MEVLANA CELALEDDİN RUMİ'DEN RUBAİLER

Mistik coşkunun güçlü şairi Mevlana, yalnızca Fars, Türk, Arap edebiyatı için bir ilham pınarı değil, İslam uygarlığının ulu bir boyutu, hem de evrensel kültürde bir aydınlık. Nitekim, ünü ve etkileri bugün yeryüzünün dört bucağına ulaşmıştır. 1207'den 1273'e kadar yaşamıştır.

 

 

 

Sufi olmak için unut geçmişi sen:                  Bir yepyeni sayfa aç da kurtul dünden Çağdaşlığa yavru ol ve gençlik ve akıl,        Hiç gitme bu gür andan, sonsuz günden.

                        * * *

 

 

 

Canlar canıdır o can ki can verdi bana; Kentim yönelir hep sonsuzluk yoluna:    Başsız ve ayaksız yürü git sen, çünki        Hem baş, hem ayak olmaktır yazgı O'na

                        * * *

 

 

Ben hep yaşadım kul olarak Kur'ana; Topraktım ömrümce Muhammed yoluna. Gerçeklerden apayrı anlam çıkaran, Haksızdır, usanç verir bu sözlerle bana.

                         * * *

Parça'yla bütün aşkta gelir ardarda,                   İlk önce koruk, sonra şarap bağlarda...   Gönlüm! Bu, bahar ! Önce miyavlarda kedi, Bülbül ondan sonra şakır dallarda.

                        * * *

 

 

Tüm çevreyi gam kaplasa, aşık yine sen:     Her zerre ayaklanır da coşkun seviden, Oynar, oynar hep kendinden geçerek...    Aşk, her iki dünyayı tutan tek eksen.

                        * * *

Göz, güllerle baktıysa yaman aşklarla, Gökkubbeyi sarsar yüce çığlıklarla.          Bir yıllık aşk cinnetinin yaptığını                En eski şaraplar bile yapmaz asla.

                        * * *

 

Candan cana görkemli bir yol var.   Gönlüm uyanık, o yolda sevdayı arar. Hoştur gönlüm, hoştur - saf bir su gibi:    Saf bir su ışıldar -  aya saf ayna tutar

                        * * *

 

 

Bambaşka bir iş bu, ayrı bir gerçeği var;         Bir başka güzel sevdik, eşsiz bir yar.       Yetmez bize, yetmez bize aşk, andolsun:    Bekler bizi güz geçince, bir başka bahar.

                        * * *

Birlikte isek coşkuluyum, hiç uyumam          Sen yoksan hicran doluyum, hiç uyumam. Birlikte, uzakta - uyku tutmaz. Ama sen Varsan, cennettir o doyum, hiç uyumam.

 

 

 

Her gün gönlüm kıvranır işkenceden:    Gaddar yüreğin çoktan bıkmış benden.      Sen gittin, azabın ve acın kaldı bana İşkencelerin çok daha sadık senden.