VEDAT VAROL'DAN RUBAİLER
1930 yılında Artvin'in Ardanuç ilçesinde dünyaya
gelmiştir. 31 Aralık 1955 tarihinde Türkiye İş Bankası'nda göreve başlamıştır.
21 Mart 1977 yılında İş Bankası Genel Müdür Yardımcılığına atanmıştır.
15 Nisan 1980 yılında emekli olmuştur. Çakıl taşlarından yaptığı gerçek
sanat şaheseri olan resimleri vardır. Bilgili, deneyimli ve çağdaş bir
bankacı, akılcı üslubuyla duygularını beyitlere döken bir Rubai şairi,
gazeteci ve yazar, çakıl taşlarından tablolar oluşturan bir ressam olarak
tanınır. Ümit Yaşar Oğuzcan'ın aziz dostudur. 4 Mayıs 1996 yılında
yakalandığı hastalıktan kurtulamamış ve bir çok güzel anı ve eser
bırakarak aramızdan ayrılmıştır.
İsyanımı hoş gör, bana bir din verdin
Bin
derdi de Kur'anına serdin verdin İdrake yetişmezse yazık, aklıselim
İdraki
de iz'anı da kendin verdin.
Şen rüzgar esermiş yeşeren başlarda Sarhoşluğu
bilmezdik o genç yaşlarda İnsan nasıl içmez güneşin battığı
an
Yaş kırkı döner, kabre
gidiş başlar da.
Dünyaya geliş çığlığımız varsa
neden Senden seni kıskandığımız varsa neden
Tanrım bizi yalnızlığa
attın diyerek Senden sana dert yandığımız
varsa neden
Hüsranla biten zevki kaderden biliriz Sarhoşluğu
ister de, kederden biliriz.
Hiç bizde günah yok mu ki kaybettikçe Kem
talihi, maderle pederden biliriz.
Fethettiği yerler ve cihan dar gelmiş
Harpler kazanan
bunca hükümdar gelmiş Hiç var mı yenik düşmeyen aşkın gücüne
Tarih
boyu hükmetmeye hep yar gelmiş.
Yıllar boyu bir köhne hayat, sürdüğümüz
Ahlakla
fazilet babadan gördüğümüz
Pek çokları yermişse de sersemcesine
Namus dolu defter, kapayıp
dürdüğümüz.
Yıllar yılı toz pembe hayaller kurulur
Bir gün gelir elbette tahayyül durulur Bomboş kalır alemde beden keyfince
Aşkın da biter, beynine zincir vurulur.
Saldırsana enginlere yelken
yelken
Koş sevgiye, tırman göğe imkan
varken Hiç durma, yaşam zevkini kaybetme sakın
Her yerde ve her yaşta
ölüm çok erken
Yıllar ne çabuk geçti durulduk birden
Bir
koşmacadır bitti yorulduk birden Uçmaktı çocuklukta hayal ettiğimiz
Devrildi kanat, sanki vurulduk birden
Kıskançlığı gördük küçücük; geçti fasıl Düşmanlığı
gördük, büyüdük; hem de nasıl Bir dost bulabilmek ne zormuş
Tanrım İnsanda vefasızlığı gördük biz asıl.