เก็บใจ

******************************************

ซองจดหมายสีชมพูถูกยื่นมาตรงหน้าเด็กหนุ่มหน้าคมเข้ม นัยย์ตาสวยเงยหน้าสบกับดวงหน้าของเจ้าของจดหมาย หนุ่มร่างเท่ สูงโปร่ง ผมดำ คนที่กำลังยืนถือจดหมายให้เขาอยู่
"คุซาโนะ...อยากให้อ่านนะ แต่ยังไม่ต้องให้คำตอบตอนนี้ก็ได้" หนุ่มร่างสูงพูด ใบหน้าแดงระเรื่อยิ้มนิดๆ ก่อนพูดต่อ
"ฉันแอบชอบคุซาโนะมานานแล้วนะ...พอดีได้ข่าวว่านายเลิกกับคาเมะแล้ว ฉันก็เลย..."
"จุนโนะ..ก็ไม่ได้หมายความว่า ฉันต้องรับรักใครในทันทีหรอกนะ" คุซาโนะ หนุ่มหน้าคมขัดขึ้น
"ใช่ ...ฉันก็ไม่ได้เร่งรัดนายนะ... ฉันอยากให้อ่านจดหมายที่ฉันเขียนถึงนาย มันคือความรู้สึกที่ฉันมีต่อนาย" จุนโนะยัดจดหมายใส่มือคุซาโนะจนได้ หันหลังให้แล้ววิ่งออกไปโดยไม่อยู่รอคำตอบ

คุซาโนะมองจดหมายในมือ นิ้วมือเรียวยาวค่อยๆ เลื่อนมาที่หน้าซอง เปิดออกอย่างช้าๆ

 

---คุซาโนะ---

อาจจะไม่เหมาะที่จะมาบอกในเวลานี้ ฉันเข้าใจความรู้สึกของนายดีว่านายเสียใจมากเรื่องคาเมะ แฟนเก่าของนาย ฉันขอเรียกว่า -แฟนเก่า- นะเพราะฉันไม่อยากให้เขากลับมาหานายอีก ถ้าหากตอนนี้หัวใจของนายมันยังว่างเปล่า ฉันก็อยากเป็นคนๆ นั้น ที่จะเติมหัวใจนายให้เต็ม ...ช่วยเก็บหัวใจดวงนี้ไว้ก่อนได้มั้ย จนกว่านายจะเจอใครที่นายรักจริงๆ ...แล้ววันนั้นฉันจะเป็นฝ่ายไปเอง
รักนายเสมอ

ทางุจิ จุนโนะสุเกะ
.............................

 

คุซาโนะปิดจดหมาย ลมหายใจระบายออกมายาวเหยียด เขายืนนิ่ง พิงหลังกับกำแพง ทำไมจะไม่รู้ว่าเพื่อนร่างสูงคนนี้คิดอย่างไรกับตัวเอง.....

ทำไมจะไม่เห็นว่า สายตาของจุนโนะที่มองเขานั้น...มันไม่ใช่เพื่อนมองเพื่อนธรรมดา

ทำไมจะไม่สังเกตกับดวงตาหมองเศร้าของจุนโนะที่มองถามเขาเดินเคียงข้างไปกับคาเมะ....ทำไมคุซาโนะจะไม่รู้ แม้กระทั่งคาเมะมีคนใหม่ จุนโนะก็จะมองเขาราวกับจะปลอบใจ.....

คุซาโนะเก็บจดหมายเอาไว้ในกระเป๋าเสื้อ ......เดินกลับห้องเรียนไปเงียบๆ

*******************************

เวลาผ่านไปหลายวัน......

หลังเรียนเลิก

ขณะที่คุซาโนะกำลังจะก้าวพ้นนอกเขตประตูโรงเรียนอยู่นั้น ข้างประตูด้านซ้ายก็ปรากฏร่างเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลยาวสลวย รูปร่างบอบบาง ก้าวเข้ามายืนขวางตรงหน้า
"คุซาโนะ" หนุ่มคนนั้นเรียก

คุซาโนะเงยขึ้นมองอย่างแปลกใจ
"คาเมะ!" คุซาโนะอุทานสะบัดหน้าพรืดไปอีกทาง พยายามจะเดินหนี แต่คาเมะยุดแขนไว้
"คุซาโนะ...ฉันเลิกกับยามะพีแล้วนะ"

คุซาโนะตวัดสายตากลับมามอง
"ฮึ...ทำไมล่ะ เบื่ออีกแล้วซินะ" คุซาโนะถามเยาะๆ
"ฉันขอโทษนะคุซา...ฉันคิดว่าเรากลับมาคืนดีกันอย่างเก่าเถอะนะ...ฉันยังรักนายอยู่"
"แต่ฉันไม่รักนายแล้ว คาเมะ"
คุซาโนะตอบเบือนหน้าไปอีกทาง หางตาเห็นชายเสื้อใครก็ไม่รู้เดินมาข้างๆ ไม่ทันมองหน้าว่าเป็นใคร ก็รีบฉวยแขนคนๆ นั้นไว้ กอดไว้แน่น โมเมบอกคาเมะไปว่า
"นี่ไง แฟนฉัน...คนใหม่...ที่ไม่ใช่นาย"
คาเมะอึ้งไปเป็นครู่ มองหน้าคุซาโนะที่กำลังก้มหน้าก้มตากอดแขนชายคนนั้นอยู่
"เป็นจุนโนะ...หรอกเหรอ..."
ได้ยินคาเมะพูดเบาๆ

คุซาโนะพอรู้ว่าคนที่ตัวเองกำลังเกาะแขนอยู่คือจุนโนะก็ทำหน้าเหรอหรา เงยหน้าขึ้นมอง ไม่ทันได้ดูหน้าหรอกว่าใคร ขอโมเมไว้ก่อน ไม่คิดว่าจะเป็นคนนั้น คนที่ส่งจดหมายรักให้เขา พูดอะไรไม่ออกเลย ได้ยินเสียงจุนโนะพูดกับคาเมะว่า
"ขอตัวนะคาเมะ ฉันนัดกับคุซาโนะไว้ เราจะไปเดทกันน่ะ" จุนโนะแล้วก็ก้มหน้าเข้าไปจนชิดแก้มใสๆ ที่อยู่แนบแขนเสื้อเขา กระซิบเบาๆ แต่พอที่คาเมะจะได้ยิน
"ไปเถอะ คุซาที่รัก" จุนโนะกอดไปที่ไหล่ของคุซาโนะแล้วพาเดินออกนอกประตูโรงเรียนไป ทำให้คาเมะมองตามด้วยความผิดหวัง
........................

ระหว่างทางเดิน
"เอ้อ...เมื่อไหร่จะปล่อยสักทีล่ะ" คุซาโนะพยายามปลดแขนที่กอดไหล่เขาอยู่
"ก็นายยังกอดแขนฉันซะแน่นอยู่เลยนี่" จุนโนะพูดล้อๆ ยกแขนลงจากบ่าของคุซาโนะ ทำให้คุซาโนะรู้สึกโหวงๆ ไม่อบอุ่นเท่ากับเมื่อตอนยังมีแขนยาวๆ ของจุนโนะวางอยู่ เขาก็เลยจับแขนจุนโนะมาวางไว้ที่เดิม
"กอดไว้อีกหน่อยก็ดีนะ" คุซาโนะบอกอายๆ เอียงหน้าใสๆ ซบกับบ่าแข็งแรงนั้น รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก

-จุนโนะจะโลเลเหมือนคาเมะไม่นะ- หัวใจน้อยๆ ชักจะเปิดออกรับหัวใจของจุนโนะแล้วล่ะมั๊ง ได้ยินเสียงจุนโนะพึมพำอะไรเบาๆ

"อะ...อะไรนะ...ไม่ได้ยิน" เอ่ยถาม
จุนโนะยิ้ม หน้าแดง ก้มลงบอกที่ริมหูอีกที
"อยากให้สิ่งที่นายพูดกับคาเมะเมื่อกี้เป็นจริงจังเลย อยากเป็นแฟนนายจริงๆ นะ"
คุซาโนะอายหน้าแดง แขนที่กอดเขาอยู่กระชับแน่นขึ้น อยู่ๆ คุซาโนะก็หยุดเดิน แล้วก้าวออกมายืนตรงหน้าจุนโนะ
"เอ้อ...จุนโนะ ฉันอ่านจดหมายของนายแล้วนะ ...ฉันคิดว่า..."
"นายยังไม่ต้องตอบก็ได้" จุนโนะบอก กลัวคำตอบอยู่เหมือนกัน ไม่อยากผิดหวังเลย มองหน้าคุซาโนะแล้วถอนใจ ก็หนุ่มน้อยที่ยืนตรงหน้า หน้าคมหวาน น่ารักออกอย่างนั้น จะตัดใจลงได้หรือ ถ้าถูกปฏิเสธ
"ไม่...ฉันต้องตอบ ถ้านายอยากคบกับฉัน...นายก็ต้องรับใจของฉันไว้ด้วย ให้อยู่กับใจนายด้วยนะ ดูแลรักษาหัวใจของฉัน ไม่ให้มันช้ำอีก นายจะทำได้มั้ย จุนโนะ..."
ได้ยินคำพูดนี้ จุนโนะยิ้มกว้างโอบกอดคนตรงหน้าไว้แน่น ซบหน้ากับเรือนผมสีดำอ่อนนุ่ม โยกตัวคุซาโนะเบาๆ
"ได้ซิ... ได้ ... ขอบใจ... ขอบใจนะคุซาโนะที่เปิดใจให้ฉัน ขอบใจมาก...ฉันสัญญานะว่า ฉันจะดูแลนาย จะปกป้องนายเอง"
"ฉันเองก็จะไม่ทำให้นายผิดหวังนะ จุนโนะ ฉันสัญญา"
คุซาโนะกอดตอบร่างสูงไว้แน่นเช่นกัน กลัวว่าจุนโนะจะคลายอ้อมกอด เขาจึงซุกหน้ากับอกกว้าง รู้สึกเป็นสุขที่จะกลับไปรักอีกครั้งหนึ่ง กับคนที่ชื่อ จุนโนะสุเกะ คนนี้

*******The End*************