Mark Stevens is opgeleid als Reiziger en in het kader van zijn opleiding moet hij een reis door de verschillende sectoren maken. Wanneer hij het nieuws over een voetbalwedstrijd die hij zelf heeft gezien in een andere sector leest, ontdekt hij dat de voetbalwestrijden worden gemanipuleerd: de club van de eigen sector wint altijd. Als Mark onderzoek doet in het voetbalstadion ontdekt hij hoe het kan dat de uitslag van dezelfde voetbalwedstrijd in iedere sector anders is: het publiek kijkt niet naar een echte voetbalwedstrijd maar naar driedimensionale videobeelden. Even later ziet Mark hoe een medereiziger, Tom Bradley, die al te openlijk beweert dat alles in scene is gezet, hardhandig wordt afgevoerd om geherprogrameerd te worden.
Tijdens zijn reis komt Mark in aanraking met een groep opstandelingen, Windies genaamd, die zich buiten de maatschappij hebben weten te plaatsen. Om zichzelf te beschermen dwingen zij hun bezoekers om, wanneer zij weg gaan, door de tunnel van Vergetelheid te gaan opdat zij alles over de Windies vergeten. Omdat Mark dat laatste niet wil ontsnapt hij aan de Windies zonder door de tunnel te gaan. Hierna dient hij zich direct te melden bij het hoofd van het project RORP, Joris Kowalski. Zijn hele reis, inclusief het bezoek aan de Windies, blijkt een deelname aan een selectieprocedure geweest te zijn. Hij is geslaagd en is daarom uitverkozen om als Verkenner met het ruimteschip RO 5, de Zwerver, de nabije sterrenstelsels af te zoeken naar planeten, waar de bevolking naar kan uitwijken. De aarde is namelijk bezig om met grote snelheid de zon te naderen en binnen enkele jaren zal het leven op aarde door de hitte onmogelijk zijn.
Dit is het eerste deel in de Mark Stevens Space Opera. Het is een aardig verhaal, maar heel erg spannend wordt het niet. Vreemd is ook dat de held Mark Stevens medewerking verleent aan een toch niet al te sympathiek regiem.
Een buitengewoon negatieve recensie, die weinig oog had voor het feit dat Thijssen een pionier was op SF-gebied in Nederland:
“Thijssen heeft met zijn twee boeken de SF-literatuur een bijzonder slechte dienst bewezen. Dat de zon de aarde naar zich toetrekt als gevolg van de milieuvervuiling, klinkt wel erg bezorgd in het eerste deel van boek I, maar als het voor de schrijver slechts een uitgangspunt blijkt te zijn om een of andere domme figuur allerlei volmaakt onnozele avonturen te laten beleven, zowel hier op aarde , waar een fascistiese kliek de zaak moet redden en het recht heeft om het volk te manipuleren als op een bizarre planeet, waar slechts Schaduwen leven die de aarde misschien een superkracht kunnen leveren om de dreigende zon terug te stoten, verliezen de boeken elke waarde en vormen ze een aanfluiting voor de serieuze SF literatuur.”
(Bas Biersens, “Science Fiction kán waardevol zijn…”, Brabants Nieuwsblad 13 november 1971)
