| Μείον χρόνος "Και τριγύρω... τριγύρω μου νεκροί, νεκροί δολοφόνοι της σκέψης μου, κρεμασμένοι στους τοίχους με καρφίτσες, προσπαθούν να γκρεμίσουν το μέλλον μου. Ακόμα κι ο ήχος, που τόσο, κάποτ', αγαπούσα, με σκοτώνει. Τίποτα πια δε μου θυμίζει το παρελθόν, όσο η σκέψη μου η ίδια: εικόνα θαμπή στην κρυάδα του χρόνου" |
| Κρατώντας επαφή "Ψιλοβρέχει και κρυώνω. Περιμένω στην ουρά, ένα τέταρτο τώρα. Στην άκρη πεταμένη μια σακούλα με σκουπίδια, βρωμάει. Κάποιος, μπαίνοντας στο θάλαμο, λέει στον άλλο "φχαριστώ", γιατί του κράτησε τη πόρτα. Μετ' απ' αυτόν είν' η σειρά μου. Κουδουνίζω στη χούφτα μου τα κέρματα, μ' ανυπομονησία. Μόλις τα 'χα πάρει χαλώντας μια λίρα, αγόρασα καραμέλες και στιλό -τα ελληνικά τσιγάρα μου φαίνονταν βαριά, τελευταία, κι αυτό το διάβασμ', αδελφέ μου, σηκώνει πολλά. Ένα ζευγάρι μεσηλίκων έρχεται προς το μέρος μου. Το σκυλί τους πηγαίνει μπροστά. Πάει προς τη σακούλα Η κυρία το σταματάει με μια της λέξη μόνο. Βρίζω μέσα μου-Ελληνικά. Επιτέλους, ο άλλος βγαίνει. Βροντάει πίσω του τη πόρτα. Μπαίνω κλωτσώντας τη σακούλα. ... Δε βρήκα κανένα στο σπίτι" |
| Η φτωχή μου μνήμη "Η φτωχή μου μνήμη, πόσο εύκολα με απογοητεύει! Κ' η φτωχή μου γνώση ξέρει καλά ποιος είμαι αλλά δε με πλουτίζει. Σε τι να βυθιστώ, ν' αναδυθώ με μαργαριτάρια; Ρηχά και κατακάθαρα νερά δε κρύβουν τίποτα: η αντανάκλαση του ήλιου πάνω τους τυφλώνει!" |
| Πρώτη φωτογραφία "Ο Ήλιος ξεπεζεύει στο απέραντο του μετώπου σου, δροσίζεται στα πυρωμένα σου χείλια, χορταίνει στο μέλι των ματιών σου. ... Και, νά, τος, τώρα, ξαπλωμένος τεμπέλικα, ξεκουράζεται στο πρόσωπό σου, ιχνογραφίζει τη μορφή σου, πιτσιλώντας τη με φως" |
| Δεύτερη φωτογραφία "Η Σελήνη ξεμπαρκάρει στις όχθες του μετώπου σου ζεσταίνεται στα πυρωμένα σου χείλια, προστατεύεται στις κοιλότητες των ματιών σου. ... Και, να τη, τώρα, εργάζεται πυρετωδώς λαθραία στο πρόσωπό σου πελεκάει τη μορφή σου εμπλουτίζοντάς τη με σκιές" |
 |
 |
 |