Juno "Altijd wakende"
Naam: Juno
Ras: Kruising Jack Russel / Whippet (Whippertje verkeerd)
Geboorte datum: we houden het op 16 juni 1988
Teefje gesteriliseert

Juno heb ik ook uit het asiel waar ik werkte. Ze werd toen geschat op vijf jaar.
Juno werd begin december 1993 gevonden langs de snelweg A1 vlakbij Amersfoort achter Hoogland. Ze is waarschijnlijk uit de auto geknikkert. Ze is naar het asiel in Amersfoort gebracht en daar heeft ze eerst twee weken gezeten voordat ze geplaatst werd bij een jong stel. Helaas voor Juno werd ze echter al na een week weer terug gebracht om twee redenen. De eerste was dat Juno graag op bed sliep. Daar had meneer geen moeite mee, maar mevrouw wel. Bijna een echtscheiding dus. Daarnaast was Juno onzindelijk. Aanvankelijk werd gedacht dat ze dit deed omdat ze niet op bed mocht slapen. Uiteindelijk bleek Juno een chronische blaasontsteking te hebben.
Ik werkte er net toen Juno weer terug kwam. Ik zag het koppie en was eigenlijk al meteen verkocht. Ik was op zoek naar een vriendje of vriendinnetje voor Jessy, daar die eigenlijk op dat moment behoorlijk aan het kwijnen was... Hij had al zijn vroegere vriendjes uit het oog verloren en leed daar behoorlijk onder. Geen beweging meer in te krijgen.
Ik nam Jessy mee naar het asiel om te kijken of de twee het ook met elkaar konden vinden, en Jessy zag het wel zitten. Juno was wat gereserveerder en liet zich aanvankelijk  niet echt kennen.
Op 31 december van 1993 ging Juno met mij mee. Ze leek geen moeite met vuurwerk te hebben. Maar dit kan ook meer zijn omdat ze die dag net nieuw was.
De eerste paar jaren zijn eigenlijk een grote ellende geweest. Juno kon niets, niet spelen, niet blaffen, geen brokjes eten, niet rustig slapen... Alles wat ze kon was van de voorkant van de huiskamer naar de achterkant van de huiskamer lopen en maar gillen. En met gillen bedoel ik ook gillen. Ik heb haar het eerste jaar maar even laten gaan, in de hoop dat ze toch een keer moe moest worden van zichzelf. Niet dus... Toen ben ik maar naar de homeopathische dierenarts gegaan. En arme Juno had toch al een hekel aan dierenartsen. Toen ik haar net had begon ze evenzijdig kaal te worden en werd er getest op Kusching. Dit hield onder meer een bloedprik in de halsslagader in. En dat vond Juno geen geslaagd plan. Affijn de homeopatische dierenarts heeft haar helemaal nagekeken, mij de hemd van het lijf gevraagd en vervolgens werd Juno op de Miemelous gezet. Dit scheen haar te helpen om het patroon te doorbreken. Vreemd genoeg had Juno zich erg prettig gevoeld in haar gil gedrag.
Na anderhalf jaar begon Juno voorzichtig te veranderen. Ze begon te spelen en begreep al snel dat het heel leuk is. Ze uitte haar eerste blafjes en schrok zo van zichzelf dat ze ineen dook telkens als ze een blaf geproduceert had. Ze begon toch steeds meer zelfvertrouwen te krijgen. Ze poepte ook niet langer meer in huis. Het plassen in huis was nog steeds gaande, ook al liet ik haar destijds zes keer uit... Of liep ze samen met mij en Jessy de hele dag op het veld.
Maar sinds drie jaar is ze geheel droog. Door een nieuw medicijn die als een dijk gewerkt heeft heeft Juno niet langer last van haar blaas. Ze is enorm gegroeid. Ze heeft het zelfs weten te schoppen tot roedelleidster! Iets wat ik nooit had gedacht van dat bange kleine hoopje dat ik ooit mee naar huis nam. Als we in de bus zaten en die bus stopte, brak bij Juno de paniek uit. Nu niet meer.
Het meest heeft Juno me nog verbaasd met het feit dat ze in Den Helder haarfijn de weg scheen te kennen, hoewel ik er nog niet eerder geweest was en ook niet met haar. Juno kende Den Helder... Ze liep er doorheen aan de lijn met een rust en een kalmte die ik nog nooit eerder bij haar gezien had. Ik heb de route van de A1 gevolgd en de mogelijkheid bestaat dat ze uit de regio van Den Helder vandaan gekomen is.
Hoe het ook zij. Juno is nu echt een beetje de moeder van het spul. Jessy is haar kleine pup en die moet beschermd worden tegen die grote bullebakken. Dát trekje is eigenlijk behoorlijk irritant, maar toch ben ik ook wel weer trots, want ze is heel ver gekomen.
Op naar Perry