** 5 januari 2003 **
Ik krijg hier allerlei emails binnen over het natte weer in West-Europa. Awel, wij hebben vandaag ook onze portie wateroverlast gehad. De enige manier om naar ons volgend reisdoel te geraken was terug naar Chiang Mai te keren en dan de bus naar Chiang Rai te nemen. Zo stapten we vanmorgen op de bus van Pai naar Chiang Mai (duur = 4 uren). Het mooie weer van gisteren was volledig verdwenen en de regen pletste in bakken uit de lucht. Wegens een te kleine bus, zonder bagageruimte, werden alle rugzakken en koffers op een draagrek gebonden met een zeiltje er provisoir bovenop. Gedurende de gehele rit bleef het goed doorregenen en toen we aan de eindhalte onze rugzakken terug kregen, bleken ze twee keer zwaarder zijn geworden. Een duidelijk bewijs dat onze rugzakken absoluut niet waterdicht zijn. Geen enkel stukje textiel was droog gebleven. Ik vrees dat we, i.p.v. morgenvroeg de bus naar Chiang Rai te nemen, een dagje langer hier mogen blijven om alles weer droog te krijgen. De enige droogkasten die we in de buurt vonden, zijn constant in gebruik om de lakens en handdoeken van de hotels te drogen, zodat we onze spulletjes op onze hotelkamer verspreid te drogen mogen hangen onder 2 ventilators die op volle bak draaien.
Nu ja, hoor ons klagen ! Natuurlijk is dit niks vergeleken met de pechvogels in West-Europa wiens huis nu onderloopt door een of andere dijkbreuk.
** 7 januari 2003 **
Wij verblijven nog altijd in Chiang Mai. Gisteren ontmoetten we Frank en Saskia weer, een stel uit Nijmegen dat al sinds 2001 de wereld rondtoert. Met hen hadden we ook al nieuwjaar in Pai gevierd en gisteren vloeide het Thaise bier weer rijkelijk. Zo komt het dat we vanmorgen besloten om toch maar een dagje langer in Chiang Mai te blijven. Met een kater 4 uren in een hobbelende bus afzien leek ons niet zo'n briljant idee.
Ondertussen heb ik ook mijn eerste groot souvenier aangekocht. Verleden week had ik al het Boeddha masker, een mooi houtsnijwerk uit teak, zien staan in The Cuckoo's Nest, een exporteur van Asian arts gerund door een minzame Brit. De hele week kreeg ik het masker niet meer uit mijn hoofd, zodat ik gisteren de knoop heb doorgehakt en tot de aankoop ben overgegaan. Het geval weegt wel meer dan 12 kilo, wat veel te zwaar is om mee te sleuren gedurende onze verdere reis. Het wordt nu per schip verzonden naar huis. Duimen maar dat het ook daadwerkelijk over 6 weken in Ruiselede aankomt.
Morgen zetten we, zonder fout, onze reis weer verder en nemen de bus naar Chiang Rai.
|
