CAPILLAS

Unha das peculiaridades do Concello Trabadense, común a todas as terras de MIRANDA, das que aquel e parte integrante, e sin dúbida a de que existieron en tempos, e que perduran nalgunhas, mantendose en activo con culto público o menos unha vez o ano, gran número de Ermitas esparcidas o largo e o ancho da sua ondulada orografía, ata o punto de que apenas exista ahora un so núcleo de poboación sin o seu  respecto santuario.

E de advertir, que si ben puideron ser e  refulxir por estos andurriales, focos ou centros de irradación relixiosa, en fechas ou eras lexanas, como as dos suevos, britones , etc., ata os últimos reinados astures, na que Silo e Alfonso III (año 876) efectivamente organizaron parroquialmente os seus dominios, o panorama histórico anda e antoxase tremendamente intrincado e cuberto de sombras, difíciles de clarificar e desenmarañar, resistindose o investigador a admitir que durante toda a Idade Media proliferaran mais que curatos, inicialmente Abadías, alternativamente dependentes dos monasterios de Meira  Lourenzá, como tamen das Sedes de León ou Lugo, según se colige do encabezamento de lexajos e manuscritos antigos, e  que abonda o profesor Don Emilio González López na sua  Historia de Galicia, o aseverar que por estos pagos e moitos outros da rexión  asentaronse comunidades cristians, cun abad o frente acompañado de monxes,  un presbítero e algunos clérigos (gasalines), que con licencia real, ou sin ela (por presura), roturaron, colonizaron e evanxelizaron distintos sitios deshabitados destas latitudes, hoxe relativamente localizables.