Ο ανάδρομος έρωταςΚαθότι άδηλο το τέλος
ποιος μας το προξενεύει ;
Ποια αζευγάρωτη σιωπή ηγεμονεί
που διατάζει άνευ όρων παράδοση ελπίδας ;
Εκκωφαντική σιωπή.
Λασπώδης και ασφυκτική.
Αναθεώρηση αταίριαστη
στου μεσημεριού το τόσο φως.Σε ποιον αγώνα αντοχής
μονάχος μου να τρέχω ;
Να τερματίσω που;
Μέσα ή έξω απ’ τη παρένθεση ;Εξαντλήθηκαν όλες μου οι μαργαρίτες.
Αγκαζάρισα όλα των ονείρων μου τ’ αγάντα
αλλά η σιωπή αγαλήνευτη
και η καθημερινή μας επαφή
ατάλαντη ηθο-ποιός.Πολύ αργά για όλους μας.
Αποκρυσταλλώθηκε το δάκρυ,
τρυγήθηκε ο πόνος,
και πάντα στην αφετηρία
ανάδρομος ο έρωτας.
19/4 - 17/5 1999
πίσω στο Ωμέγα