Love birds, Kandisky, σκόρπιες λέξεις...Πάλι φοβάσαι το κάλεσμα της ψυχής.
" Δεν ξεμπερδεύει κανείς εύκολα μαζί σου ".
Μα πως να αμυνθώ ;
Στο άγγιγμα των δαχτύλων.
Στο ακούμπισμα στον ώμο της.
Στη ανάσα της στο λαιμό μου.Να ζωντάνευε με όλο της το αίμα.
Υγρή, ζεστή κατακόκκινη.
Με τέσσερα χέρια και τέσσερα πόδια.
Η Αράχνη αγάπη να μ' αγκαλιάσει.Πάλι εγώ θα πονέσω.
Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.Μεγάλωσες πιά
ομόρφυνες τον κόσμο μου.Αρχές Απρίλη του 99.
πίσω στο Ωμέγα