Yağmurun yeni ıslattığı taze toprağın kokusunu duyduğunda aklına ben gelmek isterim. Ya da gözlerin denizin maviliğine daldığında, uzakta ufuk çizgisinde sadece dumanı görünen o geminin içinde benim olduğumu düşünmeni isterim.
Küçük bir meyhanede, rakıya balığını meze yapıp içerken ve birbiri ardına özlem şarkılarını dinlerken, yanında ben olmak isterim. Çakırkeyf olup masadan kalktığında, sokakta hafif hafif sallanarak yürürken de...
Beni hatırlamak istersen, her yeni doğan gün ile birlikte çıkarım karşına, güneş olur ışığımla aydınlatırım seni. Buram buram bir kahve kokusu olurum. Sokakta oynayan çocukların sesinde, işe gitme telaşına düşmüş insanların gözünde, yere düşmüş yaprakların çıtırtısında bulursun beni...
İstersen duyduğun her ses beni hatırlatacaktır sana. Bazen bir kuş olup öterim pencerende, bazen bir seyyar satıcı olup kapında bağırırsam, bazen bir tren gibi tıkırtılarla geçerim önünden. Sözlerini ezbere bildiğin ve söylemekten asla bıkmadığın şarkı olurum. Sen o şarkıyı değil beni söylersin aslında....Beni görmek istersen hep karşında olurum. Gökyüzünde beyaz bulutların arasındayım ben, başını yukarı kaldırman yeterli beni görmek için. Yolda rastladığın herkes benimdir aslında. Dostlarına selam verirken o selamı ben alırım. Komşunun hatırını sorarken aslında bana "Nasılsın" demişsindir.
Benimle çıkarsın yola her sabah, akşam evine benimle dönersin. Gittiğin her yere gelirim seninle, sen yorulduğunda yorulurum, oturduğunda oturur, kalktığında kalkarım.
Eğer istersen, bütün gece başucunda saçını okşarım sen uyurken, yüzünde gülümsemeyle uykuya dalışını izlerim.
Bana dokunmak istersen, bir çiçeğin yapraklarında olurum ben. Yeşilin, kırmızının. Mavinin, sarının en canlısıyım. Elini uzattığın her yerdeyim. Dokunmak istersen bana, kendine dokun. Dudaklarındaki ateşim, tenindeki sıcaklık, vücudunu ürperten rüzgarım ben...
Hiç gitmedim ben. Ordayım, beni görmek, bana dokunmak, beni hatırlamak istediğin yerde.
YÜREĞİNDE....