![]() ![]() ![]() | ![]() |
Índice![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
[Páxina 1/4]
Capítulo 1: Tipos de datos Perl utiliza diferentes tipos de variables para
almacenar os datos; cada variable ten un nome (polo que se referencia) e
un valor. A diferencia doutras linguaxes de programación, este tipo de
dato que conteñen non determina o tipo de variable, senón que este ven
dado polo número de valores (individuais, matrices ou táboas de
asociacións). A xestión de variables en Perl é, logo, inversa á da
linguaxe C, onde os tipos van diferenciados en función dos valores que
conteñen (caracteres, números enteiros, reais, etc). Outra diferencia
salientable con respecto a C é que en Perl non é obrigatoria a declaración
destas variables; basta con utilizalas para crear unha que, por defecto,
será global, isto é, visible por
tódalas funcións do programa. Para que unha variable concreta sexa tratada
como local ó bloque ou función no que se inclúe, hai
que declarala coa instrucción
No exemplo, declaramos a variable Variables escalares Almacenan valores únicos que poden ser números (enteiros e reais) ou cadeas de texto. O nome da variable vai sempre precedido do prefixo $.
Como se pode apreciar nos exemplos, as expresións en Perl rematan sempre en punto e coma. Non hai ningunha palabra reservada para inicializar ou declarar variables (a non ser as locais), e se conteñen unha cadea, esta vai entre comiñas dobres (") ou simples ('). A diferencia está en que as comiñas dobres permiten a sustitución das variables e secuencias de escape incluídas dentro polos seus valores.
[ Índice de contidos | Introducción | Inicio do capítulo | Seguinte páxina ] |
![]() |
![]() |