ING2001

ING Toernooi, Nieuwegein

NIEUWEGEIN, Zaterdag 28 april 2001- Voor de derde keer vond het ING schaaktoernooi dit keer plaats met in het vrij behoorlijke deelnemersveld Erik en ik. Na twee keer op een erg mooie lokatie te hebben gespeeld (De Hollandse Poort in Den Haag) belandden we nu op een industrieterrein in Nieuwegein. Toch was het geen gekke zaal, en hoewel dit keer de speelzaal strikt rookvrij was, was een gang naar de WC wat dat betreft geheel voor eigen risico. Toch jammer.
Voorgaande jaren waren we steeds ergens tussen de subtop en het middenveld beland. Het laatste jaar behaalden we beide 4,5 punt; Erik na een sterke start, ik na een aardige slotsprint. Het niveau van de partijen, en dan met name van de tegenstand is erg wisselend, partijen tegen 2100+ spelers komen aan bod (als je het goed doet), maar in de eerste ronden krijg je bijna altijd wel een huisschaker voor je kiezen. Verder is het met een speelveld van zo'n 60 á 70 deelnemers nog wel eens zo dat je tegenstanders van eerdere jaren tegenkomt. Opgemerkt moet wel worden dat in tegenstelling tot toernooien in Antwerpen en Pardubice we dit keer niet tegen elkaar werden ingedeeld.

Om kwart over tien kon het feest dan beginnen; en net als vorig jaar mocht ik tegen L. Prorok, een minder getalenteerde speler, die dan ook voor de tweede keer werd opgerold, dit keer met zwart. Op zich simpel, maar wel lekker om even warm te draaien. Erik trof het minder; hij speelde tegen Arno-Peter Lust, een vrij aardige speler, die te oordelen aan z'n spel wel hoger ingeschaald mag worden dan zijn 1547 ratingpunten deden vermoeden. Waar Erik vorig jaar nog met 4 uit 4 begon, dit keer dus een dikke nul in de eerste ronde.
Na in de tweede ronde weer een één te hebben gepakt tegen een bekende speler, kwam denk ik mijn leukste partij in de derde ronde tegen Alje Hovenga van Max Euwe, de hoogst ingeschaalde speler van de dag. Ik had gehoopt de partij te kunnen reconstrueren, maar ik ben er niet helemaal uitgekomen. In ieder geval kreeg ik met wit een Koningsindiër op het bord. Zoals het hoort creeerde mijn tegenstander wat druk op de koningsvleugel, terwijl er van mijn initiatief op de damevleugel weinig terecht kwam. Daar werd de stelling dichtgeschoven, wat me deed besluiten om met de kortgerokeerde koning een wandeling naar b3 te maken, ondertussen een loper-dame-batterijtje op de zwarte a5 pion te richten, en de koningsvleugel nog even dicht te houden. Toen de zwarte toren op a8 als laatste ging deelnemen aan de krachtopbouw, offerde ik de loper voor twee pionnen op de damevleugel. Hoewel me dit een heerlijke stelling opleverde met twee verbonden vrijpionnen op de a en b lijn, resulteerden enkele onnauwkeurigheidjes van beide kanten in een eindspel met beide 4 pionnen, een paard, en daarbij lopers van ongelijke kleur. Na wat heen en weer geschuif werd het remise.
Uiteindelijk misschien toch jammer, want dit betekende na een vrij aardige 3 uit 4 tegen een GT van 1840 dat ik beslissingswedstrijden tegen dezelfde Alje Hovenga mocht spelen. 5 minuten p.p.p.p., met beide kleuren en een hoop publiek. Dat publiek zal zich in de eerste partij hebben afgevraagd hoe ik überhaupt bij die beslissingswedstrijden was aangeland, want zachtzinnig is niet echt het juiste woord voor de manier waarop ik eraf ging. Hoewel ik daarna nog een erg leuke en mooie partij met zwart wist te winnen -ik stond gewonnen toen Alje door zijn vlag ging- waren de twee daaropvolgende beslissingspartijen iets teveel van het goede. Met wit ging het nog redelijk, maar in de zwartpartij bleef er echt niets van me heel. De beker, de fles wijn, de leukigheidjes en de zoen van de toernooimiss (??) net misgelopen, maar het was wel een ervarinkje.
Erik speelde het vervolg ook netjes, maar liet op de beslissende momenten een paar steekjes vallen. De derde t/m de vierde ronde leverden hem vrij eenvoudige maar daarom niet minder leuke overwinningen op -waaronder een damewinst in de opening- maar daarna ging hij in de vijfde ronde mat achter de befaamde paaltjes terwijl hij een stuk voorstond en daarmee hard op weg was naar de top. Na een remise tegen oude bekende Willem Slagter deed Erik in de laatste ronde z'n dame in de aanbieding, waarmee hij uiteindelijk met een 50% score net boven het midden eindigde.
En na de beslissingspartijen ("schiet eens op!") en een prijsuitreiking waaraan in het geval van de bridgers (die in een andere zaal hun toernooi hadden) werkelijk geen einde leek te komen (We vermoeden dat elke bridger met drie prijzen naar huis is gegaan), was het tijd voor het buffet. En als u ooit manke ouderen hard wil zien lopen, organiseer dan een bridgetoernooi met gratis buffet! Je gelooft je ogen niet!

Eindstand, na 7 ronden:

1. A.G. van Dijk            (2125)      7.0        31.5
2. K. de Kruif               (1909)       6.0        30.0
3. A. Hovenga              (2109)        5.5       33.0
     M. Dahlhaus            (1768)                    28.5
5. W.J. van Briemen     (1923)        5.0        30.0
     C. van Gils               (1817)                    29.0
     C.A. Kruijf               (1896)                      "
      L. v/d Lisdonk         (2005)                      "
      P. Geertsema           (1941)                      "
10. J. Haspels                 (1755)      4.5         31.0
20. C. v/d Zanden           (1844)      4.0         30.0
30. E. Dekker               (1698)        3.5         26.5
40. S.W.C. Egmond       (1484)       3.0         24.5
50. N. Dijk                     (----)        2.5         20.0
60. P. Paulusma              (----)        1.5         18.5
62. J.B. de Mooy            (----)         0.5         14.0