Dagboek Quest

Deel 1

1999:

Het begin?

Natuurlijk ben ik al bekend met het fenomeen ligfiets. Als toerfietser met een flink aantal kilometers per jaar kom je ze toch regelmatig tegen. Toch prefereer(de) ik de racefiets zonder nadenken of twijfel boven een ligfiets. Hoogstens het idee dat een ligfiets sneller zou zijn door geringere luchtweerstand, deed mij wel eens nadenken.

Nu ga ik voor het eerst serieus nadenken over de aanschaf van een ligfiets en de aanleiding is het volgende.

Bij de kwalificatieritten voor PBP99 krijg ik regelmatig, met name op de langere afstanden, last van mijn zitvlak.

Normaal geneest het weer snel, zodat ik weer vlot op de fiets kan.

Na PBP is het toch zo erg dat ik een dag of tien er last van houd. Een andere zit op het zadel, maar ook een ligfiets zou naar mijn idee hier een oplossing kunnen zijn.

Ik experimenteer in de jaren daarna met wisselend succes de stand en de hoogte van het zadel, maar de problemen blijven zich voordoen. Met name na nat weer is er al snel een probleem.

2001:

Ik krijg op mijn verjaardag een tegoedbon voor een proefrit op een ligfiets. In Winterswijk bij ACE maak ik de afspraak en op 1 september volgt een rit van circa 45 km door het grensgebied van Nederland en Duitsland.

De test valt neutraal uit, ik ben noch tevreden, noch ontevreden. De onstabiliteit van de fiets bij lagere snelheden en de snelheid zelf vallen wat tegen. Ik heb veel moeite om bijvoorbeeld een voorrangsweg over te steken. Het zal ongetwijfeld een gevolg zijn van de onbekendheid van het fenomeen ligfiets, maar ik schat in dat bij meer gebruik van een ligfiets de snelheid niet wezenlijk hoger zal zijn dan op een racefiets.

Per 1 oktober 2001 ga ik werken in Barneveld. Dit ligt op (nog) fietsbare afstand van Zwolle (ruim 60 km), maar betekent wel een reistijd van goed 4 uur per dag. Ruim 2 uur meer dan een reis per auto.

In 2001 en 2002 fiets ik gemiddeld ongeveer eens per week naar het werk.

2002:

December

Door contacten via e-mail besluit ik om een geplande rit in de Kerstvakantie om te zetten van de gewone racefiets naar een ligfiets. Het doel is Hengelo. Het wordt mijn 2e ligfiets ervaring en meteen al een rit van 160 km. De weersomstandigheden zijn slecht en op de terugweg krijg ik erg veel last van schouder- en nekpijn. Maar de ongemakken zijn snel over als ik thuis ben en van naweeën is geen sprake.

(volledig verslag van deze rit zie: 2002Kerstballentocht).

2003:

8 maart.

In het kader van de voorbereiding op PBP03 neem ik deel aan een info-weekend in Chaam.

Onder zware omstandigheden (veel tegenwind) leg ik ‘s zaterdags de ruim 200 km naar Chaam op de fiets af. Op zondag de 9^e weer terug.

Onderweg naar Chaam ontmoet ik Hans Wessels die met zijn Velomobiel (Quest) ook op weg is. Hij komt uit Almelo en beiden volgen we het voorlopige tracé van het in juni te verrijden 1000 km brevet vanuit Viersen.

Ik raak onder de indruk van de mogelijkheden van de Quest. Met name de snelheid en het comfort van deze volledig gestroomlijnde driewieler spreken mij aan. Terwijl ik op de racefiets met hooguit 20 per uur tegen de stormachtige zuidwester in ploeter, kan hij vrijwel ongehinderd nog 30 per uur halen.

Een nadeel van deze ligfiets is het gewicht. Daardoor kom je trager op gang en in stedelijke en bergachtige gebieden heeft deze fiets minder voordelen. Ook de grote draaicirkel en breedte zijn op wegen met veel draai- en keerwerk een nadeel. Maar op lange stukken is de snelheid juist een groot voordeel. De stabiliteit is door de 3 wielen groot en samen met het gesloten omhulsel maakt het fietsen onder vrijwel elke omstandigheid mogelijk.

Ik zie bij het forensverkeer van Zwolle naar Barneveld grote voordelen, temeer daar het vrijwel uitsluitend lange rechte stukken zijn. Een tijdwinst van 3 kwartier tot een uur per dag zou mogelijk moeten zijn.

Vanaf deze dag laat de Quest mij niet meer los.

Voorjaar 2003.

De brevettenserie voor PBP03 vindt plaats en ik maak opnieuw kennis met de Velomobielen van Hans Wessels en ook Marc Burgers (nog bekend van ACE). Ze blijken op de vlakke ritten aanzienlijk sneller te zijn dan de racefietsers. Ook blijkt de fitheid van de berijders van Velomobielen na afloop van een brevet beter te zijn. In de brevetten van 400 en 600 km, die veel beklimmingen kennen zijn ze wel sneller, maar zijn de verschillen kleiner.

Ook bij de brevetten spreekt mij de weersonafhankelijkheid van de Velomobielen weer aan. Wij (de racefietsers) zijn verscheidene malen kletsnat geworden, terwijl de Quest-rijders droog blijven. Je kunt zelfs in de Quest blijven zitten om een uiltje te knappen.

Oktober 2003.

Het idee, de Quest, blijft in m’n hoofd hangen en ik ga op het internet op zoek naar voor- en nadelen van ligfietsen/Velomobielen.

Uit alles blijkt dat de Velomobielen veel comfort bieden en een hoge snelheid. De Quest lijkt daarbij de maximale mix te hebben, met name voor het forensverkeer dat ik op de fiets verwerk.

Zaken die bij een eventuele aanschaf meespelen zijn:

- De prijs; Je hebt ook een 2e hands auto voor die prijs (6000 Euro). Dit blijkt overkoombaar. Mede gezien de verruimde onkostenvergoeding die ik eind 2004 van mijn baas tegemoet kan zien.

- De grootte; Hij moet gestald kunnen worden in de schuur. De Quest is 2.85m lang en 0.765m breed. Na enig meetwerk blijkt het te kunnen. Zij het dat de schuur grondig opgeruimd en enigszins van binnen verbouwd moet worden.

- Hoe valt een test uit; Ik maak een afspraak voor een testrit op 22 november 2003.

22 november 2003, De testrit.

Om half 10 ‘s morgens meld ik mij bij Velomobiel.nl, aan De Vliet in Dronten.

Ymte Sybrandy geeft mij enige uitleg en ik stap rond 10 uur in de Quest. Het plan is om een rondje in de polder te maken en zo met name wat rechte stukken, bochtenwerk en fietspaden uit te proberen.

Na een klein eerste proefrondje op het industrieterrein vertrek ik over het fietspad naar Swifterbant. Het regent licht en de afsluitklep wordt over de resterende opening gedaan.

De breedte van de Quest is wennen. Het fietspad lijkt een stuk smaller en bochten inschatten is een stuk moeilijker, ook al omdat het zicht kort voor de Quest beperkt is door de lage zit in de Quest.

Bij het op gang komen merk ik het grote gewicht van de Quest en het duurt even voor ik op toeren ben. Rij je eenmaal rond de 30/uur dan merk je dat verder versnellen minder moeite kost dan op een racefiets. Geleidelijk aan versnel ik, geholpen door een licht windje in de rug, tot net boven de 40. Dan nadert Swifterbant al en rem ik af voor een aantal zijwegen. Ik steek de weg over en ga richting Ketelbrug. Hier is geen fietspad en kan ik over de hoofdweg rijden. Ik heb nu de wind goed in de rug en ondanks dat er niet veel wind is bereik ik met een beetje moeite de 50 per uur.

Bij het oprijden van de brug gaat het gewicht weer mee spelen en zak ik terug tot net boven de 20, maar daarna, naar beneden, kom ik met wat aanzetten tot een top van 62. Ik laat de Quest uitrijden en keer om. Het is nu droog en ik ga verder zonder de klep. De buitentemperatuur is een graad of 10, maar blote armen en benen zijn totaal geen probleem. Het is lekker in de Quest.

Ik ga terug en pak de dijk langs het Ketelmeer. Ik laat het (smalle) fietspad voor wat het is en blijf over de hoofdweg rijden. Er is weinig verkeer en het zicht is goed. De wind komt nu van opzij en ik hou een kruissnelheid aan van rond de 36. Na de bocht naar Kampen heb ik de wind tegen, maar blijf 32 a 33 rijden.

Op de terugweg naar Dronten ga ik over de slechte klinkerweg door het Roggebotse bos en ervaar dat de gesloten (klank)kast van de Quest een aanvaardbaar geluid geeft. De stabiliteit is echter door de 3 wielen groot. De vering komt nu goed van pas en af en toe schommel ik wat over de weg. Vermoedelijk zijn de veren wat slap.

Je krijgt af en toe het gevoel dat je in een Quest meer verwantschap hebt met de auto’s dan met fietsen.

Na ruim 52 km kom ik terug op het startpunt en zie dat gemiddelde snelheid over het hele stuk 33 km/uur is en dat is hoger dan ik dit jaar op de racefiets heb bereikt. Het is niet echt hoog, maar ik vermoed dat ik met de racefiets over hetzelfde stuk misschien 29 gehaald zou hebben. Met name de vele stops en het voorzichtige rijden bij oversteken en bochten drukken het gemiddelde.

Ik vind het een geslaagde test. Ook omdat ik van het regenachtige weer vrijwel niets heb gemerkt. Ondanks de ruim 1,5 uur fietsen merk ik niets van de spieren en kan ontspannen uitstappen.

Na nog een gesprek met Ymte over wat technische zaken maak ik de grote stap en bestel de Quest.

De kleur is voorlopig nog (standaard) wit, maar ik wil een mooie kleur blauw hebben.

Nu begint het lange wachten. Aflevering begin mei 2004.

20 december 2003, Alleweder.

Op 27 december is er een Landelijke Velomobielentocht vanuit Zwolle: de traditionele Oliebollentocht.

Wat is er nu mooier om alvast kennis te maken met de andere Velomobielers dan een Velomobielentocht, en dan zelfs nog wel in Zwolle.

Dus op zoek.

De eerste pogingen om een Quest te bemachtigen lopen op niets uit. Ook Velomobiel.nl in Dronten heeft er geen meer ter beschikking. Dus naar alternatieven gezocht. Maar ja, hoe pak je zoiets aan?

De raderen draaien, maar oplossingen ho maar. Het aanbod van Paulus den Boer om wel te komen met de kennismaking vooraf en de snert achteraf zie ik niet als een alternatief. Je loopt er dan voor spek en bonen bij.

Wanneer de hoop eigenlijk al vervlogen is vangt Ineke op haar werk een glimp van een gesprek op. Een collega praat tegen een andere collega en ze hebben het over een dure overkapte ligfiets.

Wat nader navragen leert dat een zwager ergens in een schuur een fiets heeft staan die erg duur is en voor droog naar je werk fietsen is aangeschaft, maar door omstandigheden al drie jaar werkloos in een hoek staat.

Ineke vraagt naar naam en telefoonnummer en geeft deze op 13 december aan mij.

Ik bel meteen op en krijg de eigenaar van een Alleweder aan de lijn. Hij is bereid om mij de Alleweder voor een tijdje te lenen, maar zegt dat de fiets niet rijklaar is. We spreken af om te gaan kijken hoe de staat is op donderdag de 18e.

Ik sta met Rick op de afgesproken tijd voor de deur, ergens diep in de landerijen tussen Zwolle en Dalfsen, maar niemand is thuis. Ik wacht een half uurtje en kijk wat rond. Ik ontdek de Alleweder onder een afdakje en constateer dat het er redelijk bijstaat, maar alle drie de banden zijn leeg.

Onverrichte zake gaan we weer naar huis en ik neem later nogmaals contact op. De man (Ab de Graaf) verontschuldigt zich voor de absentie. Druk, druk, druk en helaas de agenda niet goed geraadpleegd.

We maken een nieuwe afspraak op zaterdag de 20e.

Ondertussen neem ik contact op met Paulus den Boer in verband met de staat van de Alleweder. Grote reparaties wil ik niet doen en als ik reservespullen kan krijgen om even te gebruiken blijven de onkosten acceptabel.

Hij geeft mij een paar reserve binnen- en buitenbanden.

Zaterdagmiddag weer terug naar Dalfsen. De Alleweder staat klaar en de banden blijken niet lek.

Na wat uitleg over de eigenaardigheden van deze Alleweder stap ik in en rij naar Zwolle terug.

Dit gaat goed. Het afdekzeil beschermt, ondanks een kapotte rits, tegen de gestaag vallende regen en ik krijg het al redelijk warm. Fors kracht zetten op de pedalen is er niet bij. Ten eerste ben ik gewaarschuwd dat de pop-nagels bij veel kracht kunnen losschieten, maar ook blijken mijn (daagse) schoenen iets aan de brede kant, zodat ik regelmatig de zijkanten of de cranks van de Alleweder raak. Er zitten overigens gewone pedalen in, zodat ik normale sportschoenen kan gebruiken. Na ruim een half uur ben ik thuis. Er zit geen tellertje in, maar ik schat de kruissnelheid halverwege tot eind twintig.

Met de reservespullen van Paulus moet de Oliebollentocht te doen zijn.

27 december 2003, Oliebollentocht.

Bij het opstaan blijkt weer eens het grote ongelijk van de weermannen. Waar de hele voorafgaande week een kans op regen rond de 80% wordt gesteld, is het droog. Sterker nog, de zon schijnt en dat zal de hele dag zo blijven.

Goed 11 uur stap ik in de Alleweder en ga richting Aa-landen. Aan het eind van de Rijnlaan kun je er niet om heen. Tientallen Velomobielen staan klaar en de hele buurt loopt uit om te vragen naar en bewonderen van de Bananen, IJsco’s en Sigaren. Zelfs RTV-Oost is aanwezig met een TV-ploeg. Er wordt een reportage gemaakt die ‘s avonds elk uur in het journaal wordt uitgezonden.

Na de bewondering wordt om goed 12 uur het startschot gegeven en een lang lint gekleurde fietsen vertrekt richting Wijde Aa. Het lint slingert over de dijken richting Berkum. Daar de Vecht over en via de Vechtdijk naar Hasselt.

In Hasselt is een groot oponthoud. Maar liefst 3 fietsen hebben een lekke band door slordig neergesmeten glaswerk. Na een goed half uur vertrekken we weer. Ik bevind me tussen de laatste 10 van het peloton en als in de nauwe straatjes van Hasselt de eersten uit het zicht verdwijnen, kan ik de restant van de groep de weg wijzen naar Zwartsluis. De ventweg tussen Hasselt en Zwartsluis geldt als tempo-traject en in Zwartsluis volgt een algemene hergroepering. Daarna nog een km of 10 en we zijn in Belt-Schutsloot voor een bak koffie met appelpunt.

Onderweg worden vele foto’s gemaakt en op het parkeerterrein bij het restaurant wordt een groepsfoto gemaakt. 57 Velomobielen op de foto zetten is bij een laagstaande zon niet eenvoudig, maar met wat schuif en indikwerk lukt het.

Na de koffie terug, maar nu langs Heetveld naar Genemuiden. Niet iedereen kan in een keer mee op de pont, zodat de laatste 15 even moeten wachten voor de overtocht. Daarna wordt een ritje rond de haven gemaakt om vervolgens de dijk op te zoeken die aan de westkant van het Zwarte Water ligt. Na nog een semi-sanitaire cq. verzamelstop halverwege komen we weer bij Hasselt aan.

We blijven westelijk van het Zwarte Water en slingeren door het industrieterrein van Hasselt om de dijk naar Zwolle op te zoeken. Na een tiental kilometers komen we onder de brug bij Stadshagen uit, waarna we over een van de nieuwe bruggen weer het Zwarte Water oversteken.

Een korte verzamelpauze nog en we rijden rustig naar de Aa-landen. Rond half 4 zijn we terug en worden alle Velomobielen weer in het grasperkje geparkeerd. Daarna is het nader kennismaken, napraten, warm worden en genieten van het ruim aanwezige brood, de 40 liter snert en hete koffie.

Om een uur of 5 rij ik voldaan (door het donker) terug naar huis.

29 december 2003, Alleweder weer terug.

Op 29 december is het weer tijd om afscheid te nemen van de Alleweder. Ik spreek een tijd af met Ab en Ineke is bereid me weer op te halen in Dalfsen.

Een goed uur voor de afgesproken tijd vertrek ik, zodat ik nog een extra lusje kan maken in de omgeving van Zwolle. Wat ik zaterdag op de terugweg al had gemerkt is nog steeds aanwezig, namelijk een stevig ratelend geluid bij het rondtrappen van de pedalen. Ik stop een parkeer om het euvel te zoeken, maar kan niets vinden. Door de kettingbuizen iets te verschuiven lijkt het wel minder te worden, maar dat kan ook gewenning zijn.

Ik rij door Hanzeland en Zwolle Zuid grotendeels evenwijdig aan de spoorbaan naar Deventer. Bij de centrale ga ik naar de Hollewandseweg en vervolgens binnendoor naar Laag Zuthem. Hier links af en binnendoor via het Overijssels kanaal naar de N35. Een stukje terug richting Zwolle en daarna door Hoonhorst naar Emmen en weer naar links om de Alleweder af te leveren.

Op de afgesproken tijd arriveer ik en even later komt ook Ineke met de auto aanrijden.

Het geratel blijkt bij Ab bekend te zijn en het is een geleidewieltje waar de ketting afgelopen is.

Na een kopje thee wordt dit hoofdstuk afgesloten.

Nog 4 maanden en ik heb zelf een Quest.

2004

Eerste week januari: Hoofdstedentocht.

Het idee dat de Quest speciaal voor lange afstanden gemaakt is, zet mij aan het denken en komt het plan weer naar boven om alle NL-provincies/-hoofdsteden in een rit aan te doen weer bovendrijven. Ik maak een route en deze blijkt ongeveer 1000 km lang te zijn.

Wanneer de plannen van de diverse PBP-mailers naar voren komen, meldt Teun dat hij vergelijkbare plannen heeft. Daar op inhakend, rollen we van het een naar het ander en binnen week ligt er een concreet plan om met Hemelvaart en de dag er na een ronde door Nederland langs de hoofdsteden te rijden. Er zijn dan al 4 kandidaten: ondergetekende, Teun Lamers, Gert Lunenborg en Robert Lammerts.

Eind februari 2004:

Het plan voor een tocht langs de provinciehoofdsteden krijgt vaste vorm.

Een route is bekend en diverse mensen zijn deze al aan het controleren. Het moet uitgroeien / als ervaring dienen voor een “Lowlands1200”, een PBP in Nederland, in 2005. Het eerste 1200 kilometer brevet dat in Nederland wordt georganiseerd.

Robert Lammerts, ligfietser, heeft inmiddels ook een Quest in de bestelling en kan op de leen-quest van Velomobiel.nl de Hoofdstedentocht rijden. Dat betekent dat er 2 Questen zullen zijn (Robert en ik), een ICE-Monster van Gert en een “gewone” racefiets van Teun.

Begin maart meldt Klaas Wijnsma uit Deventer dat hij graag mee wil rijden. Klaas is ligfietser.

We zijn nu dus nu dus met 5.

Sponsoring:

De aanschaf van een Quest is een prijzige zaak. Pakweg 6000 euro. Om die kosten wat te drukken wil ik proberen een sponsor te vinden die me financieel steunt. De sponsor moet natuurlijk wel enigszins aansluiten bij mijn interesses.

De eerste bedrijven waar ik langs gegaan ben zijn (auto-)spuitbedrijven. De kleur die ik wil, helder blauw, is alleen tegen een meerprijs van 500 euro te krijgen. Het loopt niet vlot. De eerste wil wel spuiten, maar niet sponsoren. Kosten 350 a 400 euro ex BTW. De tweede wil wel sponsoren, maar dan voor de helft van de spuitkosten en die zijn rond de 700 euro ex BTW. Een groot prijsverschil tussen deze twee, maar niet echt aantrekkelijk.

Bij mijn bedrijf (SSA Global) probeer ik een afspraak te maken met de marketing man, maar de secretaresses zijn wat laks en plannen (nog) niets.

Mocht ook dit niets worden, dan wil ik de volgende bedrijven/instellingen benaderen: Ecodrome (interessant als start- en finishplaats, ANWB, gemeente Zwolle, Hogeschool Windesheim/VU, De Stentor (interessant voor het verhaal achter..).

Eventueel Halfords, MyCom of …?

Begin maart 2004

De sponsoring door mijn bedrijf draait op niets uit. Men wil geen individuen sponsoren om zo geen precedenten te scheppen. Rechtlijnige redenatie en naar mijn mening niet geheel terecht. In feite kap je zo iedere vorm van sponsoring af omdat hetzelfde dan natuurlijk geldt voor niet-individuen. Ook daar schep je precedenten mee.

Info bij de Halfords leverde op dat ze het wel willen bekijken, maar verwachten niet dat het iets wordt omdat ze niets hebben met ligfietsen.

Al met al verdwijnt mijn (toch al niet al te hoge) verwachting om extra financiën te krijgen. Voorlopig houd ik de fiets gewoon wit. Mogelijk dat ik, of Rick een motiefje ontwerp en dit later er zelf op spuit.

Binnenkort zal ik weer eens bij Velomobiel.nl langs gaan voor een vervolgafspraak. Inmiddels heb ik bij Dickhof een 2e houderset gekocht voor de fietscomputer (CM436M).

Standaard monteert Velomobiel.nl een Cateye Enduro. Deze heb ik zelf ook voor de racefiets en kan deze ook nog met de andere Cateye die ik heb uitwisselen. Als tweede computer moet de Ciclomaster dienen. Beide computers kunnen overigens 2 verschillende fietsen registreren.

Ook wil ik in de fiets wat montagemogelijkheden laten aanbrengen voor extra apparatuur als een radio, weerstationnetje en (mogelijk in de toekomst) een GPS-systeem. Ook een knipperlichtinstallatie en een extra batterij (of een veel sterkere) moeten er komen en waarschijnlijk een 2e koplamp zodat ik langer in het donker kan rijden.

Gezien de vermoedelijke afwezigheid van sponsoren, wil ik de Quest wit laten. Eventueel zelf een kleur en/of motief bedenken en er op aanbrengen. (idee: Dark side of the moon)

Tot slot wil ik graag een afleverdatum weten in verband met de Hoofdstedentocht. Liefst zou ik een dag of 14 de mogelijkheid hebben om aan de fiets te wennen.

2e helft maart 2004:

Op 22 maart heb ik een vervolgafspraak staan met Velomobiel.nl.

We spreken wat nadere zaken door. De bescheiden voor de teller laat ik achter en ik krijg de vraag of ik een duo-koplamp wil en zo ja of dit achter 1 venster moet, of voor iedere lamp een eigen venster.

Deze vraag wil ik later beantwoorden.

Ik bestel een grotere accu en de knipperlichtinstallatie.

Als ik vraag naar de vermoedelijke leverdatum blijft Ymte vaag. Er zijn wat vertragingen ontstaan bij de Mango’s door vernieuwingen. Ik geef aan dat ik graag rond 10 mei de Quest wil hebben en ze zullen hun best doen.

Het zou raar zijn als Robert wel in een Quest de Hoofdstedentocht kan rijden en ik het op de bukker moet doen.

Wordt vervolgd.

13 april:

Ik stuur een mail naar Velomobiel.nl en geef door dat het de dubbele koplamp achter 1 venster moet worden. Tevens vraag ik of er al een leverdatum bekend is. Het is nog maar een week of 4 de geplande leverdatum.

15 april:

BALEN!!

Normaal gesproken nog een maandje, maar ik krijg net via de mail het bericht van Velomobiel.nl dat de aflevering nu gepland staat voor 2e helft juni. Een vertraging van 4 tot 6 weken zeggen ze.

Het zijn vermoedelijk de vernieuwingen aan de Mango die tijd gekost hebben.

Dit betekent dat de rit langs de Provinciehoofdsteden op de “bukker” gedaan zal worden.

Geluk bij een ongeluk is dat er veel feestdagen aan zitten te komen en ik half juni nog een weekje vakantie gepland heb staan in de Harz. Levering zal dan wel meteen daarna komen (hoop ik).

24 mei:

De Provinciehoofdstedentocht is verreden. Op de bukker dus. Robert Lammerts had een Quest kunnen lenen van Velomobiel.nl en heeft de rit op de Quest mee gereden.

Hij wilde na afloop de Quest terugbrengen naar Dronten, maar we waren op zaterdag dusdanig laat terug dat de Quest bij ons bleef staan.

Maandag de 24e heb ik toen de leen-Quest naar Dronten gebracht (een vrije dag vanwege een begrafenis).

Voor een verslag van de rit en foto’s zie: http://www.oocities.org/gerinri/2004Hoofdsteden.htm.

In Dronten nog even met Ymte (Sybrandy) en Theo (van Andel) gepraat en zij verwachtten dat de levering van mijn Quest een week na Cycle Vision zou zijn. Dat betekent een levering rond 12 juni.

7 juni:

Na mijn mail met de mededeling dat ik van 8 tot en met 15 juni op vakantie ben krijg ik van Ymte het bericht retour dat Quest 101 op vrijdag de 11e juni klaar is. Ik ben dan nog in de Harz en we spreken af dat ik de 16e de Quest kom ophalen.

Terug naar de Questpagina: http://www.oocities.org/gerinri/Quest.html

Verder in deel 2: http://www.oocities.org/gerinri/Quest02.htm