Ağlar mavi bahtına ağlar Göz yaçlarını ne şu koskaca dağlar Nede hasret kaldığı gündüzler baglar Bir gün koparmak için kelepçelerini Açmak gülmek için kaf dağında Payallere dalar  mavi Yine bir ilk bahar Sabahında Ama kardan adamların Buz tutmuş elleri var Kömür gözleri var Dalsada gençliğinin mehtabına Hiç  uyanmamak için Yinede o sinsi kabus başımda Yine yanlış pabuç ayağımda Hayatın botasında Eritir ruhunu Mavilikler can çekisir Filizlendikçe umutları Kan kırmızı sevdası tutar hudutları Bir Mavis  düş olur Bir gelincik  gülüş olur Dipsiz kuyularda Elveda MAVİLERİN uzagı Elveda gelinciklerin cığlığı Bak tutuştu yine gazeller Cıglıklarımız birlikte yankılanır Belki bu gülüşün ardındaki Sesiz cığlık Her gece sis kapısını aralayıp Giren bu gizemli kadın Bağırır gücsüz sesiyle gözlerinden süsülen yaslarla Maviliklerin Siyahında Yüregi üşümüş Buz tutmuş  elleriyle uzakmavisine hasret Hapsetmiş kendini Kalbinin koridorlarına Elveda gelincikleri hapseden aynalar