Bij beeld 1 : Vogeltje Vogeltje zwijg Want ik kan niet slapen Laat me met rust En vlieg door, kom op ! Denk je nu echt Als je ’t schreeuwt van de daken Dat al het lijden Dan eindelijk stopt ? Vlieg dan maar eens Ver weg naar de oorlog Vlieg dan maar eens Ver weg van de zon Vlieg dan maar eens Naar daar waar het grijs is Naar daar waar het einde Eergisteren begon Ach vogeltje, het spijt me Het is niet jouw schuld Maar door al die haat Verlies ik soms mijn geduld Geschreven door Annemie Belmans

Bij beeld 2 : D?j? vu De geur van het gras aan mijn voeten mag hetzelfde zijn en ook het wisselende licht over het water en daarboven de traag zwellende wolken, de vogels met hun onvoorspelbare vlucht en aan de horizon in potloodgrijs de daken en bomen, alsmede de watertoren waar niemand raad mee weet, ja, ik zie het allemaal met eigen ogen, maar weet dat die een ander toebehoren. Geschreven door Jaap van der Molen

Bij beeld 3 : Eenvoud Eenvoud is zo oneindig zo onbeschrijflijk mooi. Hij woont in spreken in gebaren in lopen in iedere plooi van je huid je haar je voelen en denken. Eenvoud is, het pasgeboren zonlicht strelen. Niet bang worden voor de schemering. Wetend, dat de jeugd in je lichaam wordt ontkracht. Oud worden, word je pas, als het donker binnensluipt, in de lichtheid van je "Kind-Zijn" Geschreven door C?cile Van Camp

Bij beeld 4 : Zeespiegel Zee met grote en kleine golven, iedere dag over elkaar rollend naar lege of overvolle belegen stranden. In het zonlicht zie ik weer een witvormig schuimlaag wegspoelend in het mulle zand. Plots hoor ik tussen eb en vloed dat onvergeten deuntje. Ik keek vlug omhoog en rakelings vloog je fier over me heen. Het was geen droom! Maar het licht van de zeespiegel die ons terug samenbracht. Geschreven door Peter Van Robays

Bij beeld 5 : Vurig vuur Zij, de eilandvulkaan, witte wolken haar sneeuw getopte kegel rakend terwijl gloeiend hete lava brakend mensen verjagend die haar bevolken. Dit is de aarde die treurt haar hete zwavel tranend uit de diepste hellekrocht sissende stoom van water als haar bloed de zee verkleurt. Zij weent, en haar verdriet verschroeit mijn ziel en haar pijn, wordt mijn pijn totdat we samenzijn Geschreven door Victor van der Daelen

Bij beeld :6a-6b Roeien Vaar buitenom en zoek de blauwe peer die over het water hangt en in de sloot weerspiegeld wordt Herken zijn kleur en wek de kinderlijke vraatzucht op. Eens….. te lang voor een herinnering, voer hier de boot, de zon allang verdwenen onder het land Een kinderhand plakt vast aan vaders hemd en zoekt de roeispaan die gevallen is Er waait geen wind Er piept alleen een spaan Er klotst alleen een boot Geschreven door Cilja Zuyderwyk

Bij beeld 7 : Wals van kwart voor middernacht Alsof zij iets zingen ging trilt de luit en de lieve luit achterna hinkepinkt de piano linkepoot linkepoot Ik denk niet dat de luit iets zeggen zal kwart v??r middernacht al trilt - zij trilt toch? - de luit nu weer Eer de luit daarover heeft gedacht of zij zingen zal kwart v??r middernacht is het lang reeds kwart na middernacht Waarom trilt de luit dan zo klokjekwart v??r middernacht Wist maar iemand dat dat trillen van de luit Lieveke dieveke doderideine do en deinen De luit heeft zich bedacht en zwijgt Heb ik dat van dat trillen wel verwacht Geschreven door Paul van Ostaijen

Bij beeld 8 : geen rust (Po?zie als tegenpool van de wiskundige juistheid van het beeld) Telkens ik ga slapen Worden woorden Wakker in mijn hoofd Woorden Om niet te gebruiken Woorden Door niemand gehoord Waarom Door niemand gehoord Waarom Valt mijn  hoofd nooit stil Waarom Dit ongerijmd woordengespin Geen rust  geen droom WEL Woorden woorden woorden Woorden met bladeren en takken Woorden als een bos Als ik ooit wakker word Laten ze me los Geschreven door Moniek De Wilde

Bij beeld 9 : LOKEREN voor yvonne waegemans een stad is niet alleen gebouwd uit stenen maar uit de ogen en de harten van wie er lachen en er wenen … de wereld is wijd en de poorten staan altijd open maar in haar geborgenheid kan niemand verloren lopen ... en de mens die immer wederkeerde met een nieuw gelaat ontmoeten wij er telkens weer in de glimlach van dezelfde straat. Geschreven door Anton Vlaskop

Bij beeld 10 : Herinnering Wanhoop glijdt door mijn lichaam heen, stille woorden gaan door merg en been. Voel het kloppen van mijn hart, gevoed door zoveel smart. Aan het oppervlak gekomen, van hun reis…diep van binnen komen stromen. Het zilte zout dat zich een weg heeft gebaand maken de welvingen van mijn gezicht betraand. Vertroebeld door verdriet zijn mijn ogen, het besef dat is gekomen. Het papier nat van tranen door mijn pen bevlekt. de herinnering aan jou is vol met respect. Heengegaan als een vogel in vrije vlucht, nu ben je daar hoog in de lucht. Met melancholie om jou in mijn ogen alleen zwart, doe ik het deurtje open in mijn hart. Daar is een plek voor jou, diep van binnen ben ik trots als een pauw. Lieve papa zal je nooit vergeten, en ik zal het voor eeuwig weten. Geschreven door  Romika

Bij beeld 11 : zwijg ! je mag niet zijn wie je bent zwijg ! wat meer discipline en een blij gezicht zwijg ! de plicht  is heilig werk je maar dood zwijg ! je enige uitweg is "hun" weg zwijg ! Geschreven door Jan Theuninck