Merhaba, yine ben. Hani artik nefret ettigin o kisi. Sana verdigi degerden daha fazla kötülük eden kisi. Hatirlamissindir umarim. Uzun zaman oldu belki de görüsmeyeli ve yine hissettiriyorsun kendini derin yazilarda. Gölge olmus artik her sey ve sen nefretini daha da vurguluyorsun gün karardikça. Kim bilir belki tekrar gündüzü, gökyüzünün mavisini görürüm. Ama sen degmezsin ki bu ufuklara. Sensizlikte güzel olur buralarda, verdiklerimizi kaybettigimiz zaman gördük zaten kim oldugumuzu. Ben ; kötü adam. Sevmeyi bilemeyen adam. Sen ise kaybeden.

Bu mektubu aldiginda sakin aklina getirme hatiralari veya beni. Sadece gazete kupüründen kesilmis bir yazi gibi düz ve soluksuz oku. Degmez soluklanip, heyecanlanmak bu saatte. Artik gece oldu. Kimse görmez derler geceleri, yalan, sakin inanma. Daha çiplaktir geceleri aslinda, daha soguktur. Üsür geceleri, senin çiplak oldugun zamanlar gibi. Ama sen gecelere de degmezsin. Geceler yalnizdir, hüzünlü bakislar içerisinde kayar ay, utanir, kizarir rengi. Eger basini yavasça, kaybolur uzak diyarlara. Sonra degisiktir yarasalarin sesleri. Bazilarini korkutur gündüzden kalma, bazilari ise içsel bir çiglik der onlara. Insanlar yavas yavas azalir geceler ilerledikçe. Hayalden uzaktir bunlar. Ve doga ispat eder tek hakim oldugunu gecenin en görülmez saatlerinde. Artik sadece, o ve ben varim. Yasadiklarim benim hissettiklerim. Keske sen de görebilsen bunlari ama dedigim gibi sen degmezsin gecelere... GECELER SOGUK...

Istedigin budur umarim, güzel prenses. Bak artik sana emirler de yagdirmiyorum sevgi üstüne, ask üstüne. Senin tabirinle canini da sikmiyorum. Artik bir kus gibi özgürsün. Aman fazla yukarilara uçma, tehlikelidir. Göreceklerin korkutabilir seni, saf olan yok oralarda. Yükseldikçe belirsizlesir her sey, senin benim yanimdan yükselip gitmen gibi olur sonra. Dikkat et bunlara. Bir köse yazarinin tavsiyesi dersin, eger soran olursa. Ucuz gazetelerden birinde okudum dersin. Artik uçma vaktidir senin için, tabii uçabilirsen...

Umarim kizmamissindir bana. Sadece içimi dökmek istedim su kagit parçasina. Kendimi kaybettigim her saniye seni düsünmek yordu beni belki de. Isteksizce geçtim insanlarin karsisina, hep seni aradim onlarin aynasinda. Her an sana yansimak istedim, sana dogmak istedim. Ama hep bir engel koydun sen, senden bir parça. Artik kocaman bir duvar oldu bunlar, asilmasi inadimi kirarcasina. Ne yazik ki artik hiç bir eylemim yok orayi asmak gibi. Sadece bakiyorum oraya, üzülmek pismanlik getirmiyor artik bana. Ve ben eylemimi yine devam ettiriyorum hep senden kaçarcasina...

Belki de hiç okumayacaksin bu mektubu. Ben yine de söyleyeyim. Bu bir ayrilik mektubudur güzelim. Anlamazsin diye söylemedim sakin alinma, sadece sonunu okursun belki diye. Nasil olsa üzülmüyorsundur, kapiyi çekip gittigin günkü gibi. Nasil olsa düsünmüyorsundur, yasadigimiz her anin bos oldugunu söyledigin gibi. Ve bende sana diyorum ki nasil olsa vicdan var, en büyük yargiç gibi.....