| ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΣΟΥ |
| Καλησπέρα... Άλλο ένα "απόψε" που βυθίστηκες μέσα μου. Τώρα που σου μιλάω βρισκόμαστε ήδη σε πολύ μεγάλο βάθος. Κοίταξε γύρω σου το βυθό, αφουγκράσου την ησυχία του. Τίποτα εδώ κάτω δεν μοιάζει με τα συνηθισμένα. Είχα πει μια φορά πως θα έρθω στον ύπνο σου. Στην ουσία έρχομαι πάντα αλλά εσύ δεν μπορείς να με δεις. Σήμερα όμως θα κάνω κάτι διαφορετικό. Θα σε πάρω από το χέρι και θα κολυμπήσουμε μαζί στα βάθη που πλέουμε κάθε νύχτα με τα μάτια κλειστά. Σήμερα θα τα ανοίξουμε και θα κάνουμε μια όμορφη βόλτα στο βυθό των ονείρων. Ακούω ένα χτύπο να έρχεται από τη δεξιά σου καρδιά. Αλλιώτικο χτύπο. Τι σε φοβίζει; Δεν διαφέρει η κατάδυση σε μεγάλα βάθη από το πέταγμα σε δυσθεώρητα ύψη. Μια κίνηση είναι κι αυτή, μια διαδρομή που γίνεται αντίστροφα. Κι αυτό που εσύ νομίζεις βροχή δεν είναι άλλο από τις γαλάζιες δροσοσταλίδες των ονείρων σου που ήρθαν και κάθισαν πάνω από αυτή την καρδιά σου. Θα με ρωτήσεις: "Γιατί σ' αυτή την καρδιά μου;". Δεν κάνουν διακρίσεις τα όνειρα μάτια μου, ξέρουν μόνο να μας αγγίζουν. Κάνει λίγη ψύχρα εδώ στα βαθιά, σφίξε πιο δυνατά το χέρι μου. Δες, αναπνέουμε ελεύθερα παρόλο που βρισκόμαστε κάτω από το νερό. Δεν είναι αυτό ένα μικρό θαύμα; Μόνο στα όνειρα μπορούν να συμβούν μικρά και μεγάλα θαύματα. Κι αυτά τα ψάρια τα έχεις ξαναδεί ποτέ σου; Αυτό το μαύρο του βυθού το έχεις συναντήσει ξανά με τόσες λεπτομέρειες; Έχεις κοιτάξει ποτέ ξανά ένα όνειρο μέσα στα μάτια κι έχεις εισχωρήσει μέσα του ακολουθώντας την παράξενη πορεία του; Εδώ είμαστε έξω από όλα και ταυτόχρονα μέσα τους. Θα μπορούσε ο βυθός να είναι ο κάτω ουρανός της επιφάνειας. Εκείνο που συνήθως μας εμποδίζει να καταλάβουμε τη διαφορά είναι η αδυναμία μας να βρούμε το πέρασμα. Ξέρεις πόσο απελπιστικά λίγος είναι ο χρόνος σε αυτού του μαύρου τη στιλπνότητα; Έχεις αντιληφθεί πόσο μπορεί να διαρκέσει μια ταξιδιάρα αναπνοή; Όσο κι ένα όνειρο μάτια μου. Όσο κι ένα όνειρο. Τα όνειρα, ξέρεις, κρατάνε μια απειροελάχιστη στιγμή. Λένε πως δεν διαρκούν παρά μόνο μερικά δευτερόλεπτα από το συνολικό χρόνο του ύπνου μας. Κι όμως, δες πόσα θαύματα κρύβονται μέσα σε τούτα τα φευγαλέα δευτερόλεπτα. Βλέπεις εκείνο το ασημογάλανο φως που έρχεται μέσα από τη σκοτεινή κοιλάδα που βρίσκεται ακριβώς από κάτω μας; Φεγγάρι είναι καρδιά μου. Ένα ανάποδο φεγγάρι αυτού του αντίστροφου ουρανού της επιφάνειας. Ίδια όμορφο και ίδια λαμπερό. Κι είσαι εσύ εδώ και με κρατάς από το χέρι. Όπως πάνω από το νερό έτσι και κάτω απ' αυτό. Να σου πω τι νομίζω; Όλων των ανθρώπων, αλλά και των άλλων πλασμάτων, η δεξιά τους καρδιά βρίσκεται σε λάθος σημείο. Κι αυτό γιατί πρέπει να διαλέγουμε και κάποια πλευρά για να μπορούμε να φεύγουμε στο όνειρο. Να ονειρευόμαστε. Η καρδιά δεν μπορεί να κοιμηθεί, είναι ανήσυχη. Και την ώρα που κοιμάται το σώμα μας εκείνη ταξιδεύει. Αν, λοιπόν, έχουμε πλακώσει τη δεξιά μας καρδιά κι έχουμε φύγει για ταξίδι με την αριστερή, ταξιδεύουμε μισά, ταξιδεύουμε λάθος. Κι αφού δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι' αυτό το κατασκευαστικό σφάλμα, μάλλον πρέπει να διαλέξουμε καρδιά για να ταξιδεύουμε μάτια μου. Γρήγορα πέρασε η ώρα απόψε, πρέπει να ξεκινήσουμε την ανάδυση. Ας αρχίσουμε να ανεβαίνουμε καρδιά μου. Αργά-αργά, με τις σωστές αναπνοές, χωρίς βιάση. Τελειώνει η ανάσα μας, βγαίνουμε κι απόψε από το όνειρό μας. Όμως, αύριο μάτια μου, αύριο, πάλι εδώ θα είμαστε, στο ίδιο όνειρο, στον ίδιο βυθό, εσύ κι εγώ πάλι πιασμένοι από το χέρι. Μπορεί να μην ακούσεις πάλι να σου μιλάω, όμως θα είμαι εδώ, σ' αυτό το όνειρο, σε τούτα τα λίγα αιώνια δευτερόλεπτα. Καλημέρα μάτια μου... |
| 27 Αυγούστου 2000 |
 |
 |
 |
 |
|