| ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΙΑΝΝΗΣ (ΡΙΤΣΟΣ) |
 |
|
| "Δε στοιχίζει τίποτα λίγο ακόμα ψέμα. Όλα συγχωρνιούνται όταν ανασαίνεις δίχως να το θέλεις- τ' αδειανό καλάθι το γυαλένιο στέμμα" |
| Χάρτινα |
| "Το μακρινό και τ' άπιαστο καλά το μοιραζόμαστε. Να 'τανε και το κοντινό μας έτσι" |
| 3 Χ 111 Τρίστιχα |
| "’ξιζε να υπάρξουμε για να συναντηθούμε. Το φιλί μας εσφράγισε την αιώνια σιγή. Δε μένει πια κενή μήτε μια ρόδινη γωνία των κυττάρων μας" |
| Εαρινή συμφωνία |
| "Και πάνω απ' τα κατάρτια κρυφοκοιτάει ένα μικρό βραδύγλωσσο φεγγάρι. Θα πρέπει τώρα να μιλήσεις εσύ αντί για 'κείνο, όμως οι λέξεις λείπουν σε ποιήματα ειπωμένα κιόλας" |
| Αργά, πολύ αργά μέσα στη νύχτα |
| "Τούτη η ναυτία-λέει- όχι δεν είναι αρρώστια. Απάντηση είναι" "Αυτά που χάθηκαν αυτά που δεν ήρθαν μην τα κλαις. Αυτά που τάχες και δεν τάδωσες κλάφτα" "Η Κυριακή σαν Κυριακή ανάμεσα σε τόσα σπασμένα γυαλικά" "Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι πάρα μέσα όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή" |
| Χάρτινα |
| "’δειασαν οι λέξεις από νοήματα. Ύστερα γεμίσαν μόνες τους απ' τον εαυτό τους" "Σκυφτός, δουλεύοντας μες στη σιωπή του, σ' εχθρούς και φίλους έδωσε την πιο όρθιαν απάντηση" |
| 3 Χ 111 Τρίστιχα |
| "Δε μας νοιάζει τι θ' αφήσει το φιλί μας μέσα στο χρόνο και στο τραγούδι. Αγγίξαμε το μέγα σκοπό που δε ζητά το σκοπό του. Ένα μικρό παράθυρο βλέπει τον κόσμο. Ένα σπουργίτι λέει τον ουρανό. Σώπα. Στην κόγχη των χειλιών μας εδρεύει το απόλυτο. Σωπαίνουμε κι ακούμε μες στο γαλάζιο βράδυ την ανάσα της θάλασσας. Ένα άστρο έπεσε. Είδες; Σιωπή. Κλείσε τα μάτια" |
| Εαρινή συμφωνία |
 |
 |
 |