| ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ |
 |
 |
 |
| Για Όσους Πιστεύουν Ότι Ξέρουν Τα Πάντα Γύρω Από Τον Έρωτα |
| "Η βιολογία του έρωτα είναι να μην ανανεωθούν τα κύτταρα. Γιατί τα νέα που θα 'ρθουν δεν θα ξέρουν το άγγιγμα του χεριού σου. Γι' αυτό δεν θα τους λείπεις. Και δεν θέλω να μη τους λείπεις. Δεν θέλω να είμαι δίχως σου. Αντιστέκομαι στο λωτοφάγο καιρό, απελπισμένα, κρατιέμαι από κλωστές θύμησης που άλλοτε φτιάχναν το ζεστό πουλόβερ της αγάπης, όπως όταν τυλιγόμασταν σ' ένα μακρύ δικό σου φουλάρι, κρυώνοντας, και τα δύο σώματά μας γίνονταν ένα, όπως σε κάτι γλυπτά του Μουρ, η μονοκόμματη πέτρα, με μια τρύπα στη μέση, σχηματίζει δυο σώματα που αγκαλιάζονται" |
| ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ |
| "Ο έρωτας είναι έρωτας, τίποτα περισσότερο και τίποτα πιο λίγο. Αυτό το περισσότερο είναι τόσο μεγάλο, όσο και η δύναμη της ζωής που μας έφερε έως εδώ. Και επίσης το "πιο λίγο" είναι πάλι μεγάλο, ώστε να μη χωράει ούτε μέσα σε μια καρδιά, σε ένα μυαλό ή ούτε έστω στους μυς μας. Είναι αυτό που μας ξεπερνάει σε όλα και ξεχειλίζει από παντού. Είναι αυτό που δεν κρύβεται με τίποτα, ούτε και μπορεί" |
| ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΙΜΙΤΖΗΣ |
| "Ποτέ η καρδιά του ερωτευμένου δεν ηρεμεί και δεν καταλαγιάζει. Είναι σαν τη φουρτουνιασμένη θάλασσα που, ακόμα κι αν κοπάσουν οι άνεμοι και πέσει άπνοια και ξηρασία τριγύρω, αυτή θα συγκρατεί στα βάθη της την ορμητική κίνηση. Κι είναι γελασμένοι όσοι την κρίνουν απ' τη γαλήνη της επιφάνειας και την ημεράδα της εξωτερικής όψης. Οι θάλασσες, όπως κι οι έρωτες, κρύβονται, για να μη τους θωρούν οι αμύητοι κι όσοι δεν έχουν περπατήσει ποτέ στους πρόποδες του φεγγαριού, μια νύχτα με πανσέληνο" |
| ΣΟΦΙΑ ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΥ |
| "Σύμφωνα με την ορφική διδασκαλία, ο έρωτας προήλθε από το "κοσμικό αβγό" που άφησε η Νύχτα στους κόλπους του Ερέβους. Πολλοί φιλόσοφοι της αρχαιότητας ταύτιζαν τον έρωτα με τη φυσική επιθυμία, όμως ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, οι Στωικοί και ο Πλούταρχος, θεωρούσαν τον έρωτα συναίσθημα υψηλότερο και λεπτότερο. Ο έρωτας υπήρχε και θα υπάρχει μέσα στους αιώνες, ως κινητήρια δύναμη της ζωής. Ένα κρασί γλυκό σαν μέλι και ταυτόχρονα ξινό-πικρό, γεύση δύσκολη, που σε εθίζει" |
| ΜΠΕΤΤΥ ΛΙΒΑΝΟΥ |
| "Δήθεν... από έρωτα πετάς στο κενό όλα σου τα όνειρα. Δήθεν... από έρωτα αφήνεσαι κι εσύ στο ίδιο κενό. Δήθεν από την απουσία του έρωτα αλλάζεις τις προτεραιότητές σου, κάνεις μια "αλλαγή πλεύσης", διεκδικείς την ψυχή σου. Δήθεν... από ανάγκη για έρωτα χαρίζεσαι σε ό,τι μοιάζει να σε ζεσταίνει, έστω και για λίγο, από τα "μποφόρ της μοναξιάς" σου. Δήθεν από φόβο για τα άλλα πρόσωπα του έρωτά σου φτάνεις να προτιμήσεις και τη φυγή, ακόμα και την απομόνωση. Δήθεν... από πίστη στη δύναμη του έρωτα αρνείσαι να αντιληφθείς ότι υπάρχουν πολλές αλήθειες για να βαφτίσεις ένα ψέμα. Δήθεν αλλάζεις, δακρύζεις, πονάς. Δήθεν ξαναγεννιέσαι από τη στάχτη σου, ανασταίνεις τις ελπίδες σου. Δήθεν αγγίζεις την ευτυχία μέσα από μια αγκαλιά και κοιτάς τον ήλιο άφοβα από τον δικό σου ουρανό... Και τότε δήθεν! όλα φαίνονται πάλι δυνατά! Μάλλον θα το πρόσεξες! Όλα τα "δήθεν" είναι φτιαγμένα από έρωτα" |
| ΣΟΝΙΑ ΜΗΛΙΩΝΗ |
 |
|
| "Έρωτας είναι μια φλόγα αόρατη, μια ευχάριστη πληγή, ένα φαρμάκι ζάχαρη, ένα απολαυστικό μαρτύριο, ένας θάνατος όλο ζωή" |
| ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΝΤΕ ΡΟΧΑΣ |
| "Σήμερα αν πιστέψω αυτά που μου λένε, συμβαίνει με τον έρωτα ό,τι και με την πίστη στο Θεό. Τείνει να εξαφανιστεί. Πρόθυμα τον χαρακτηρίζουν ως ένα φαινόμενο ιστορικό, ως μια ψευδαίσθηση του πολιτισμού. Τον μελετούν, τον αναλύουν-και, εάν είναι δυνατόν-τον θεραπεύουν. Διαμαρτύρομαι! Δεν υπήρξαμε θύματα μιας ψευδαίσθησης. Όσο κι αν μερικοί δυσκολεύονται να το πιστέψουν, αγαπήσαμε πραγματικά" |
| Λ. ΜΠΟΝΙΟΥΕΛ |
| "Κάποτε σκάει ίδιο κουκούλι η ψυχή και γεννιέται-λίγο απορημένη στην αρχή-μια χρωμοφόρα πεταλούδα: ο έρωτας. Η ευδαιμονία της ζωής πραγματώνεται μόνο όταν η ύπαρξη από απλή συνήθεια καταφέρνει και γίνεται συνείδηση" |
| ΕΥΑ ΟΜΗΡΟΛΗ |
| "Απόψε τις Μούσες θα προστάξω, σαν θρόισμα να δίνουνε ρυθμό... Την Δέκατη, εσένα, στη φωνή μου θα ταιριάξω. Απόψε θα κάνω ό,τι μπορώ" |
| ΜΑΝΟΣ ΞΥΔΟΥΣ |