---

Χωρίς προσμονή

Και το ξημέρωμα,
που τυλίγει με φως καινούργιο
τη νύχτα, τα κορμιά, την Αγάπη,
δεν θα το δω.
Ποτέ.

Δικαίωμα στ’ όνειρο ζητώ.
Άραγε θα το δω ;
Θα δω την ηρεμία να ξεδιπλώνεται
κάτω απ’ τον  ιστό της αράχνης - Αγάπης,
που προσμένει το επόμενο θύμα της ;
Ή θα αναλώνομαι, χωρίς να καταναλώνομαι
σε λόγια ;

Αληθινό ή υποκατάστατο ;
Το δίλημμα.

Και ότι έζησα,
όνειρο ;
που πήγαν τα « σ’ αγαπώ » που είπαμε ; - σε ρώτησα
Και μου ζωγράφισες φτερούγες σε πτήση σπειροειδή
να ταξιδεύουν προς το χώρο-χρόνο.
Φτερούγες με χρώματα τροπικά
στις αποχρώσεις του Εσύ & Εγώ.
Να χάνονται στο φως του Ήλιου-Ωμέγα.

Πέτα λοιπόν.

11/2/99 - 17/5/99