ISBN : 90-02-21024-8
Kwalitatieve beoordeling: matig

Moeilijkheidsgraad : I

Non-fictie
Trefwoorden : Depressies ; sociale psychologie

**************************************************************************

Het boek Hoe kan ik helpen  is het derde uit wat Bob Vansant zelf zijn "trilogie" noemt van depressieboeken. Na wacht niet tot het donker wordt en depressie is geen ziekte, schreef Vansant dit boek vooral als leidraad voor familieleden, vrienden of collega's van depressieve mensen. De auteur schreef dit boek op een keerpunt van zijn leven. Na een loopbaan van 25 jaar als psychotherapeut besluit hij dat hoofdstuk af te sluiten en nieuwe wegen te gaan.
Hij benadrukt in dit boek de schrikwekkende cijfers met betrekking tot de toename van het aantal depressieven, zelfmoorden en het gebruik van antidepressiva in de verschillende welvaartsstanden.
Depressies roepen vele vragen op, zowel bij de depressieven zelf als bij de omgeving. De auteur geeft in dit boek een antwoord op de vijfentwintig meest gestelde vragen die hij gedurende jaren in zijn praktijk  en tijdens zijn lezingen hoorde. In ieder hoofdstuk behandelt hij één vraag, die hij dan uitvoerig beantwoordt en waarvoor hij oplossingen aanbiedt. Hij sluit elk hoofdstuk af met een samenvatting van de belangrijkste punten en geeft tevens advies hoe je kan helpen indien zich een bepaald probleem stelt. De vele opgenomen citaten van diverse oorsprong, geven een meerwaarde aan dit boek.
De auteur neemt regelmatig getuigenissen van cliënten op om zijn theorie kracht bij te zetten. Deze verhalen zijn gedetailleerd, duidelijk en levensecht weergegeven.
Vansant schrijft dat depressie een ziekte is van het hart….. Hij neemt hier vaker het woord "ziekte" in de mond waar hij het over depressie heeft… Doch een eerder door hem geschreven boek draagt de titel Depressie is geen ziekte, dit lijkt me nogal tegenstrijdig. Zijn onconventionele ideeën over de bijdrage van alcohol (onder therapeutische begeleiding en liefst intraveneus toegediend) bij het bestrijden van depressies zijn nogal ver gezocht en komen soms zelfs lachwekkend over.
Het hoofdstuk waarin een verzameling aan symptomen opgesomd wordt, evenals het hoofdstuk met de depressietest waaruit de "diagnose" depressie al dan niet af te leiden is, zijn  interessant, doch nogal oppervlakkig.  De vraag of psychotherapie nodig is bij depressie beantwoordt hij nogal ongewoon voor iemand die er 25 jaar als depressietherapeut heeft opzitten. Hij toont hier namelijk aan dat de opvang door vrienden of familie perfect als vervangmiddel voor therapie kunnen gelden. Net nu hij stopt als therapeut te werken, lijkt deze functie in zijn ogen bijna overbodig te worden…
Achteraan vindt men beknopte info over de persoon Bob Vansant, alsook publiciteit voor zijn verschillende activiteiten en een korte samenvatting van twee van zijn voorheen verschenen boeken.

Dit boek is met een vlotte pen geschreven en daarom aangenaam om lezen, maar bepaalde ideeën van de auteur worden best met een korreltje zout genomen.  Het is een eenvoudig boek dat geen voorkennis vereist en voor iedereen toegankelijk is. De auteur is nogal rad van tong en haalt scherp uit naar de geneeskunde en de psychiatrie in het bijzonder. Zijn woordgebruik kan soms zelfs kleinerend genoemd worden. 
De schrijfstijl, structuur en lay-out zijn heel goed, de inhoud is echter nogal oppervlakkig en sommige stellingen niet bepaald realistisch.

(c) copyright Hilde-Freudlacan 2003