Tactische opstelling bereikt doel niet
ENKHUIZEN, 9 december - Eigenlijk weet ik niet goed hoe ik moet beginnen. ASG uit Alkmaar in het algemeen, en de wedstrijden tegen hen in het bijzonder zijn inmiddels meer dan interieur geworden in de 70-jarige geschiedenis van onze club. De basis hiervan ligt in de wedstrijden die we met ons jeugdteam, bestaande uit Joost Wempe, Erik Dekker, Martijn Dahlhaus en Martijn Miedema een aantal keer tegen ze hebben gespeeld. De eerste twee keer, ik denk dat we een jaar of 16 waren, werden we genadeloos geveegd, beide in de voorrondes van het Noordhollands kampioenschap voor jeugd 4-tallen. De derde keer speelden we 2-2, op zich al erg knap, maar werd ons door de weinig sportieve wedstrijdleider van ASG (pleonasme? u mag het zeggen...) een aantal behoorlijke oren aangenaaid. Het verhaal is erg lang en diepgeworteld bij ons allemaal, vandaar dat ik het hier niet zal beschrijven. In ieder geval konden we door een actie van zijn kant uiteindelijk niet meedoen aan het Noordhollands kampioenschap. Verder draagt de broodnodige arrogantie van Alkmaarse zijde bij aan de speciale spanning die bij ons heerst voorafgaand aan een wedstrijd tegen hen. Daarbij zal ik nog even voorbij gaan aan het feit dat we vorig jaar een half uur in de vrieskou op een industrieterrein in Heerhugowaard hebben staan wachten tot we de speelzaal voor de uitwedstrijd inkonden. Maar genoeg weer, afgelopen zaterdag stond de beladen partij op het porgramma. Geheel tegen onze gewoonte in werd al na de wedstrijd tegen de Uil besloten om tegen ASG in een tactische opstelling te spelen. Vorig jaar verloren we namelijk op de eerste 5 borden, om uiteindelijk met een 5.5-2.5 naar huis te worden gestuurd, een scenario dat ons niet beviel. We hoopten nu onderin lekker te scoren en misschien bovenin nog een halfje of twee mee te snoepen. Het zou iets anders lopen.
Vol goede moed voor de eerste thuiswedstrijd aan de Meeuwenlaan. Onze tegenstanders waren zowaar bijna allemaal op tijd en om 13.10u konden we zelfs al beginnen. En op zich begon het niet eens erg slecht. Op de onderste vier borden waren na een uur of twee dan nog geen direkte voordeeltjes te zien, op de bovenste borden was geen reden tot paniek. Vanaf dat moment begon echter duidelijk te worden dat een overwinning vandaag moeilijk te behalen zou zijn. Vasco moest met zwart al vol in de beugels tegen een aanval op zijn weinig benijdenswaardige koning, terwijl Roel gekke dingen van plan was met zijn op zich helemaal niet gekke witte stelling. Tegelijkertijd wisten we op de borden 5, 6 en 7 geen plus-stelling te behalen tegen tegenstanders die een remise wel prima vonden. Erik hield de stelling netjes in evenwicht en Martijn en Daan speelden op bord drie een "aparte" Hollandse partij. Na Lg5 op de tweede zet besloten beide spelers er eens even stevig voor te gaan zitten en de nodige tijd te investeren. Ik mocht zelf tegen Frank Agter spelen. Hoewel ik nog even vluchtig het Koningsindisch had doorgekeken, was me bij de indeling wel duidelijk dat het een Benoni zou worden. Het liep erg lekker! (zie onder).
Ondertussen was het niet overal koek en ei. Roel was in een zeer miserabele positie terecht gekomen waarbij een pion en een kwaliteit verloren gingen en moest even later zelfs de koning omleggen. Hetzelfde gold voor Vasco die de dreigingen niet meer kon weerleggen zonder groot materiaalverlies. Toen bleek dat Arie niet verder zou komen dan remise zonder (onverantwoorde) risico's te nemen in een eindspel waarin beide spelers twee stukken en vier pionnen hadden, Erik in het middenspel een pion in de doos had zien verdwijnen en ook Adri een pion achterstond zag het er niet pluis uit. Erik zag Pb6 over het hoofd na zijn sterk uitziende Pd5, Pxd5 Txd5, waarna de damevleugelpionnen ten prooi vielen aan de zwarte dame. Toen ook Cees een remiseaanbod moest accepteren na de stand te hebben bekeken en naar winstkansen te hebben gezocht, gingen Martijn en ik er nog even voor zitten in de hoop dat Adri nog voor een stunt zou kunnen zorgen. Helaas was dit hopen tegen beter weten in, en nadat Martijn niet genoeg bleek te hebben aan een stuk extra eindigde de wedstrijd in een broodmagere 2.5-5.5. Niet helemaal waar we op gehoopt hadden, zeker niet met de wedstrijd tegen ZSC op het programma.
1. Vasco Metten (1841) - F. van Tellingen (2011) 0 - 1
2. Erik Dekker (1698) - M. Vink (2020) 0 - 1
3. Martijn Miedema (1721) - D. Geerke (2066) 1/2 - 1/2
4. Martijn Dahlhaus (1764) - F. Agter (1986) 1 - 0
5. Cees van der Zee (1988) - H. Bouwens (1956) 1/2 - 1/2
6. Arie Karreman (2046) - P. Toepoel (1862) 1/2 - 1/2
7. Adri Haakman (1912) - I. Bos (1846) 0 - 1
8. Roel Worms (1818) - B. Konijn (1717) 0 - 1
Op naar de Andes zonder Duin Blanche dit keer, en daarna door naar Vasco die niet mee eten was omdat hij thuis de kaarsen aan moest doen (!?). In de buurt van zijn nieuwe (erg leuke) huis was de straatverlichting uit en had iedereen kaarsen achter en voor de ramen gezet, leuk om meteen even de buren te leren kennen ;-))
KTV 1 - ASG 1 (bord 4)
1. d4, Pf6 2. c4, c5 3. dxc5
Toen ik zag dat ik tegen Frank zou spelen was het me al duidelijk dat ik een Benoni op het bord zou krijgen, en wanneer ik 3. d5 zou spelen een Wolga gambiet. Dat leek me geen goed idee, en omdat ik in 3. Pf3 ook niet zo'n trek had, besloot ik gewoon te slaan. Hoewel het natuurlijk volgens de theorie niet optimaal is, maar in ieder geval niet fout, leek het me toch de beste optie. Inderdaad nam hij er meteen maar de tijd voor.
3. ... , e5 4. Pc3, Pc6 5. e3, Lxc5 6. Pf3, 0-0 7. Le2, d6 8. 0-0, a6 9. a3, h6 10. b4, La7 11. Lb2, Le6 12. Dc2, Tc8 13. Tfd1, De7 14. Tacl, Pb8 15. Db1
Dit leek me de beste voortzetting. De dame meteen uit de penning en daarna pas 16. Pe4 i.p.v. meteen 15. Pe4. Uiteraard is de pion op c4 gifitg; na 15. ... , Lxc4 16. Lxc4, Txc4 volgt 17. Pd5 en wint de kwaliteit.
15. ... , Ph7 16. Pe4, Tfd8 17. c5, dxc5 18. Txd8+, Txd8 19. Pxc5, Lg4 (zie diagram 1).
En toen? Eigenlijk drong 20. Ld3 zich meteen aan me op. Even dacht ik tegen geintjes op te lopen na 20. ... , Txd3 21. Dxd3, Lxc5 22. Txc5, e4 Maar na Dc3 is alles opgelost. 20. ... , Pf6 is de beste zet.
20. Ld3!, Pf6 21. Pxe5, Lxc5 22. Txc5, Pbd7 23. Pxd7, Dxd7 24. Ld4, Pd5 25. h3, Le6 26. Dc2, De7 27. Lf1, Dh4 28. De2, De4 29. Dd3, Dh4 30. g3, De7 31. Lg2, b6 32. Tc1, a5 33. bxa5, bxa5 34. Lc5, Df6
allebei inmiddels op zoek naar de 40e zet binnen de tijd .
35. Dd4, Dg6 36. Da4, Dh5 37. Dxa5, Tc8 38. g4, Dh4 39. De1, Dg5 40. Ld4
Wel aardig met nog 7 seconden op de klok. Frank had zelf ook nog maar een half minuutje, en het leek me niet waarschijnlijk dat hij zou slaan. Na de partijzet wordt de f-pion sterk opgespeeld.
40. ... , Te8 41. f4, Dd8 42. f5, Lc8 43. Txc8, Dxc8 44. Lxd5, Dd7 45. Da5!
Oppassen op de gepende e-pion, anders slaat de zwarte dame op d4 en hangt er op e1 een stevig houtje.
45. ... , Dd6 46. Kg2, Tc8 47. Le4, De7 48. Kf3, Dh4 49. Kg2
OK, toch maar Ld3 dan.
49. ... , De7 50. Ld3, Db7+ 51. Kg3, Tc1 52. Dd8+, Kh7 53. f6+, g6 (zie diagram 2).
Natuurlijk dringt Df8 zich mateloos op, maar ik voelde weinig voor het beschikbaar laten van schaakjes. Op zich jammer want na 54. ... , Tg1 55. Kf4 blijven er weinig zinvolle schaakjes meer over en gaat zwart mat. Na de tekstzet volgt 54. ... , fxg6 (Kxg6 55. Dg8 mat) 55. De7+, Dxe7 56. fxe7, Tc8 en staat wit erg lekker, hoewel de weg een stukje langer lijkt dan in de bovenstaande variant. Toch jammer, maar evengoed gaf zwart het op.
54. Lxg6+ 1-0
zaterdag 6 januari 2001
ZSC 2 - KTV 1
5. 06 januari ZSC 2 - KTV 1
6. 03 februari KTV 1 - Aartswoud 1
7. 17 maart HWP 1 - KTV 1
8. 07 april KTV 1 - Bloemendaal 2
9. 12 mei Aalsmeer 1- KTV 1
De thuiswedstrijden zullen aan de voormailge RSG aan de Meeuwenlaan in Enkhuizen gespeeld worden.
geflatteerde 5.5-2.5 tegen de Uil
HILLEGOM, 18 november - Een ijskoude speellokatie in Hillegom vormde het strijdtoneel voor de derde competitieronde in de Promotieklasse. Op het programma stond de uitwedstrijd tegen de Uil. Op papier een lastige tegenstander, waar we vorig jaar nog met 4.5-3.5 tegen ten onder waren gegaan, met een dubieuze rol voor mijzelf. Toch keken we met genoeg zelfvertrouwen naar de ontmoeting uit, mede gesteund door de ruime overwinning uit de vorige ronde. Hoewel het er rond de klok van drie uur helemaal niet slecht uitzag, gingen vervolgens een aantal dingen niet volgens planning en ging de wedstrijd alsnog met te ruime cijfers verloren. Resultaat van dit alles is een zevende plaats met voor de jaarwisseling alleen nog de loodzware partij tegen de lijstaanvoerder ASG op het programma.
Om even over half een draaiden Cees, Erik en ik het terrein van de Mac in Hillegom op, omdat, volgens verwachting en ervaring, Adri, Arie, Martijn, Vincent en vooral Vasco daar aan het ontbijten waren (3-dubbele hamburger voor onze joker).
Na dit dolkomsiche intermezzo (waar met een krappe meerderheid van stemmen werd besloten om toch maar niet alvast een tafel voor ons na-afloop-diner te reserveren) ging de tocht richting de speelzaal van de Uil. Stukken beter was dit keer de heuglijke aanwezigheid van licht op de WC, waar echter tegenover stond dat het begrip energiebesparing hier wel erg ver werd doorgevoerd, een koude speelzaal tot gevolg hebbende. Dit mocht echter de pret niet deren en even na enen begon de wedstrijd, uitgezonderd de partij van Arie op bord twee, die tegen de traditioneel te laat komende A. Reyneveld speelde (als hij op tijd zou komen zou hij slecht spelen; tsja......). Achteraf bezien misschien toch een idee om gewoon de klok niet in te drukken en wanneer hij arriveert hem te vertellen dat hij net op tijd is.
Maargoed, genoeg van dit alles. In dezelfde opstelling als tegen Pat Mat gingen we van start, het team van de Uil deed hetzelfde (de Uil speelde tegen Pat Mat met 4-4 gelijk). Vincent ging met wit voor het behouden van zijn 100% score, en dat leek in het begin prima te gaan. Hij kreeg een Benoni tegen, en wist vrij snel z' stukken te ontwikkelen. In de overgang naar het middenspel kon hij zomaar twee pionnen incasseren, waarna het er erg goed uitzag. Ondertussen was ook Vasco leuk bezig. Hij kreeg een heerlijke stelling, en kon zelfs zijn paard op het sterke veld c6 planten, waarna de zwarte toren op b7 gevangen zou zitten. Twee steuntjes die we goed konden gebruiken, want Arie zag een witte pion lelijk in zijn zwarte stelling op b7 belanden. Hij dacht deze door omspelen van een toren op slimme wijze van het bord te halen, waarna meteen stevige druk op b2 zou ontwikkelen. Helaas kreeg hij hier niet echt een geschikt moment voor, waardoor de witte pion een groot probleem werd. Ondertussen stonden de meeste andere partijen nog min of meer gelijk. Na de klok van drie begon het beeld nogal te keren. Vincent bleek een verkeerde damzet te hebben gespeeld (Dc2-c4 als antwoord op Le4, terwijl Dc3, of waarschijnlijk zelfs Ld3 een stuk sterker was geweest). Nu moest er een kwaliteit worden gegeven om mat te voorkomen, en werd ook de pionnenstructuur enigszins verminkt. Ook Vasco had zijn voordeel inmiddels zien verwateren tot een min of meer gelijke stelling.
Om een uur of half vijf werd het onheil bewaarheid toen zowel Vincent als Arie de tsrijd moesten staken. Daar stond tegenover dat Martijn netjes het eindspel wist te winnen. De partij leek lange tijd gelijk te staan, maar door een onnauwkeurigheid van zijn tegenstander, kon hij een eindspel bereiken met een sterk paard tegen een zwakkere loper, en beide een rij pionnen. Het zag er lastig uit, maar duidelijk was wel dat Martijn de beste kansen had. Toen hij dit wist te winnen, was dat een grote opluchting, mede omdat ik even erna kon opgeven, net na de tijdscontrole. Ik had de hele partij behoorlijk mee kunnen komen, maar doordat ik in het eindspel de pionnen op de damevleugel te lang in de houding liet staan, werden tegelijkertijd de pionnen op de konings- en damevleugel onder vuur genomen. Ik probeerde nog lopers van ongelijke kleur over te houden, maar helaas mislukte dat en konden de stukken in de doos. Nadat Erik in remise moest berusten (beide spelers hadden een dame en 4 pionnen over in het eindspel, maar de verbonden centrumpionen van Erik hadden te weinig betekenis) was de tussenstand 3.5-1.5 voor de Uil, en moesten de drie overige partijen de beslissing brengen.
Cees moest zijn remise stelling forceren, Vasco moest in een eindspel met beide nog een dame en Vasco nog een pion, deze h-pion van de tweede rij naar de achterlijn zien te brengen, terwijl Adri van zijn eindspel met een pion minder, maar met een betere stand, iets moois moest zien te maken. Hoewel er zeker kansjes waren, moest nog maar gezien worden of dat genoeg was voor de benodigde 2.5 (of 3) punten uit deze partijen. Uiteindelijk werd het 1 bordpuntje. Adri wist een pion voor te komen, maar door de positie van de zwarte koning en toren, was dit een theoretische remise. Ook Vasco kwam niet verder dan het halve punt, zijn h-pion kwam niet verder dan de zesde rij. Daarop kon ook Cees opgeven. Om winstkansen te krijgen moest hij de positie teveel forceren. Hij kreeg daarvoor een sterk ogende rij vooruitgeschoven pionnen, maar zijn tegenstander kreeg twee verbonden vooruitgeschoven vrijpionnen, die mede door de witte loper van de zwartspeler net even teveel waren. Een beetje een ongelukkige nederlaag, omdat er zeker meer in had gezeten. In ieder geval zal er tegen ASG alles op alles gezet moeten worden, om voor de winterstop een redelijke plaats in de groep te houden.
Wat natuurlijk niet wegneemt dat chocoladesaus met vanilleijs een klassieker blijft....
Geen vis in de voorgerechten dit keer, opmerkelijk....
1. J. Havenaar (2038) - Cees van der Zee (1988) 1 - 0
2. A. Reyneveld (2025) - Arie Karreman (2046) 1 - 0
3. T. Bakker (2077) - Adri Haakman (1912) 1/2 - 1/2
4. S. den Haan (1826) - Erik Dekker (1698) 1/2 - 1/2
5. F. van Randen (1887) - Vincent Duin (2091) 1 - 0
6. J. Vreeburg (1947) - Martijn Dahlhaus (1764) 1 - 0
7. E. Heemskerk (1725) - Vasco Metten (1841) 1/2 - 1/2
8. P. Gould (1793) - Martijn Miedema (1721) 0 - 1
grote stap op weg naar promotie na overwinning op titelkandidaat ;-)
BEVERWIJK, 28 oktober - Na in de eerste ronde te hebben verloren van Kop-van-Jut-to-be 0-0-0 3, volgde in de tweede ronde alweer een stevige verrassing. Niet zozeer het feit dat we wonnen van het team waar we vorig jaar nog met 5.5-2.5 door werden weg gespeeld baarde opzien, maar vooral de einduitslag die om 6 uur op het scorebord stond. Een 2-6 overwinning tegen een van de sterkere teams in de Promotieklasse is toch een resultaat waar je mee thuis kunt komen, zeker als je bedenkt dat we, in tegenstelling tot de eerste ronde, nu op zes van de acht borden borden tegen een ratingoverschot aankeken..
Na de tweede speelronde staan we gedeeld vierde. Van onze tegenstander uit de eerste ronde is zoals verwacht niks over gebleven in de thuiswedstrijd tegen ASG 1. Een heel bordpunt mocht er uiteindelijk genoteerd worden voor de Alkmaarders. Ondertussen zit Aalsmeer in de hoek waar de klappen vallen, slechts drie bordpunten werden er in twee rondes gehaald door onze tegenstander van de slotronde.
Net als vorig jaar speelden we de wedstrijd in Beverwijk in het inmiddels in KTV gelederen als minst brandveilige speellokatie bekend staande hok van Pat Mat. Licht in de WC, huh? Maar dat was uiteraard niet waarvoor we om half twaalf vanuit Enkhuizen (en Den Helder) waren vertrokken. Op het programma stond de moeilijke uitwedstrijd tegen een van de titelkandidaten. Vorig jaar startte Pat Mat met vijf overwinningen, en lang leek het erop dat we ze dit seizoen niet tegen zouden komen (hoewel dat deels ook wel aan onze net-niet-degradatie lag). Als vervanger voor Henk Keesman speelde Vincent Duin, die als hoogste ratinghouder van ons team (2092, na zijn 7 uit 7 in de derde klasse vorig jaar) op het vijfde bord speelde. Dat kwam helemaal niet slecht uit, want behalve Arie en Vincent, hadden we op elk bord een ratingachterstand, hoewel de omvang daarvan op zich wel meeviel.
Adri liet als eerste merken zijn vorig jaar geleden ratingpuntenverlies weer goed te willen maken. Eerlijk gezegd heb ik nauwelijks de tijd gehad om zijn partij te bekijken. Voor iedereen goed en wel geinstalleerd was (ongeveer 2.5 uur na het begin van de partijen dus, om kwart voor vier) had hij zijn tweede scalp dit seizoen gewonnen, waarmee zijn score al even hoog is als vorig jaar na 9 rondes. Een lekkere opsteker voor het team.
Vervolgens deed Vasco, vorig jaar ook niet zo op dreef, dat kunstje na. In de opening won hij vrij snel een pion.
Arie speelde op bord 2 net als vorig jaar tegen W. Rakhorst. ("O nee he, moet ik alweer tegen die man, vreselijk. Nouja, vooruit maar", aldus Arie). Deze speler doet het liefst zo min mogelijk, en als de tegenstander eens voorzichtig overweegt wat initiatief te ontplooien, slaat hij vlijmscherp terug. Vorig jaar wist Arie hem een koekje van eigen deeg te geven, en hij hoopte dat dit keer te herhalen. Helaas ging dit plannetje niet geheel op; Arie bood remise aan in iets mindere stelling, en hoopte eigenlijk dat W. Rakhorst dat niet zou aannemen gezien de stand in de wedstrijd, en zo zelf wat risico zou nemen. In plaats daarvan nam hij het aanbod zonder veel nadenken, waarschijnlijk met in het achterhoofd de herinnering aan vorig jaar.
Maargoed, niet getreurd, een 0.5 - 2.5 ruststand in ons voordeel stond op het bord, terwijl Cees en Vincent beide beter stonden, dus voldoende perspectief voor een goede afloop.
Ik was zelf vrij redelijk begonnen aan een zwartpartij tegen B van Maassen, de wedstrijdleider. Er kwam een soort Colle-achtige opening op het bord, met een witte loper buiten de pionnenstructuur, op f4. Ik was zelf vrij tevreden over het begin, maar al snel leek mijn stelling zich op een hellend vlak te bevinden, in de verkeerde richting welteverstaan. Zijn negende zet zette me al een half uur aan het denken, en de zetten daarna was het niet veel beter. Kennelijk dacht mijn tegenstander er toch anders over, want alle semi-dreigingen die ik in de stelling dacht te zien, gebruikte hij niet, waardoor ik in het middenspel het geheel wat kon simplificeren. Tussen de 16e en de 20e zet gingen er op e5 aan beide kanten drie lichte stukken en een dame af, wat mij een aanzienlijke tijdsbesparing en een verbeterde stelling opleverde. Omdat ik nog ietsje minder stond leek me dit wel een aardig punt om na overleg met Arie remise aan te bieden, wat uiteraard, gezien de stand in de westrijd niet mocht worden aangenomen. Maargoed, toch leuk. Ondertussen speelde ook de anderen nog door, en met succes. De partij van Martijn was erg bizar, hij speelde tegn mijn tegenstander van vorig jaar. Er stond een zeer complexe stelling op het bord en er was wederzijdse tijdnood. Martijn had een kwal voor 2 pionnen, maar zag de zaakjes zelf niet zo zitten. Beide spelers hadden nog 5 minuten voor 12 zetten, terwijl beide koningen nogal op de tocht stonden. Omdat de klok ook bij mij bleef doortikken heb ik het niet helemaal kunnen volgen, maar plotseling hoorde ik dat Martijn gewonnen had, erg goed nieuws op dat moment! Th. de Vries gaf op op zijn veertigste zet, net op het moment dat hij bovendien door zijn vlag dreigde te gaan. Toen Cees tegelijkertijd ook een vol punt noteerde was de eerste overwinning van het seizoen binnen, en is na de valse start in de eerste ronde de eerste stap op weg naar terugkeer naar de KNSB gezet. Cees speelde sterk tegen W. Boom, een stevige en bekende speler (qua rating dan). Met wit wist Cees het initiatief sterk uit te buiten, en uiteindelijk even na de eerste tijdscontrole een heerlijke steeling op het bord te krijgen. Beide spelers hadden een toren, een licht stuk en 4 pionnen, maar Cees had een sterke vooruitgeschoven pion op de b-lijn, van achteren (zoals het hoort!) gesteund door zijn toren, terwijl hij zijn stuk zeer actief en aanvallend in het spel wist te betrekken, wat W. Boom materiaal kostte. Een knappe overwinning van Cees, waarmee z'n TPR na de eerste ronde weer wat opgekrikt is. Vrijwel gelijk gaf Erik zijn partij op. Hoewel hij eerder in de partij een pion had weten te winnen, kreeg zijn tegenstander daar stevige compensatie voor in de vorm van een vooruitgeschoven vrije d-pion, die zorgde voor druk op de zwarte stelling. Omdat Erik's stukken werden gebonden aan deze pion, kon hij uiteindelijk de diverse dreigingen door gecombineerd spel van de witte loper, dame, toren en agressief opgestelde pionnen niet meer het hoofd bieden en moest de koning omgelegd worden. Jammer!
Invaller Vincent wist zijn tegenstander knap weg te spelen. In de opening "won" Vincent een pion (Vincent sloeg hem, en later "wilde zijn tegenstander die niet meer terug" [vrij, naar Vincent]). Middels een hardcore Duinzet (Da4 +!!!?) wist hij dameruil af te dwingen, en omdat hij de pion kon houden in redelijk voordelige stelling zag het er goed uit. Uiteindelijk bleef er een toreneindspel over, waarbij beide twee torens hadden, en Vincent 5 tegen 4 pionnen. Door actief deelnemen van de koning, en aanvallend gebruik van de torens, kon hij het hele punt binnen halen. Een 100 % score dus nog steeds! Toen de kruitdampen waren opgetrokken, werd ook mijn partij remise. Hoewel ik de indruk had dat er voor wit een sterkere voortzetting inzat op de 42e zet, is het zeer de vraag of dat tot winst zou hebben geleid. Uiteindelijk bood ik remise aan in een stand waar ik volgens experts (Erik) nog misschien beter een zet had kunnen wachten, omdat ik er twee geintjes in de stelling had gestopt, mat en torenwinst. Anyway, torenwinst lag er erg dik bovenop, maar mat zag hij net op tijd, vooral omdat de zet die daartoe zou leiden juist in zijn plan zat, altijd leuk.
In ieder geval konden we met een 6-2 overwinning er van tussen, echt genieten, en veel vertrouwen voor de komende wedstrijd, uit tegen de Uil in Hillegom, over drie weken. Vorig jaar nog een 3,5-4,5 nederlaag, mede door mijzelf, dus ook dit is zeker voor verbetering vatbaar!
1. W. Boom (2079) - Cees van der Zee (1988) 0 - 1
2. W. Rakhorst (1966) - Arie Karreman (2046) 1/2 - 1/2
3. S. Kuijs (1948) - Adri Haakman (1912) 0 - 1
4. A. Wijnberg (1888) - Erik Dekker (1698) 1 - 0
5. G. van 't Veen (1909) - Vincent Duin (2092) 0 - 1
6. B van Maassen (1870) - Martijn Dahlhaus (1764) 1/2 - 1/2
7. J. Jansen (1852) - Vasco Metten (1841) 0 - 1
8. Th. de Vries (1819) - Martijn Miedema (1721) 0 - 1
Achteraf met z'n achten uit eten, waarbij we genoten zonder mate! Mede gesteund door het klassieke kaastaartje en Oud-Hollands Duin-ijs (heel veel chocola, met daarin verborgen een beetje ijs, beter bekend onder de naam Dame Blanche, maar dan net weer even anders, snapje?).
B. van Maassen [1870] - M. Dahlhaus [1764]
na de 44e zet van zwart
44. Kg6-f6 , Te7-f7 + (=)
Na 45. Kxe6 volgt Te7 + en de toren op e1 hangt, terwijl 45. Ke5 wordt beantwoord met Ke7 en snel gevolgd door Tf5 mat.
De beste voortzetting voor wit is 45. Kg5. Zwart speelt daarna Ke7 om de e6 pion te dekken, waarna wit gedwongen is tot Te2 om de tweede rij te beveiligen. De stelling na die zet kan m.i. als remise worden beschouwd, wat de reden van mijn remise-aanbod was (gesteund door het feit dat alle andere partijen af waren en de wedstrijd beslist -en menig hongerige maag).
pijnlijke nederlaag tegen degradatiekandidaat
In de eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen zijn we pijnlijk onderuit gegaan tegen het derde team van Lange Rochade uit Alkmaar, vooraf getipt als een van de belangrijkste degradatiekandidaten. In eigen huis (de laatste thuiswedstrijd in de Witte Duif) werd het 5-3 voor de bezoekers. Vooral de onderste borden lieten het jammerlijk afweten.
Tegen deze op papier mindere tegenstander hadden we op vrijwel alle borden een ratingvoorsprong. Dat bleek vrijwel nergens uit, alhoewel misschien vooral uit het feit dat ze bijzonder weinig initiatieven tentoon spreidden, en door vijf (5!) remise-aanboden van hun kant. Op zich ging het nog niet eens zo heel slecht. De grootste problemen waren dat Cees z' partij verloor nadat hij het remiseaanbod had geweigerd, en vervolgens drie vraagtekens op rij in z'n boekje kon noteren bij z' zetten, en verder dat Martijn Miedema niet zag dat hij mat in vier kon geven. In plaats daarvan vroeg hij of hij remise mocht aanbieden (nee dus!) en ging vervolgens bijna mat in tijdnood. Erik speelde een ruilvariant van het damegambiet, maar kwam vrij lastig te staan, Ik denk dat z' tegenstander een paar kansjes heeft laten liggen, maar Erik wikkelde af naar remise, en daarin eindigde de partij dan ook. De partijen van Arie en Henk leverden ook een half punt op, hoewel beide nog lang naar winst gezocht hebben.
Zelf speelde ik ook remise. Ik probeerde de Samisch, hoewel ik die niet echt goed ken, maar het Pf3 gebeuren was ik even zat. Ik kreeg wel redelijk goed spel, maar een echt winstwending heeft er volgens mij niet duidelijk in gezeten. Enkele zetten voor het einde had ik het mijn tegenstander misschien nog iets moeilijker kunnen maken, maar in de analyse leek ook dat niet voldoende voor winst.
Vasco maakte het vooral zichzelf moeilijk door voor de eerste zes zetten al drie kartier uit te trekken. 4. Dxd4 in het Siciliaans moet toch niet zo heel moeilijk te bestrijden zijn of wel? In ieder geval werd het daarna erg lastig, en kreeg zijn tegenstander actief stukkenspel. Toen de tijdnood zich deed gelden, kon Vasco het hoofd niet meer boven water houden.
Adri was de enige die een vol punt mocht noteren. Hoewel zijn stelling door menig medespeler niet als bijzonder prettig werd ervaren, dacht Adri daar zelf anders over, en toonde aan dat wit niet voldoende compensatie voor de pion had. Een mooie overwinning. Door de nederlaag staan we gedeeld 8e, met twee zware wedstrijden voor de boeg, uit tegen Pat Mat en de Uil.
1. Cees van der Zee (1988) - A. Kogeler (1794) 0 - 1
2. Arie Karreman (2046) - W. Nieland (1889) 1/2 - 1/2
3. Adri Haakman (1912) - T. de Bruijn (1691) 1 - 0
4. Henk Keesman (1777) - R. Heijnk (1725)1/2 - 1/2
5. Erik Dekker (1698) - J. Norder (1708)1/2 - 1/2
6. Martijn Dahlhaus (1764) - R. Spaans (1720) 1/2 - 1/2
7. Vasco Metten (1841) - N. Mak (1659) 0 - 1
8. Martijn Miedema (1721) - E. H. Veel (1597) 0 - 1