| ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΖΟΡΑΝ |
| Δέκα χειμώνες σαν τον κλέφτη στη Βαγδάτη ζούσε το όνειρο του Ζόραν του υπνοβάτη ύστερα, ήρθ' ένα σύννεφο, ένας κατακλυσμός σε χίλια σκίστηκε κομμάτια ο ουρανός. Πήρε στη δίνη του ό,τι ήταν αταξίδευτο σ' ένα ταξίδι γα φευγάτους απερίγραπτο πέρασαν θάλασσες, ωκεανούς, μήκη και πλάτη πώς μοιάζαν όλα ουτοπία, αυταπάτη. Κόπασε ο άνεμος γαλήνεψαν οι μοίρες το σύννεφο χαμήλωσε σε ηφαίστειου κρατήρες κατέβηκε το όνειρο και κοίταξε στη δύση ουράνιο τόξο έβγαινε και χάιδευε τη φύση. Γονάτισε και έφτιαξε από λάβα μια καρδιά στα δυο τα στήθη έσκισε, την έκρυψε βαθιά περπάτησε σε δάση, ξάπλωνε στις σημυθιές στο νου του στριφογύριζαν αλήθειες και ψευτιές. Ξημέρωνε όταν έφτασε στου Ζόραν το κρεβάτι πήρε ξανά τη θέση του στου ύπνου το παλάτι μα, ο Ζόραν είχε, όπως συνήθιζε, τη νύχτα σηκωθεί κι αφού δεν βρήκε τ' όνειρο στην τρέλα είχε χαθεί. |
| 9 Μαρτίου 1999 |
 |
 |
 |
 |
|