ยังไม่ทันจะเดินกลับไปที่รถซึ่งจอดอยู่ข้างฟุตบาท ด้วยช่อดอกไม้ที่ดูจะใหญ่โตกว่าตัวผู้ถือก็เป็นสาเหตุให้ชนกับอีกบุคคลเข้าอย่างจังเล่นเอาร่างทั้งสองที่กระแทกกันเซล้มทั้งคู่ ดอกไม้ช่อใหญ่ในมือตกลงสู่พื้นพร้อมกับร่างเล็กที่ลงไปนั่งพับข้างๆ มือหนึ่งยกขึ้นกุมขมับด้วยความปวดจากแรงกระแทกไม่ต่างอะไรกับอีกฝ่ายเช่นกัน ชายหนุ่มผมน้ำตาลสั้นที่ถูกชนค่อยลุกขึ้นปัดเสื้อผ้าก่อนจะเหลือบมองร่างตรงหน้าที่ช้อนตาขึ้นจ้อง
เอ่อ
ขอโทษครับ เป็นอะไรรึเปล่า
ลุกไหวไหม
มา ผมช่วย ว่าพลางยื่นมือให้แก่ร่างเล็ก Hideto มองมือนั้นซักครู่ก่อนจะหยิบช่อดอกไม้แล้วลุกขึ้นยืนเองไม่อาศัยความช่วยเหลือนั้น ปัดกางเกงสีดำที่เลอะคราบฝุ่นบนพื้นให้เรียบร้อย ดวงตาคู่กลมโตเบิกกว้างตวัดหางตาด้วยความแค้นเคือง
ทำให้อีกฝ่ายต้องรีบสรรหาคำพูดเพื่อทำให้อีกคนที่มองมานั้นซาความโกรธลง
ผมขอโทษครับ
งั้นเดี๋ยวผมซื้อช่อดอกไม้ให้คุณใหม่ก็แล้วกัน
ไม่ต้อง
ไปซะ
อย่ามายุ่งกับฉัน
เสียงตวาดตอบกลับทันทีด้วยความรวดเร็ว จนผู้ฟังชะงักงันต่อคำพูดเชิงศัตรูของเจ้าของประโยคตรงหน้าแต่มันก็ไม่ได้สร้างความเดือดดาลให้กับเขาแม้แต่น้อย
มีเพียงรอยยิ้มตอบกลับไปกับไฟโทสะเท่านั้น
ผมขอโทษอีกรอบก็แล้วกันครับ
ผม Tetsu
เอ๊ะ
มือคุณเป็นแผลนี่นา
ชายหนุ่มที่เพิ่งเจอกันไม่กี่นาทีเอ่ยขึ้นก่อนจะคว้าลำแขนอีกฝ่ายที่มีบาดแผลที่นิ้วมา มืออีกข้างก็ควานหยิบพลาสเตอร์ยาในกระเป๋าก่อนจะติดสิ่งนั้นรักษาแผลให้ Hideto มองการกระทำของชายหนุ่มอยู่ชั่วครู่ก่อนจะกระตุกยิ้ม ละสายตาจากปลายนิ้วของตน เปลี่ยนเป็นจ้องนิ่งยังดวงหน้าเรียวของอีกฝ่ายแทน
ถ้าคิดว่าชดเชยแค่นี้พอแล้วก็ไสหัวไปซะ
คุณคนดี เสียงทุ้มนุ่มกระซิบข้างหูก่อนมือเรียวของผู้พูดจะผลักอีกฝ่ายออกไปโดยแรง Hideto ละสายตาจากบุคคลตรงหน้าแล้วเดินจากไปโดยไม่ได้ใส่ใจอะไรต่างจาก Tetsu ที่ยืนมองเบื้องหลังร่างเล็กอยู่เนิ่นนาน ดวงหน้าหวานเปิดประตูรถคันงามก่อนจะเหลียวกลับไปมองชายหนุ่มเมื่อครู่ราวกับจะบอกอะไรซักอย่าง
~ดอกไม้ที่มีรอยช้ำ
ถ้ามันจะแปดเปื้อนก็ต้องด้วยมือของฉันเท่านั้น
~
ดอกลิลลี่ช่อสวยตกลงสู่พื้นหญ้าพร้อมกับร่างเล็กที่ทรุดตัวลงคุกเข่าหน้าหลุมศพ ดวงตาคู่กลมโตเบิกกว้างจ้องนิ่งไปยังช่อดอกไม้อีกช่อซึ่งมีคนนำมาวางไว้ก่อนหน้านี้แล้ว Hideto หยิบมันขึ้นมาพินิจพิจารณา
ดอกลิลลี่สีขาวเหมือนกัน
ใครกันนะ
ทั้งๆที่เขาคิดว่าควรจะเป็นเขาคนเดียวเท่านั้นที่รู้เรื่อง Hyde ทั้งหมด พลันสายตาก็เหลือบเห็นกระดาษแผ่นนึงเสียบไว้ที่โบว์สีขาว มือเรียวเล็กกระชากมันออกมาอ่านก่อนจะนิ่งงันเป็นครู่ ดวงหน้าสวยกัดฟันกรอด กำกระดาษแผ่นนั้นแน่นด้วยแรงโทสะ
Sakura
งั้นเหรอ
ออกไป
ออกไป!!!อย่ามายุ่งกับ Hyde!!แกแย่ง Hyde ไปจากฉันแล้วนี่!!!ฉันเกลียดแก!!!! ร่างเล็กตะโกนสุดเสียงอย่างเดือดดาลพลางฉีกช่อดอกลิลลี่ของ Sakura แหลกกระจายไม่มีชิ้นดี กลีบสีขาวช้ำขาดวิ่นเกลื่อนกลาดรอบพื้นหลุมศพไปทั่ว กระนั้นก็ยังไม่อาจหยุดความบ้าคลั่งของผู้มาเยือนได้ Hideto ทุบพื้นหญ้าอยู่อย่างนั้น ตะโกนก่นด่าเจ้าของช่อดอกไม้ด้วยความคับแค้น
ใครจะรู้บ้าง
ภายใต้ความเกรี้ยวกราดราวกับพายุ
จะปรากฏความเศร้าโศกที่มากมายเก็บซ่อนไว้ในส่วนลึก
ดวงหน้าสวยหยุดนิ่งงัน มองสภาพรอบข้างด้วยสายตาเหม่อลอย นั่งหอบหายใจอยู่พักใหญ่ก่อนมือเรียวจะลูบไล้ป้ายหลุมศพเบาๆ ยังคงสีหน้าที่ปกติไว้
หากแต่ว่าข้างในจิตใจตอนนี้ถูกกัดกร่อนให้บอบช้ำเปราะบางลงไปเรื่อยๆ
กับความปรารถนา
ที่ไม่เคยเป็นจริงเลยซักครั้งจนกระทั่งบัดนี้
ริมฝีปากอิ่มเคลื่อนประทับชื่อที่ติดอยู่กับป้ายหลุมศพนั้นเนิ่นนานราวกับให้ผู้ล่วงลับ
ด้วยฝีมือตน ได้รับรู้ถึงความรู้สึกแท้จริงที่ซ่อนอยู่เบื้องลึก
รัก ที่เกินค่าจะพรรณนาได้
รัก ที่หากไม่ได้มาก็แทบบ้าคลั่ง
อยากทำลายไปพร้อมอ้อมกอด
เนื่องด้วยไม่อยากให้ใครแตะต้อง
คนที่เป็นทุกอย่าง
คนที่สำคัญที่สุด มีค่ามากมายกว่าสิ่งอื่นใด
แต่กลับ
เมินค่าความรักนี้อย่างไร้เยื่อใย
ทำไมกัน
ตอบฉันสิ Hyde!!
ตอบ!!
มือเรียวเล็กกำผืนหญ้าแน่น ปวดร้าวไปหมดแล้วตอนนี้
จิตใจที่ถูกกัดกินกำลังร่ำไห้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แม้ภายนอกไม่มีน้ำตาแม้แต่หยดเดียว แต่มันก็หลั่งไหลอยู่ภายในใจดวงนี้จนหมดแล้วหล่ะ
อยากฆ่าแก
Sakura
อยากฆ่าแก
เกลียด
เกลียด!!!
Hideto กัดฟันกรอด
ความโศกเศร้าเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นความเดือดดาลขึ้นทันที ไม่มีทาง!!
ไม่มีทางที่เขาจะยอมรับคนๆนี้อยู่ร่วมโลกได้!!
ต้องกำจัด
เท่านั้น
ร่างเล็กลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินออกจากสถานที่นั้นไป
โดยไม่ทันสังเกตเห็นอริคนสำคัญ
มองมาจากที่ใดที่หนึ่งของสุสาน
ตรอกเล็กๆที่เกลื่อนกลาดไปด้วยเศษขยะ ความมืดมิดยามราตรีเข้าย่างกรายไปทุกบริเวณ มีเพียงแสงไฟสลัวๆดวงเดียวเท่านั้นที่คอยส่องให้ซอยแห่งนี้ดูสว่างขึ้นมาบ้างเล็กน้อย เสียงฝีเท้าเล็กนำร่างบอบบางของตนก้าวเดินไปตามทางที่ดูน่ากลัวนั้นอย่างเชื่องช้าราวกับชมทัศนียภาพความงดงามที่มืดมิด สายตาจากดวงตาคู่สวยจ้องนิ่งตรงไปข้างหน้ายังทางที่รกร้างว่างเปล่าปราศจากผู้คน ก่อนที่ฝีเท้าของเขาจะหยุดชะงักลง เมื่อภาพตรงหน้าปรากฏให้เห็นบุคคลคนหนึ่งยืนจังก้าขวางเขาไว้ไม่ให้เดินต่อไป
หึ
ว่าไง
ไอ้เปี๊ยกสวย
คงยังไม่ลืมฉันสินะ
กระบอกโลหะสีดำวาววับเปล่งประกายเมื่อต้องแสงไฟจ่อไปยังร่าง Hideto ดวงหน้าหวานเลิ่กคิ้วเล็กน้อยก่อนจะค่อยขยับเข้ามาใกล้ สายตาฉายแววเสน่หาจ้องมองอีกฝ่ายไม่ลดละ
ราวกับจะหลอกล่อเหยื่อให้ตายใจ
อ้อ
คุณที่เจอกันที่คลับน่ะเอง
แผลหายแล้วสินะ
ดีใจด้วยนะครับ ริมฝีปากอิ่มแย้มยิ้มหวานบางเบา เขยือบกายเข้าใกล้อีกฝ่ายให้มากยิ่งขึ้นไปอีก
ฮึ่ย!!!!!ไม่ต้องมาพูดมาก!!! ฉันจะฆ่าแก!!เรื่องที่ทำกับฉันไว้ที่คลับน่ะ
ฉันตามแกมาตลอดแหละ!! เสียงเกรี้ยวกราดแผดกังวาลก้อง ลำแขนใหญ่ยกกระบอกปืนจ่อศรีษะร่างเล็ก หวังจะได้เห็นสีหน้าซีดเผือดของอีกฝ่าย
แต่แทนที่เขาจะได้ความหวาดกลัวปรากฏบนดวงหน้าสวย
กลับเป็นใบหน้าที่เปื้อนยิ้มพึงพอใจสนองกลับมาเสียนี่
หมายความว่ายังไง
เจ้านี่
บ้าไปแล้ว
คิกๆ
เดี๋ยวค่อยฆ่าก็ได้ครับ อืม
คุณไม่คิดจะเล่นกับผมแล้วเหรอ ตอนนั้นผมอารมณ์เสียใส่คุณไปซักนิด แต่ตอนนี้น่ะผม
ชักมีอารมณ์แล้วสิ
Hideto พูดพลางยิ้ม ใช้สายตาเชื้อเชิญมองไปที่ชายหนุ่มแล้วฉวยโอกาสปัดกระบอกปืนในมือออก เบียดร่างบอบบางของตนแนบชิดผิวกายบุคคลตรงหน้า ลำแขนเรียวเล็กโอบล้อมลำคอโน้มดวงหน้าอีกฝ่ายให้ประชิดใกล้ ชายหนุ่มชะงักนิ่งอยู่ครู่ ก่อนจะเกี่ยวคอดเอวบางตอบสนอง
จูบสิ
เสียงหวานยั่วเย้ากระซิบข้างหูกระตุ้นให้อีกฝ่ายทำตามคำบอกอย่างว่าง่าย
ปลายลิ้นอุ่นเข้าสอดแทรกทันทีไม่รอช้า ความวาบหวามจากรสสัมผัสทำให้ร่างเล็กเบียดแน่นยิ่งขึ้น มือหยาบกร้านของอีกฝ่ายลูบไล้เรือนร่างบางไปทั่วก่อนจะปลดกระดุมเสื้อตัวบางออก ปลายลิ้นเลื่อนลงลามเลียแผ่นอกเนียนเนิ่นนาน Hideto สะบัดดวงหน้าของตนขึ้น ส่งเสียงครางหวานเย้าอารมณ์เร้นให้ยิ่งเตลิดไปไกล... ก่อนจะค่อยๆเอนตัวลงกับพื้นให้อีกฝ่ายทาบทับโดยที่ฝ่ายนั้นยังคลอเคล้าจูบขบเม้มไปทั่วร่างไม่ยอมถอดถอน
ลำแขนที่โอบล้อมลำคอเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นเลื่อนลึกเข้าไปยังแผ่นหลังของร่างเบื้องบนอย่างช้าๆ ร่างเล็กยังคงตอบรับการประโลมเล้าต่อไปเพื่อให้อีกฝ่าย ตายใจ จนในที่สุด Hideto ก็ละมือจากแผ่นหลังนั้น ค่อยๆหยิบปืนที่เขาปัดตกพื้นซึ่งอยู่ข้างกายในตอนนี้ขึ้นมา โดยที่เรียวปากอิ่มยังคงดูดดื่มพัวพันกับอีกฝ่ายไร้พิรุธใดๆทั้งสิ้น
ไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย
ว่านี่
เป็นจูบบอกลาครั้งสุดท้ายของการมีชีวิตอยู่ ก่อนจะเป็น เหยื่อ ของเขา
ความเย็นเยียบของกระบอกปืนแล่นวาบที่หน้าท้องของชายหนุ่ม เขาสะดุ้งตกใจก่อนจะผงะถอย
แต่มันก็สายเกินไปเสียแล้ว
เมื่อกระสุนแล่นเข้ากลางท้องของเขาอย่างรวดเร็ว ผู้เคราะห์ร้ายร้องสุดเสียงด้วยความเจ็บปวด นอนดิ้นทุรนทุรายอยู่กับพื้นที่นองด้วยเลือดอย่างทรมาน ตรงกันข้ามกับดวงหน้าสวยที่เผยยิ้มด้วยความสุขให้เห็นชัดเจน
Hideto ขึ้นคร่อมร่างที่ตนยิงนั้น มือเรียวเหน็บปืนไว้ข้างกาย ริมฝีปากอิ่มโปรยยิ้มหวานให้แก่ร่างเบื้องล่างที่แสดงสีหน้าหวาดกลัวดิ้นรนให้เล็กน้อยก่อนจะหยิบมีดพกจากกระเป๋ากางเกงด้านหลังออกมา สีหน้าซีดเผือดราวกับกระดาษเมื่อเห็นประกายวาววับของสิ่งมีคม ร่างเบื้องล่างเอ่ยปากร้องขอชีวิตด้วยน้ำเสียงสั่นพร่า
ยะ
อย่า
อย่าฆ่าฉันเลยนะ
ฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับนายอีกแล้ว
ปล่ะ
ปล่อย
ปล่อยฉันไปเถอะ!!!
คิกๆ
หน้าคุณน่ารักจัง
ตอนที่ขอชีวิตกับผมเนี่ย
เอ๋?
ผมเป็นจ้าวชีวิตคุณหรอกเหรอ
ดีจัง
คิกๆ เสียงหวานตอบกลับปกติออกจะสนุกสนานกับประโยคที่อีกฝ่ายอ้อนวอน
Hideto เลื่อนคมมีดประชิดลำคออีกฝ่ายเร่งให้เสียงร้องขอดังขึ้นจนฟังไม่ได้ศัพท์ ร่างเล็กหัวเราะร่าอย่างพอใจก่อนแววตาคู่สวยจะเปลี่ยนมาจ้องนิ่งยังดวงหน้าของชายหนุ่ม เรียวปากอิ่มกระตุกยิ้มก่อนจะเอ่ยประโยคต่อไป
นี่ๆ
ผมน่ะ
ชอบสีแดงเข้มมากๆเลยหล่ะ
คุณให้ผมได้ไหม??
หือ
แต่ความจริงผมไม่ต้องขอคุณก็ได้นี่นา
ก็ผมเป็นเจ้าของชีวิตคุณนี่นา
คิกๆ
เอาล่ะน้าาาา
.. มือเรียวออกแรงกดมีดลงกับลำคอใหญ่ของอีกฝ่าย เลือดค่อยๆไหลซึมออกมาทีละน้อย
Hideto มองมันด้วยความปรีดา
ก่อนจะออกแรงกดมากขึ้นแล้วปาดลำคอนั้นอย่างรวดเร็ว เลือดสีแดงเข้มพุ่งกระจายไปทั่ว เปรอะเปื้อนใบหน้านวลและเสื้อสีขาวเต็มไปหมด ดวงตาคู่สวยเหม่อลอยจ้องมองเหยื่อของตนอย่างไม่ใส่ใจอะไรก่อนจะลุกขึ้น ใช้เรียวขาเตะลำตัวผู้เสียชีวิตเบาๆ ฝ่ามือยกขึ้นแตะใบหน้าของตนที่เลอะคราบเลือดแล้วลามเลียปลายนิ้วที่มีเลือดติดอยู่ช้าๆ
ซึมซับรสสัมผัสเหมือนไวน์ชั้นดี
หวานอะไรอย่างนี้นะ
จู่ๆเสียงฝีเท้าหนึ่งก็ดังขึ้นในระยะประชิดก่อนจะหยุดกึก ชายอีกคนหนึ่งยืนนิ่งอึ้งเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างจนหมดสิ้น ร่างเล็กหันขวับไปมองทันที ปลายลิ้นและเรียวปากละจากนิ้วที่ชุ่มเลือดแล้วเดินเข้าไปใกล้ผู้นั้นด้วยใบหน้าที่เจือยิ้มหวาน
Hideto หยุดยืนตรงหน้าผู้นั้นก่อนจะเอ่ยปากพูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง
อ้าว
บังเอิญจังเลยนะครับ
คุณคนดีที่เจอกันเมื่อตอนกลางวันนี่นา
Continue Episode 5
